به گزارش مشرق، ایگور یوشکوف، کارشناس دانشگاه مالی وابسته به دولت روسیه و بنیاد امنیت ملی انرژی این کشور به این روزنامه گفت:‌ هاب گازی ایران، فعلا یک پروژه فوق العاده و رؤیایی است، همه چیز در ابتدایی ترین مرحله قرار دارد که اگر به مرحله اجرا برسد، چشم انداز آن در سالهای دهه ۲۰۲۰ نیست، بلکه تحقق آن در سالهای دهه ۲۰۳۰ خواهد بود.

یوشکوف افزوده است: روسیه نه تنها می تواند در ایجاد هاب گاز ترکیه، بلکه اکنون هاب گاز ایران نیز مشارکت داشته باشد.

این کارشناس روس درعین حال گفت:‌ کمک روسیه در رساندن گاز ایران به بازار جهانی از نظر اقتصادی عجیب به نظر می رسد چرا که ایران پس از روسیه دومین صاحب ذخایر گازی در جهان است و گاز ایران رقیب مستقیم روسیه است. با این حال، نمونه هایی از اتحادهای موفق رقبای اصلی به خاطر یک هدف در جهان وجود دارد.

یوشکوف با اشاره به سخنان نقل شده از وزیر نفت ایران مبنی بر تلاش برای ایجاد هاب گازی با مشارکت روسیه،‌ ترکمنستان و قطر در سواحل خلیج فارس و عسلویه یادآور شد:‌ این منطقه مرکز تولید گاز از بزرگترین میدان نفتی و گازی جهان به نام پارس شمالی-جنوبی است.

این کارشناس روس با اشاره به قراردادهای امضا شده در سفر الکساندر نواک معاون نخست وزیر روسیه در سفر اواخر اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ وی به تهران، گفت:‌ درباره برخی از این قراردادهای امضا شده در این سفر اطلاع رسانی شد،‌با این حال در این سفر، ایده مبادله گاز شمال ایران با ظرفیت سالانه ۱۰ میلیارد متر مکعب در مرحله اول مطرح شد که می تواند به پروژه هاب گاز تبدیل شود. به علاوه توسعه میادین نفت و گاز در ایران مورد بحث قرار گرفت.

روزنامه «وزگلیاد» چاپ روسیه در ادامه نوشت: هنوز اطلاعات خاصی در مورد هاب گاز در ایران وجود ندارد، احتمالاً صحبت بر سر این است که گاز روسیه و ترکمنستان به ایران بیاید، با گاز ایران و گازهای دیگر مخلوط شود و خریدار آن را طبق سازوکارهای مورد توافق،‌تحویل بگیرد.

یوشکف، کارشناس بنیاد امنیت ملی انرژی روسیه در ادامه سخنان خود به این روزنامه گفته است: این سازوکار می تواند هم یک مبادله الکترونیکی و هم در قالب قراردادهای بلندمدت باشد که بر اساس آن،‌ مالکیت گاز تحویلی به خریداران در عسلویه را مشخص می کند.

وی در ادامه از احتمال تحویل گاز تولیدی در هاب ایران به سمت شرق و هند سخن گفته و افزوده است:‌ اقتصاد هند در حال رشد است و مصرف هیدروکربن ها در حال افزایش است، با این حال دهلی‌نو تمایل دارد که گاز را در مرزهای خود تحویل بگیرد.

این کارشناس روس ادامه داد:‌ دو گزینه برای انتقال گاز از هاب ایران به هند وجود خواهد داشت که از طریق خط لوله از مسیر پاکستان یا به شکل گاز طبیعی مایع ( LNG ) از طریق دریا متصور است.

از نگاه یوشکف، اگر هند با برداشت گاز از هاب ایران موافقت کند، این سوال پیش می‌آید که چگونه می‌توان گاز را از طریق زمینی یا دریایی تحویل داد. مسیر زمینی از طریق لوله های ترانزیت از طریق پاکستان است که این گزینه، واقع بینانه تر است.

وی با اشاره به اینکه فناوری ساخت کارخانه های تولید گاز طبیعی مایع با مقیاس بزرگ هم اینک در انحصار کشورهای غربی است و روسیه تنها فناوری ساخت کارخانه های مقیاس کوچک این فرآورده را در اختیار دارد، گفت:‌ به نظر می رسد روسیه در دهه ۲۰۳۰ به فناوری ساخت این کارخانه ها با مقیاس بزرگ دست یابد که در آن زمان به عنوان گزینه انتقال گاز تولیدی در هاب ایران می تواند مطرح باشد.