استانهای ایرانی واقع درقفقازجنوبی به ایران بزرگ تعلق دارند.

به طور کلی از نظر دانش زبان شناسی، پسوند «ان» به صورت فراوان در پهنه تاریخی ایران زمین به کار برده می شده است که مختص و ویژه فرهنگ و تمدن ایرانیان است و در زبان مغولان زردپوست وحشی وجود ندارد. همچنانکه در نام اشخاص ایرانی نیز چنین بوده است. مانند انوشیروان و شهران ساسانی، نوچیروان، سیروان، اردشیر پاپکان: ایران، آذربایجان، آران و شروان، پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ایروان، کردستان، لرستان، تهران، کابلستان، آران و بیدگل، لنکران، شمیران، خوراسگان، نخجوان، مغان، لنجوان، چالدران، زنجان، ارسباران، کرمجوان، لیقوان، کندوان، دریاچه های وان در ترکیه جعلی، سه-وان در ارمنستان و او-وان در الموت قزوین، بلوچستان، لارستان، مکران، سیستان، کرمان، لنجان، دلیجان، دامغان، سمنان، هرمزگان، کاشان، اسپاهان (اصفهان)، مازندران، گیلان، شهران، تالشان، خراسان، خوزستان، همدان، گرگان، دیلمان، قوچان، فریمان، سلفچگان، دهگلان، مریوان، بهبهان، قهستان، طالقان، شیروان، جرگلان، راستقان، لاهیجان، دهگلان، سمنگان، دوروان، سیاهکلاهان، تنکمان کرج، تنگمان بوشهر، شهران، او-رازان، او-جان، ولیان، پورکان، کلوان، رزکان، زیاران، لواسان، چناران، ممقان، مهران در طالقان و ایلام، مریوان، کامیاران، برغان، طبرستان (تپورستان)، دهلران، زاهدان، سراوان در استان های گیلان و بلوچستان، گرگان، قوچان، موسیان، بوکان، دلیجان، سیرجان، سنگوان کردستان، لنجوان سراب، سولقان، سنگان، سیسنگان، فریمان، استهبان، کوچسفهان، دانسفهان، دهلران، آبادان، نهبندان، گچساران، دلفان، نمکلان، تاکستان، و ...