به گزارش مشرق، عبدالرحیم انصاری، در رشته توئیتی با عنوان برنده کدام، و بازنده کدام است نوشت:

بعضی دوستان از جنایت هایی که صهیونیست ها مرتکب میشوند ناراحت اند و جدای از فجایع اخیر، نگران آینده غزه هستند که آیا میتواند مقاومت کند؟

آیا شکست خواهد خورد؟

آیا تسلیم میشود؟

برای پاسخ به این سوالات چند نکته را خدمت مخاطبان عرض میکنم:

هر جنگی دو طرف دارد: حمله کننده و حمله شونده!

طرفی که میخواهد وضع موجود را تغییر دهد و طرفی که تلاش میکند شرایط را با همین کیفیت حفظ کند. در نبردهای قبلیِ اسرائیل و غزه، شروع کننده همواره اسرائیل بود، و فلسطینی ها صرفا دفاع میکردند.

در واقع شهید میدادند، زیرساختهایشان نابود میشد، چند روزی هم مقاومت میکردند و پس از آن با وساطت کشورهایی چون مصر آتش بسی اعلام میشد و تمام!

این وسط اسرائیل اهداف خود را تخریب، و فرماندهانی را ترور کرده بود؛ حال آنکه فلسطینی ها دستاورد خاصی نداشتند.

این بار اما وضع فرق میکند؛ حمله کننده غزه بود، بیشترین تلفات تاریخ اسرائیل رقم خورده، و امروز که سیزدهمین روز جنگ است؛ بسیاری شهرک های صهیونیست نشین عملا متروکه شده اند، اقتصاد و پولشان سقوط را تجربه کرده، و ترابریِ رژیم نیمه تعطیل شده است.

آژیرهای خطر در سراسر فلسطین اشغالی مدام به صدا در می آیند، ترس بر صهیونیستها مستولی شده، زندگی عادی مختل، فرار به پناهگاه ها به امری عادی بدل شده، و اعتراضات عمومی به کابینه نتانیاهو، درباره شرایط سخت و نگرانی از حال اسرایشان نیز افزایش یافته است.

در این سیزده روز عملا امنیت صهیونیستها بر باد رفته است؛ در خطوط ریلی اخلال به وجود آمده و فرودگاه ها گاه و بیگاه تعطیل میشوند؛ تصویر اولاف شولتز صدر اعظم آلمان در فرودگاه بن گوریون که با شنیدن صدای آژیر بصورت درازکش روی زمین خوابیده بود آبروی نداشته ی صهاینه را بر باد داد!

اسرائیل عملا در شرایط جنگی ادامه داری قرار گرفته که فعلا نیز افقی برای پایانش وجود ندارد جز شکست غزه و تصرف آن، که این کار هم با جنگنده به تنهایی ممکن نیست، حال آنکه جرات تهاجم زمینی هم ندارند. علاوه بر این حملات وحشیانه اش نفرت مردم دنیا را علیه رژیم برانگیخته است.

عملیات روانی ایران، فشارهای ملت عرب، و درگیری محدود با حزب الله در مرزهای شمالی نیز کار را برای اسرائیل سخت تر کرده است.

عملا رژیم صهیونیستی در این جنگ نتوانسته بازدارندگی ایجاد کند، ضمن اینکه با حملات عصبی اش فرصت مظلوم نمایی را هم از خود گرفته است.

دستاوردهای حماس را اگر بخواهیم بنویسیم میشود یک لیست بلند بالا تهیه نمود، اما کسی میتواند بگوید دستاورد اسرائیل در این سیزده روز چه بوده است؟ تا کی میتواند این شرایط برزخیِ بلاتکلیف را ادامه دهد؟

این مصیبت ها در حالی گریبان گیر تلاویو شده که هنوز نه ایران، نه حزب الله و نه هیچ طرف دیگری در مقاومت بصورت جدی یا مستقیم وارد معرکه نشده اند! این بدان معنی است که اسرائیل به دلیل نداشتن عمق راهبردی، ضربه پذیری زیاد، و بی آبروییِ جهانی به اندازه کافی در موضع ضعف قرار گرفته و فرسایشی کردن جنگ حتی بدون دخالت ایران هم دمار از روزگارش در می آورد. بنابراین لازم است بدانیم غزه در موضع ضعف نیست و تا کنون به اهداف خود نیز رسیده است. قطعا به شهادت رساندن مردم مظلوم، نه میتواند غزه را تسلیم کند و نه دستاوردی برای اسرائیل محسوب میشود.

لازم است بدانیم محور مقاومت در عین شجاعت بسیار صبور، نکته سنج و با هوش است و یک هدف بزرگ(نابودی اسرائیل) را فدای تصمیمات آنی و هیجانی نخواهد کرد. این بدان معنا نیست که حمله گسترده برای نابودی اسرائیل منتفی است؛ این اتفاق ممکن است همین فردا بیفتد؛ در واقع بستگی به شرایط دارد.

اما موفقیت بزرگ با هزینه های کم از اولویت هاست.

هوشیاری یعنی اینکه مقاومت همزمان که آرام زیر پای اسرائیل را خالی میکند، فضای منطقه و بین الملل را هم مدیریت نماید.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.