مشرق---اما هنر در جامعه ما ريشه اي عميق در فساد و منجلاب هايش دارد ؛ مسئولين فرهنگي ما که قدرت اجرائي دارند ؛ چندان هنر را نمي شناسند ؛ کوره راه هاي سياه آنرا نمي شناسند ويا اينکه راحت طلبي اختيار مي کنند و سکان را به هرکس که آنرا به قاپد تحويل مي دهند و فقط گزارش رد مي کنند.
مي گويند مردي به استانبول رسيد شنيد که موذن مي گويد : ميگويند الله اکبر ! مي گويند الله اکبر! با تعجب به نزديک مسجد آمد ديد مغازه عرق فروشي کنار مسجد داير است ؛ با تعجب وارد مسجد شد آنجا ديد پيشنماز عبا را پشت رو به تن کرده و با يک پا به نماز ايستاد ! چون وضعيت را پرسيد به او گفتند : موذن ما سرما خورده اين مرد ارمني خوش الحان است از او براي اذان دعوت کرده ايم و او هم در اذان خود از مسلمين نقل قول مي کند ؛ مرد در عجب مي پرسد اين مشروب فروشي کنار مسجد چه بود؟ در جواب مي گويند خرج مسجد زياد بود و دخل آن کم به اين سبب براي کسب درآمد اين کار را کرديم و .. مرد مي پرسد آن وضع پيشنماز چه بود؟ که در جواب آن مي گويند: عبايش دزدي بود و يک پايش نجس ! عبا را پشت ورو پوشيده بود و يک پاي نجس را هم از نماز خارج کرده بود!
حکايت کار فرهنگي در جامعه ما شبيه ضرب المثل و حکايتي است که در ميان ترک هاي استانبول رواج دارد ؛ افراد آلوده در کار فرهنگي وارد شده اند ؛ بدون کمترين مقاومت هجوم نرم را ساماندهي مي کنند ؛ براي گروه هنري و فرهنگي از اتريش يا آلمان رهبر مي آورند و وقتي در مقابل اعتراض قرار مي گيرند ؛ فسيل ها کنار رفته و نوازنده هاي کاباره شکوفه نو و .. به صحنه مي آيند و بين هنرمند و مطرب هيچ فرقي گذاشته نمي شود مثل اينکه اصلا در اين کشور انقلابي نشده است! مسئول بلند پابه اي کنار شجرياني که دين را در راديو آمريکا به سخره مي گيرد؛ مي ايستد ودر آن مراسم به آهنگساز لوس آنجلسي احمد پژمان و ساواکي گريخته از کشور تنديس مي دهند ! ما حرکتي براي احيا و اصلاح آن نه تنها انجام نمي دهيم بلکه با حمايت از حضور مشاوراني خرد انديش، هنرمندان پاک را منزوي و عرصه به ديگران مي دهيم !
***

مامور اطلاعاتي شماره 019- 55 وبا شماره رمز 09437ساواک ؛  گزارشات روزانه خود را از همکارانش هر هفته به سازمان اطلاعات و امنيت کشور ارسال مي دارد ؛ وي از معدود خوانندگاني است که ارتباط مستقيم با ساواک دارند.
گزارشات وي تمام دوستان و آشنايان وهمکاران خود را در بردارد و پاداش ساواک به خواننده اش ( او به جز ترانه " دو تا چشم سياه داري" که البته در جوابش به او گفته بودند" تو هم دو تا گوش سيا!! داري" ترانه قابل عرضه اي نداشته است ) فقط چند صد تک تومان پول وايجاد امکان تهديد سايرين بوده است ؛ اما وي در بين هنرمندان خواننده توانمند به حساب نمي آيد و منش خبرچيني در وي وحرکات مرموز و سکوت پر از رمز و رازش که دليل آن فقط " گوش ايستادن" بوده بعد از انقلاب اسلامي عيان مي گردد؛ او همواره در محافل فردي منزوي و منفور بوده است!
با پيروزي انقلاب اسلامي اين مامور ساواک از کشور خارج مي شود و بعد از سال ها اقامت در خارج از کشور وطعنه زني و متلک پراکني ناگهان وارد کشور شده و بدون عذر خواهي از دوستان و فاميل و مردمي که به واسطه گزارشات او مورد فشار ساواک قرار گرفته بودند، در مراسم جشنواره موسيقي فجر سال 88 و در حاليکه هيچ اثري بعد از انقلاب به جامعه هنري و مردم ارائه نکرده به پاس يک عمر خدمت به جامعه هنري!!! مورد تجليل قرار مي گيرد.
