به گزارش مشرق، احمدحسین شریفی، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در مطلبی با عنوان راز غم سنگین ام البنین مادر عباس(ع) نوشت:

اصل مسألة انتخاب مادر حضرت عباس (ع) به همسری از سوی امیر المؤمنین و انتظاری که آن حضرت مطرح کرده بود، توقعاتی را در میان اهل بیت نسبت به ام البنین و فرزندانش یعنی حضرت عباس (ع) و برادرانش ایجاد کرده بود. زیرا آن حضرت از برادرش عقیل که نسب‌شناس بود خواست تا همسری از خاندان اصیل و دلیر و پهلوان عرب برایش انتخاب کند چرا که می‌خواهد فرزندی دلیر برایش به دنیا آورد: انظر الی امرأة قد ولدتها الفحولة من العرب لأتزوجها فتلد لی غلاما فارسا،

حضرت عباس (ع) چهارم شعبان 26 هجری به دنیا آمد. ام البنین نیز خیلی به خودش می‌بالید از اینکه از سوی امام علی (ع) برای به دنیا آوردن فرزندانی شجاع و برومند انتخاب شده است. اینکه کسی چون علی او را از خاندان فحوله (پهلوانان) می‌نامید.

نکتة ‌دیگر اینکه آنگونه که در برخی از تواریخ آمده است، امام علی خود شخصا آموزش‌ تیراندازی و شمشیرزنی را به عباس داده بود. توصیه اسلام نسبت به ورزش‌های تیراندازی و اسب سواری و شمشیرزنی را خودش عمل می‌کرد و نسبت به فرزندانش به اجرا در می‌آورد. این مسأله نیز طبیعتاً توقعات را از حضرت عباس (ع) بالا برده بود. کسی که توسط قوی‌ترین شمشیرزن و مبارز و مجاهد عرب آموزش دیده است.

با توجه به این دو نکته شاید بتوان حدس زد که بعد از حادثه عاشورا، ام البنین بیش از دیگران احساس غم و اندوه می‌کرد. و هر روز به قبرستان بقیع می‌رفت و با ناله بسیار جانسوزی در سوگ فرزندانش چنین می‌گفت:

یا من رأی العباس کر علی جماهیر النقد

و وراه من أبناء حیدر کل لیث ذی لبد

انبئت أن ابنی اصیب برأسه مقطوع ید

ویلی علی شبلی أمال برأسه ضرب العمد

لَوْ کَانَ سَیْفُکَ فِی یَدِیْکَ لَمَا دَنَا مِنْهُ أَحَدٌ

ای که عباس را دیدی حمله می‌کرد بر توده‌های فرومایه

و از فرزندان حیدر هم شیران دلیری دنبال او بود

خبردار شده‌ام که به سر فرزندم ضربت وارد شده درحالی‌که بریده دست بود

وای بر من بر شیر بچه‌ام که ضربت عمود سرش را خمیده کرد

اگر شمشیرت در دستت بود کسی نمی‌توانست به تو نزدیک شود