به گزارش مشرق، یکی از کاربران توئیتری در صفحه خود درباره تخت سلیمان نوشت:

ابودلف تخت سلیمان را در کتاب سفرنامه‌اش در سده چهارم ق چنین وصف کرده است:

گرد شهر شیز (تخت‌سلیمان) حصاری است و در میان شهر دریاچه‌ای قرار دارد که انسان نمی‌تواند به قعر آن دست یابد.

با آب آن اگر خاک زمین را تر کنیم، فورا مبدل‌به سنگ می‌شود و گیاهی بار نمی‌آورد.

در آنجا آتشکده‌ای است که آتش آتشکده‌های عالم از شرق تا غرب از او ست.

در راس گنبد هلال ماهی از نقره قرار دارد که طلسم معبد است که آتش آن را از ۷۰۰ سال پیش روشن نگهداشته است، آتش لحظه‌ای خاموش نمی‌شود و خاکستر ندارد.

این شهر را هرمز ابن خسروشیر ابن بهرام از آهک و سنگ ساخته است.

در صومعه واتوپدی در شهر آتوس، دست‌نوشته‌ای به تاریخ قرن چهارم میلادی است که نخستین‌بار نام گنزک (گنجک_شیز_تخت‌سلیمان) را برده است در متن افسانه‌ای که در آن هرمز پادشاه ایران، گماشته‌ای را با روغن مقدس و کندر به بیت‌اللحم می‌فرستد و این پیک در طی سفری عجیب که قصه‌اش مفصل است.

به نزدیکی زادگاه زرتشت می‌رسد اما ضعف بر او چیره می‌شود و او خود را با واپسین توان به آب دریاچه می‌افکند و در آن‌جا می‌میرد.

(ادامه این افسانه بسیار خواندنی است) حمدالله مستوفی از هفت آسیاب که با آب دریاچه می‌چرخند نام برده، دریاچه‌ای که هرچه آب از آن بکشند، کم نمی‌شود آبش.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.