سرویس ورزش مشرق- زمان چندان دوری نبود که دوچرخه سواری ایران مدعی بود. ورزشی رو به رشد که امید می رفت بتواند در رویدادهایی مانند المپیک نیز تاریخ سازی کند اما امروز به جایی رسیده که یک زنگ تفریح شده و اعزام هایش رنگ و بوی تفریحی دارد. ناکامی اخیر در مسابقات آسیایی نیز مهر تائیدی بر سقوط مطلق و کامل این ورزش بود. متهم اصلی نیز حضور مدیرانی ناکارآمد و کارنابلد است که موجب وضعیت کنونی شده اند.

بیشتر بخوانید:

پول پاشی برای هیچ و پوچ!

حتی احترام گذاشتن هم بلد نیستند!

کاش این بساط را جمع کنید!

شاید اوج کارنابلدی در فدراسیون را بتوان در این جمله رئیسش به وضح درک کرد. "یکی از ایرادهایی که وارد است، کادر فنی گزارش درستی از وضعیت ورزشکاران به من نداد یا ارزیابی آنها درست نبوده چون گفتند این نفرات مدال می‌گیرند اما نزدیک مدال هم نشدند و این مسئله من را ناراحت می‌کند." پس نقش شخصی که نام و عنوان رئیس را یدک می کشد، چیست؟ آیا نباید نظارت و ارزیابی می کرد تا چنین فاجعه ای رقم نخورد؟ البته که وقتی رسول اسدی فاقد صلاحیت لازم فنی و مدیریتی است، چنین فاجعه ای رقم می خورد و در آینده هم ادامه خواهد داشت. فکر می کنید دانش و علم این شخص در آینده بیشتر خواهد شد؟

در ادامه نیز از نبود امکانات و زیر ساخت ها گفته می شود که باز هم مسئول اول و آخر فدراسیون است. اگر شخصی که ریاست فدراسیون را برعهده دارد و از مزایا و امتیازاتش بهره می برد، نمی تواند گشایشی در این زمینه ها ایجاد کند، قطعا فاقد صلاحیت لازم برای تصدی این سمت است. اگر اسدی و روسایی مانند آن که این روزها در فدراسیون های دیگر مانند قایقرانی، شنا و ... دیده می شوند، نمی توانند آجری روی آجر بگذارند، شایسته است کار به کاردان و اشخاص توانمند بدهند. ادامه حضور این چنین اشخاصی در مسندهای مدیریتی، تداوم سقوط و ناکامی کنونی را در پی خواهد داشت.