به گزارش مشرق، باشگاه گل‌گهر سیرجان در واکنش به اظهارات امروز جواد نکونام، متنی را به شرح زیر منتشر کرد:
سرمربی تیم فولاد در گفت‌وگویی درمورد شکست‌های اخیر این تیم، نام تیم فوتبال گل‌گهر را به میان کشیده و ادعا کرده که گل‌گهر در مسابقه رو در رو در اهواز برای تساوی به میدان رفته و از شکست دادن فولاد آن‌قدر خوشحال شده‌اند که دو هفته متوالی به شادی پرداخته‌اند. در پاسخ به این اظهارات نه چندان محترمانه که البته برای اهالی فوتبال چندان هم ناآشنا نیست، ذکر چند نکته ضروری است:
قبل از هرچیز به نظر می‌رسد فشار ناشی از نتایج اخیر در باشگاه بزرگ فولاد، آن‌چنان روی ذهن آقای نکونام تاثیر گذاشته که او نام گل‌گهر را به میان کشید. در حالیکه ما در یک رقابت ورزشی، شرفتمندانه و البته سزاوارانه در اهواز به پیروزی رسیدیم.
جواد نکونام در حالی از کلمه "شادی" استفاده کرده، که بازیکنان گل‌گهر حتی پس از گلزنی نیز از انجام شادی پس از گل خودداری کردند. کما اینکه بازیکن خوب تیم گل‌گهر، مرتضی تبریزی، بعد از بازکردن دروازه فولاد، نه تنها شادی نکرد بلکه قطره اشکی هم بر صورت و گونه‌هایش لغزید و همین موضوع تیتر بزرگ رسانه‌ها پس از بازی فولاد - گل‌گهر شد. (تصویر این لحظه را نیز به این متن الصاق می‌کنیم تا این صحبت ما مثل صحبت‌های سرمربی محترم فولاد، یک ادعای صرف نبوده باشد)
بازیکنان و کادرفنی گل‌گهر، از جمله بهترین‌ها و میدان‌دیده‌ترین‌های لیگ برتر ایران هستند. پیروزی‌های این‌چنینی، آن‌چنان نیازی هم به شادی ندارند. کما اینکه لیگ برتر فوتبال ایران یک رقابت پیوسته و طولانی است و تنها می‌توان در پایان آخرین روز از رقابت‌های این تورنمنت و به شرط موفقیت، به شادی پرداخت. همان‌طور که امیر قلعه‌نویی سرمربی گل‌گهر پس از پیروزی در ورزشگاه شهدای فولاد، به گفتن یک خسته نباشید به بازیکنان، اکتفا و به آن‌ها تاکید کرد که حق شادی ندارند.
قطعا مسائلی از این دست حکایت از فقدان حرفه‌ای‌گری در فوتبال ایران دارد و گرنه چه نیازی است برای تبرئه خود، چنین صحبت‌هایی را به زبان آوریم. در پایان ضمن آرزوی موفقیت برای باشگاه بزرگ فولاد در رقابت‌های پیش‌رو و مسابقات آسیایی، باشگاه گل‌گهر تاکید می‌کند که نباید در توجیه یک شکست به هواداران فوتبال، آدرس غلط داد و ذهن آن‌ها را آزرده خاطر کرد. این چند خط هم صرفا به عنوان توضیح و برای دفاع از حقوق بازیکنان نوشته شد که پس از آنکه تمامی تلاش خود را برای پیروزی تیم‌شان انجام دادند، از حق طبیعی خود (شادی و جشن) گذشتند.
