به گزارش مشرق، حجت الاسلام سعید کرمی در یادداشتی نوشت: با نگاهی گذرا به تاریخچه پیشرفت کشورهای به اصطلاح توسعه یافته همچون بریتانیا، آمریکا، آلمان، فرانسه، ژاپن، کره جنوبی و...می توان دریافت که تقریبا تمام این کشورها ابتدا با سرمایه گذاری در حوزه علم وفناوری و سپس حمایت از تولید ملی توانسته اند فرآیند صنعتی شدن را طی کنند و به رشد اقتصادی پایدار دست پیدا کنند.

والبته همه این دولتها پس از قرارگرفتن در موضع برتری، لگد به نردبانی که از آن بالا رفته بودند زدند وبرای سایر کشورها نسخه تجارت آزاد را تجویز کردند تا مانع پیشرفت آنها شوند.

این دولتها با ابزارهای تشویقی ازجمله کاهش مالیات و افزایش یارانه برای واحدهای تولیدی وازسویی وضع تعرفه های سنگین برای واردات و همزمان کنترل بانکها و جلوگیری از خلق پول موفق شدند نقدینگی را به سوی تولید هدایت کنند وبا افزایش صادرات و کاهش واردات، کفّه عرضه و تقاضا را به نفع خود سنگین کنندودرنتیجه ایجاد اشتغال ورشداقتصادی مطلوب وپایدار را رقم بزنند.

بریتانیا قبل از سال ۱۸۴۰ فقط یک درصد دنیا را دراختیار داشت اما بعداز انقلاب صنعتی ودرسایه قدرت اقتصادی خود باچپاولگری واستعمار ۲۲ درصد دنیا را در اختیار گرفت به نحوی که مدعی بودند خورشید در سرزمین ما هیچ وقت غروب نمیکند!

کشوری که با فروش پشم خام به کشورهای همسایه، نیازهای اساسی خود را تامین میکرد در نتیجه سیاستهای اقتصادی تولیدمحور برپایه علم و تکنولوژی به کشوری قدرتمند در عرصه صنعت تبدیل شد.

آمریکا که روزگاری مستعمره انگلستان بود واجازه تولید با فناوری پیشرفته را نداشت ابتدا با ابتکار الکساندر همیلتون و سپس با حمایتهای آبراهام لینکلن اقتصاد خودرا با کنترل هوشمند واردات و ممنوع کردن صادرات مواد خام والبته تامین مالی لازم برای تولید بنا گذاشت و درکمتر از ۱۶۰ سال با تکیه به تولید ملی به قدرت اقتصادی اول دنیا تبدیل شد.

کره جنوبی که قبل از ۱۹۶۷ در رتبه اقتصادی همردیف اتیوپی ویمن بود با جسارت و همّت رهبری همچون ژنرال پارک(با راه اندازی نهضت فناوری) و علیرغم فشار آمریکا برای ادامه وابستگی در قالب چند برنامه پنج ساله توسعه وحمایت وصیانت از صنعت خود در ردیف کشورهای پیشرفته دنیا قرارگرفت.

آلمان هم با اینکه به قول خودشان دوبار با خاک یکسان شده بود توانست با بکارگیری همه ظرفیتهای علمی مشاوران خارجی حتی با توسل به جاسوسی وسرقت علمی از کشورهای توسعه یافته، در کمتر از ۸۰ سال به قدرت اقتصادی دوم دنیا بدل شود.

ژاپن که تحت سلطه آمریکا بوده وهست و حتی اجازه وضع تعرفه بالای ۵ درصد را به خاطر فشار آمریکا نداشت با وارد کردن مشاوران فنی وتکنولوژیهای پیشرفته خارجی و حمایت از صنعت داخلی توانست روند صنعتی شدن را با سرعت طی کند. جالب اینجاست که مشهور ترین کارخانه خودروسازی ژاپن یعنی تویوتا چندبار تا مرز ورشکستگی رفت و مردم به خاطر زشتی وبی کیفیتی خودروهای تولیدی حاضر به استفاده از آنها نبودند.

...وحالا ایران عزیز هم به برکت انقلاب اسلامی، با علم به این واقعیت که رسیدن به قله پیشرفت صرفا  از مسیر علم وفناوری و تولید امکان پذیراست بایک طراحی جامع روند صنعتی شدن خودرا با آموزش محوری آغاز کرد وبعد از ورود به عرصه پژوهش موفق شد رتبه ۱۶ تولید علم در دنیا را با دارا بودن ۲ درصد از تولیدات علمی دنیا و۳ درصد از مقالات پراستناد و۵ درصد از مقالات داغ از آن خود کند واز سال ۲۰۱۴ وارد مرحله فناوری شود.

طبق برنامه می بایست درسال ۲۰۱۸ با بکارگیری فناوریهای نوین وتوسعه فعالیتهای تولیدی دانش بنیان به تولید ثروت و اشتغال پایدار دست پیدا میکردیم ...امری که اگر اعتماد دولتمردان دولت قبل به نسخه های تجویزی غرب(بازار آزاد ولیبرال سرمایه داری) نبود تا بحال محقق شده بود.!

ازاین رو رهبری حکیم و دوراندیش انقلاب که به اذعان دوست و دشمن درطول سالیان گذشته برگترین پشتیبان حرکت علمی در حوزه های مختلف بودند برای سومین سال پیاپی تولید را محور جهت گیری و فعالیت دستگاههای مسوول قراردادند وغیورانه پای رشد علمی وپیشرفت اقتصادی کشور ایستاده اند:

 در این چند ساله بنده برای شعار سال «تولید» را عمدتاً محور قرار دادم با یک قیدی، با یک خصوصیتی. علت هم این است که تولید کلید حل مشکلات اقتصادی کشور است. تولید ملّی در واقع راه اصلی عبور از سختی‌ها و دشواریهای اقتصادی برای کشور است. یعنی مهمترین مسائل اقتصادی کشور را مسئله‌ی تولید، رواج تولید ملّی و رونق تولید ملّی، حل میکند. طبیعت تولید این است. این است که ما روی تولید تکیه کردیم؛ یعنی رشد اقتصادی را افزایش میدهد، اشتغال ایجاد میکند، تورّم را کاهش میدهد، درآمد سرانه را افزایش میدهد، رفاه عمومی ایجاد میکند. علاوه بر این دارای تأثیرات روانی است؛ اعتماد به نفس ملّی را بالا میبرد، احساس عزتمندی را در ملّت به وجود می‌آورد. تولید، یک چنین اکسیری است.