به گزارش مشرق، دریابان غلامعلی بایندر متولد ۲۳ آذرماه سال ۱۲۷۷ در بیجار، فرزند دوم مرحوم علی اکبر بایندر است. وی تحصیلات متوسطه خود را در مدرسه دارالفنون به پایان رساند و سال ۱۲۹۹ از مدرسه نظام مشیرالدوله با درجه ستوان دومی فارغ التحصیل شد. سپس در خرداد ۱۳۰۲ به فرانسه اعزام شد و مدت ۵ سال دوره‌های دانشکده توپخانه «پوآتیه» و دانشکده تکمیلی «مونتن بلو» و دانشگاه جنگ فرانسه را دید و به کشور برگشت.

بایندُر سال ۱۳۱۰ فرمانده نیروی دریایی ایران شد و در حقیقت نیروی دریایی جدید ایران را بنیانگذاری کرد. چند سال بعد رضاخان طی حکمی غلامعلی بایندر را به عنوان نماینده دولت ایران در امور دریایی، به وزارت امور خارجه معرفی کرد. از مأموریت‌های مهم بایندُر در این منصب سفر به جزیره تنب همراه گروهی از افراد نیروی دریایی بود.

او ضمن بازدید از آنجا رسماً به مقامات نیروی دریایی انگلیس مستقر در تنب اعلام کرد که این جزیره بخشی از ایران است. وی با این کار موجبات نگرانی و اعتراض وزارت خارجه بریتانیا را فراهم آورد. در سال ۱۳۱۲ به دستور غلامعلی بایندر فرماندهی نیروی دریایی ایران همراه «ناو پلنگ» به بندر «باسعیدو» جزیره قشم رفته و با پایین آوردن پرچم انگلیس، پرچم ایران را در این جزیره به اهتزاز درمی‌آورد.

رضاشاه نیز به سرزنش بایندر پرداخت و انگلیسی‌ها نیز از فرصت استفاده کرده و ضمن بازگشت به باسعیدو تبلیغات فراوانی علیه نیروی دریایی ایران راه انداختند. بایندر در جریان درگیری‌های میان قوای ایران و انگلیس در جنگ جهانی دوم در تاریخ سوم شهریور ۱۳۲۰ در بندر خرمشهر به شهادت رسید. بایندُر نشان لیاقت «ذوالفقار» داشت و از وی کتاب «خلیج فارس» همراه با نقشه‌های دریایی به یادگار مانده است.