به گزارش مشرق، تیم والیبال فولاد سیرجان ایران در دیدار نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های آسیا، نماینده اندونزی را با نتیجه سه بر دو شکست داد و راهی فینال شد.

«محمد موسوی»، کاپیتان تیم فولاد در مورد این پیروزی گفت: بازی خلاف پیش‌بینی‌هایمان پیش رفت. ست اول سوار بازی بودیم و بردیم. متاسفانه در ادامه دو ست را واگذار کردیم اما دوباره نبض بازی را در دست گرفتیم. اندونزی هم تیم باتجربه و خوبی است و دو بازیکن خوب دارد. هرچند امروز از کیفیت خود بازیکنان اندونزی سورپرایز شدم چون پیشرفت خوبی داشتند. خوشحالم بازی را بردیم.

او در مورد بازی فینال با شهداب بیان کرد: از اول هم پیش‌بینی ما این بود که فینال تمام‌ایرانی باشد. شهداب تیم خوب و قابل‌احترامی است. ما برای بردن بازی می‌کنیم و از ابتدا وارد این مسابقات شدیم که قهرمان شویم. قبل از بازی با اندونزی به بچه‌ها گفتم چیزی جز قهرمانی به درد ما نمی‌خورد و دومی با آخری برای ما فرقی ندارد. شهداب قابل احترام است، در خانه‌اش بازی می‌کند و هوادارانش را دارد اما ما برای بردن بازی می‌کنیم.

موسوی در مورد این‌که هواداران شهداب، تیم اندونزی را که حریف فولاد بود تشویق می‌کردند، گفت: وقتی بازی در سالن تیم حریف مستقیم ما پیش می‌رود، این موضوع طبیعی است اما برخی رفتارها دور از انصاف بود. با تشویق کردن تیم روبه‌رو مشکلی ندارم اما بی‌احترامی کردن به بازیکن ما درست نیست. البته یک‌سری تماشاگرنما هستند چون مردم یزد خونگرم و مهمان‌نواز هستند. کاش فقط تشویق می‌کردند. یک‌سری توهین و بی‌احترامی‌ها بود که بهتر است از آن بگذریم.

ستاره والیبال ایران در مورد احتمال بازگشت دوباره خود به تیم ملی گفت: وقتی فکر کنم می‌توانم به تیم کمک کنم، هستم. دو سال پیش که وارد تیم شدم، گفتم شاید نتوانم به تیم کمک کنم. وقتی حس کنم حضورم کمک‌حال تیم ملی باشد هستم. هنوز هم از نظر بدنی آماده هستم و اگر احساس کنم شرایط روحی روانی و بدنی‌ام می‌کشد، هستم. اما فکر می‌کنم دیگر حضورم نیاز نباشد. بازیکنان جوان در تیم هستند.

او در ادامه افزود: برخی می‌گویند، موسوی، غفور و معروف برگردند، اما دیگر زمانی دارد. سعید(معروف) اگر تمرین داشت باز هم می‌توانست بازی کند. اما دیگر زمانی دارد و باید بازیکنان جوان مسئولیت را در دست بگیرند و بار را روی دوش‌شان بیندازند. بازیکن ۲۵ ساله دیگر جوان نیست و باید این وزن و بار را روی دوشش بیندازد. به نظرم دیگر به حضور ما نیاز نیست.