به گزارش مشرق، کیومرث هاشمی از وقتی وزیر ورزش و جوانان شده، نشان داده که اهل تعامل و مشورت گرفتن است. خصیصه ای ارزشمند که می تواند موجب شود تا در تصمیمات و اقدامات، ضریب خطا به حداقل برسد اما گاهی باید به جوانب ماجرا نیز اندیشید که مبادا این موضوع به ضد خود تبدیل شود.
وزیر ورزش به تازگی جلسه ای را برگزار کرد با عنوان "دومین نشست با اساتید مراکز علمی و دانشگاه ها" که ریشه در همین باور دارد. اما چرا هاشمی به کسانی رجوع می کند که از محورهای اصلی عقبگرد ورزش در تمامی این سال ها بوده اند؟ آنهایی که به عنوان دانشگاهیان وارد ورزش شدند و به عنوان جریانی محفلی و مافیایی، بیشتر به دنبال کارسازی و رفیق بازی بودند. اگر چنین نبود، حداقل یک نمونه مثبت و مطلوبی از حضور این قشر در ورزش کشور را به یاد داشتیم که نداریم!
البته، این نقد در حوزه علمی آنها نیز وارد است. به راستی، خروجی تولید علم و دانش این حوزه ها برای کشور چه بوده الا ترجمه هایی دست چندم و بی ارزش که هیچ باری از ورزش کشور را بر دوش نکشیده اند. حالا، این طیف که خود از مسائل و مشکلات ورزش کشور هستند، چگونه می خواهند مشکل گشایی کنند و وزیر ورزش را یاری دهند؟ کاش هاشمی در انتخاب جلسات بیشتر توجه داشته تا وقت خود را تلف نکرده و بتواند در این وانفسا، طرحی نو دراندازد.
