خنده ام گرفت کلی جمهوری باکو و انتخابات؟؟؟؟؟ من 3/5 سال در باکو بودم دیکتاتوری محص و خفقان یه شخصی به اسم علی کریمی رییس حزب مساوات بود مخالف خانواده علی اف ها و خیلی هم طرفدار داشت. به خاک سیاه نشوندنش.به جرم حمل و نگهداری مواد مخدر زندانی ش کردن. اونجا با هر کس که مخالف باشن بهش اتهام مواد مخدر وصل میکنن. جمهوری صهیونیستی خردوقانی باکوووو

انتخابات کاملا دمکراتیک و نفس گیری هست هر ۷ هفت نفر شانس پیروزی دارن با این فرق که یکیشون ۱۰۰ درصد برنده میشه ۶ نفر دیگه ام شانس تبریک گفتن دارن به اون یه نفر اصلا هم دیکتاتوری نداریم تو آذربایجان اصلا و ابدا

بعضی کشورا چرا انتخابات دارن معلومه که از قبل کی برنده است حتی اون ۶ نفر دیگه هم میدونن هیچ شانسی ندارن اصلا اگه شانس برا پیروزی داشتن بالا نمیومدن که ...

نتایج از پیش تعیین شده است. این چه قانونی است که هر فرد بیش از دو بار می تواند پشت سر هم رئیس جمهور شود؟؟! در آمریکا و اروپا برای جلوگیری از دیکتاتوری مادام العمر، بیش از دو بار پشت سر هم یک فرد نمی تواند ريیس جمهور شود.

همان حکومت دیکتاتوری و اختناقی کمونیستی شوروی است منتها با یک روکش دروغین، عوام‌فریبانه و فریبنده دموکراتیک!

یگ انتخابات ارادوبدون فلتروبانظارت 49سازمان ملل

خبر تازه این است که وزارت اطلاعات چند نفر جاسوس را که قصد خرابکاری در ایران را داشتند و از داخل آران اشغالی کنترل می شدند، دستگیر کرده است

یاجوج ماجوج در قرآن مجید نام همان مغولان زردپوست است که در انگلیسی منگول (Mongol) نامیده می شوند. متأسفانه بیماران دارای نقص کروموزومی را هم به دلیل شباهت شان، از نظر علمی Mongol می نامند.

چنانچه در اسناد متقن تاریخی گویاست، فرمانروایان بزرگ اروپایی سرزمین ما را « ایران» می نامیده اند. برای نمونه شارلکن (شارل پنجم) (1558-1519م) پادشاه اسپانیا، اتریش و هلند، شاه اسماعیل صفوی را «شاهنشاه ایران، برادر و بهترین دوست ما» می نامید. در زمان قاجار نیز نام رسمی ایران "دولت علیه ایران" و "ممالک محروسه ایران" بود که بر روی اسکناس ها هم نام "ایران" چاپ می شد.

آریاییان سفیدپوست پیش از تهاجم مغولان زردپوست در سیبری و آسیای میانه بودند و سه شاخه شدند: یک شاخه به شمال هندوستان که مردم بومی اش دراویدی سیاه پوست آفریقایی تبار بودند، یک شاخه به ایران بزرگ و یک شاخه به اروپا. به همین دلیل در کتاب های زبان شناسی دانشگاهی جهان، زبان های هندواروپایی شامل سانسکریت (زبان باستانی هندی که کتاب های ودا و اوپانیشاد به سانسکریت است و ابوریحان بیرونی هم به این زبان مسلط بود)، اوستایی و پهلوی، یونانی، لاتین، اسلاو و ژرمنیک (المانی و انگلیسی) می شود. پهلوی زبان بومی مناطق مختلف ایران زمین شامل گویش های پشتون، کردی (شمالی، مرکزی و‌ جنوبی)، تات، تالشی، مازنی، گیلک، دری، لری، بلوچی، تاجیک، بختیاری، سمنانی، یزدی، کاشانی و شوشتری است. گویش جدید فارسی رسمی تنها در کلانشهرهای ایران تکلم می شود و از نظر آواشناسی و هجاشناسی در دربار سلاطین به شدت تحت تأثیر زبان اوغوزهای مهاجر قرار گرفته است.

آریاییان سفیدپوست پیش از تهاجم مغولان زردپوست در سیبری و آسیای میانه بودند

در نقش رستم و سکه‌های اردشیر بابکان بنیانگذار ساسانیان، به او با عنوان «اردشیر شاهنشاه آریان (ایران)» نه «پرشیا» اشاره شده‌ است. پرشیا نامی بود که یونانی ها به دوران هخامنشیان داده بودند. استفاده از نام سینوس پرسیکوس (خلیج فارس) هم در تمام نقشه های اروپایی ها بدین دلیل است. البته در کتاب های عربی هم ایران به یاد دوران هخامنشیان «بلاد فارس» نامیده می شد. نام زیبای «ایران» از پیش از آمدن آریاییان توسط بابلی ها به این سرزمین اهورایی داده شده بود. سرانجام در ۶ دی ۱۳۱۳ خورشیدی برابر با ۲۷ دسامبر ۱۹۳۴، در یک تصمیم بسیار عالی و پسندیده، به دلیل اینکه بر خلاف شیوه حاکم در ترکیه نژادپرست و قوم پرست، شائبه نژادپرستی و قوم پرستی پیش نیاید و برای حفظ وحدت ملی، رسماً از کشورهای خارجی خواسته شد که از این پس فقط از نام «ایران» استفاده کنند و نام «پرشیا» را دیگر به کار نبرند.