این وسیله که «آئروترن» نام داشت قطاری بود که به جای چرخ از یک موتور جت که پشت آن نصب شده بود استفاده میکرد تا با فشار هوا قطار را روی بالشتی از هوا به حرکت در بیاورد. آئروترن بر خلاف قطار های معمولی ریل ویژه ای داشت که وظیفه آن تنها کنترل تعادل قطار بود و در عمل بین قطار و ریل تماسی بر قرار نمیشد.
از این وسیله پنج نمونه اولیه ساخته شد که از اندازه یک ماشین کوچک تا قطاری که ظرفیت 80 مسافر را داشت را شامل میشدند. نمونههای اولیه این قطار هوایی میتوانست تا 430 کیلومتر در ساعت سرعت بگیرد که چنین حدی از سرعت در مقایسه با قطار های امروزی هم فوقالعاده به حساب میآید.
سرعت بسیار بالا، مصرف انرژی پایین و نرمی حرکت این قطار بینظیر دولت فرانسه را مجاب کرده بود تا پروژه آئروترن را گسترش دهد اما متأسفانه در سال 1974 با مرگ «جین برتین» مهندس اصلی این پروژه سرمایه گذاری برای تحقیقات بیشتر روی آن خاتمه یافت و دولت توجه خود را صرف ساخت پروژههای دیگر کرد تا «آئرو ترن» پرسرعت آرام آرام راهی موزهها شود.