***
اواخرخردادماه سال 1385 است ؛ برنامه آواي ايراني از سيماي جمهوري اسلامي در حال پخش مي باشد؛ سخنگوي فعلي خانه موسيقي مجري آن برنامه است؛ وي با ارزوي شادي روح و روان براي سرپاس مختاري ؛ رئيس پليس جنايتکار و مخوف رضا خان پهلوي و قاتل ده ها تن از فرزندان مبارز کشور همچون آيت اله مدرس و فرخي يزدي و انسان هاي بيگناه ؛ وي را در رديف هنرمندان برجسته موسيقي قرار مي دهد و هيچ گاه از زشتي اين عمل خود اظهار شرم نمي کند.
اما وي در مراسم خانه موسيقي در 26 مهر ماه 89 تالار وحدت از مسئولان فرهنگي کشور انتقاد مي کند و براي جلوگيري از ابتذال و تهاجم فرهنگي راه کار ارائه مي نمايد!
***
لوچانو پاواروتي خواننده ايتاليائي مرده است ؛ بيست روز بعد از مرگ پاواروتي سفارت ايتاليا مراسمي براي پاواروتي برگزار مي کند ؛ البته واقعا جاي تقدير دارد بزرگداشت يک هنرمند متوفي در تمام جهان از طريق دفاتر فرهنگي! و نه تحقير و توهين به هنرمند خودي!!
در اين مراسم فردي که تحصيلاتي به غير از موسيقي دارد و از گردانندگان اين طرف و آن طرف موسيقي! و زماني خانه هنرمندان غريب پور! به شمار مي رود ؛ در يک حرکت معني دار بيانيه عطااله مهاجراني وزير سابق لندن نشين را در کنار سفير ايتاليا مي خواند و از برکت لوطي کنار خود سينه اي به جلو مي دهد !
***
برگزيدگان يازدهمين جشنواره خانه موسيقي در 26 مهر ماه در مراسمي به منظور گراميداشت سالروز تاسيس خانه موسيقي در تالار وحدت گرد هم آمده بودند. سخنران اول دبير همايش بود که اعلان کرد " موسيقي هنري انساني و متعالي است و قادراست که به همه انسان ها حس دوستي، عشق و محبت ببخشد!! " و بعد از آن مراسم شکل رسمي خود را يافت!
در اين مراسم برگزيدگان جشنواره با تنديس هائي مورد تقدير قرار گرفتند ؛ ولي آنچه که در ميان دريافت کنندگان جوايز جاي دقت و تعجب مي يافت ؛ اهدا جايزه به آهنگساز و تنظيم کننده ترانه هاي ضد انقلابي و فاقد ارزش هنري براي خواننده بهائي و لوس آنجلسي مانند "عارف " و يا خواننده پاي منقل " داريوش اقبالي " و" سکينه دده بالا معروف به هايده" با عنوان نمودن پيشکسوت موسيقي بود؛ بعد از او دادن جايزه به مامور ساواک تعجب همگان را برانگيخت ؛ حضور خواننده مشهور  ولي سياست مدار مبتدي ساده لوح و عوام که آبرو ي خود را در" صداي آمريکا " و جائي گذارده است که سردمدارانش خون جوانان جهان و وطنش را ريخته و سپيده جهانيان را به تيرگي نشانده اند، از ديگر عجايب صحنه بود .
مراسم با اجراي چندين برنامه و با حضور انواع فسيل هاي تاريخ گذشته مانند مدير اخراجي هنرستان موسيقي در رژيم سابق توسط پهلبد وزير فرهنگ دوران شاه به علت داشتن خانه مجردي و... پايان يافت.
***
مقامات دولتي با توجه به جايگاه رسمي که دارند معمولا قبل از حضور در هر نشست خصوصي و يا عمومي نسبت به بررسي برنامه هاي آن مراسم ملاحظات ويژه اي را در نظر مي گيرند تا حرمت و شان و ارزش هاي جايگاه دولتي وحکومتي پا برجا بماند.
در اين مراسم حضور يکي از مقامات وزارت ارشاد و اعطاي جايزه توسط وي به برخي از برگزيدگان مراسم که در انتخاب آنها نقشي نداشته و هم نشيني وي در يک سالن با عناصر ضد انقلاب قابل تامل وسوال مي باشد.
اين مراسم که محتوي و طرز تفکر آن هيچ تفاوتي با جشنواره هاي گذشته هاي دور نداشت؛ نمي توانست مورد قبول مردم مومن جامعه و حتي مقام مسئول فرهنگي باشد.
اعطاي جايزه به عضو ساواک و يا آهنگساز خواننده هاي لوس آنجلسي و ..... در کنار مسير هدايت شده از سوي شورا ها و دفاتر موسيقي دولتي مانند شوراي ارکستر سمفونيک تهران در وارد کردن عناصر خارجي و يا بيگانه با فرهنگ جامعه اسلامي و نوازنده هاي کاباره شکوفه نو به جريان هنر متعهد ؛ مسير دقت را براي احيا هنر متعهد با حضور هنرمندان متعهد کشور طلب مي نمايد.