به گزارش مشرق، روزی که خوان کارلوس گاریدو رسما به عنوان سرمربی پرسپولیس معرفی شد، هواداران این تیم مربی‌ای روی نیمکت تیمشان می‌دیدند که سابقه قهرمانی در جام کنفدراسیون‌ها در آفریقا را در کارنامه دارد و به لطف تجربه حضور در لیگ اروپا و لیگ قهرمانان اروپا، می‌تواند تیمی برای سرخ‌ها بسازد که در آسیا حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد اما نتایج این تیم در اولین دوره لیگ نخبگان آسیا طوری پیش نرفته که پرسپولیسی‌ها به آینده آن امیدوار باشند.

امکانات کم و انتظارات بالا

هر چند پرسپولیس با گاریدو در لیگ برتر ایران نتایج قابل قبولی کسب کرده و حالا یکی از شانس‌های قهرمانی به شمار می‌رود اما باید پذیرفت برای تیمی که طی ۸ سال، ۷ قهرمانی را در لیگ برتر تجربه کرده، دیگر این عنوان هوادارانش را راضی نخواهد کرد و به دنبال کسب عناوین مهم‌تر و بین المللی است. البته پرسپولیس در این سال‌ها با وجود قدرت تیم‌های آسیایی، دو بار هم به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید ولی در کسب قهرمانی آسیا ناکام ماند و شاید به خاطر این موضوع است که بتوان گفت آنها فقط قهرمانی آسیا را می‌خواهند. البته اگر واقع بین باشیم با حضور تیم‌هایی چون الهلال عربستان که رکوردهای خیره کننده‌ای از خود به جای می‌گذارد، شاید صحبت از قهرمانی برای پرسپولیس (و هر تیم ایرانی دیگری) در آسیا رویایی دست نیافتی باشد اما آیا وضعیت این تیم باید به جایی برسد که در بین ۱۲ تیم غرب آسیا، حتی هشتم هم نشود؟

بازی خوب، نتیجه بد

درباره عملکرد فنی گاریدو نقدهای زیادی مطرح است که باید موبه‌مو مورد بررسی قرار گیرد اما باید قبول کرد که تیم او روی زمین صاف و هموار فوتبال خوبی بازی می‌کند به طوری که برابر تیمی چون الغرافه قطر، بر اساس آمار ارائه شده، به امید گل ۲.۵۷ می‌رسد؛ امید گلی که با بی دقتی محض مهاجمان پرسپولیس به گل منجر نشد تا همچنان سرخ‌ها در لیگ نخبگان آسیا طعم برد را نچشند و در پایان هفته چهارم، بین ۱۲ تیم با ۲ امتیاز در جایگاه نهم جدول قرار بگیرند.

چرخش آزاردهنده ترکیب

شاید بتوان گفت یکی از مهم‌ترین ایرادهای گاریدو، مشورت نپذیرفتن او از دستیارانش است. این مربی خیلی تمایلی ندارد از دستیارانش در طراحی تمرین و اتخاذ تاکتیک‌ها کمک بگیرد و حتی آنالیزور به آن شیوه که سایر مربیان به کار می‌گیرند، در اختیار ندارد. شاید به همین خاطر است که در میانه نیم‌فصل با مهرداد خانبان به مشکل خورد و او از جمع سرخ‌ها جدا شد. از طرف دیگر تغییرات مستمر در ترکیب پرسپولیس و چیدمان بازیکنان هم مزید بر علت شده که تیم گاریدو در برخی پست‌ها گاهی انتطارات را برآورده نکند. مثلا علی علیپور در چند بازی به عنوان مهاجم نوک بازی می‌کند و به یکباره در دیدار برابر السد قطر در پست وینگر راست به میدان می‌رود و جای او در پست مهاجم نوک، ژوائو را می‌گیرد که کمتر بازی می‌کند.

البته این را هم باید در نظر داشت که مصدومیت برخی بازیکنان تاثیرگذار مانند استون اورونوف و ایوب العملود هم در برخی بازی‌ها تاثیر قابل توجهی روی عملکرد فنی پرسپولیس داشته اما مصدومیت برای همه تیم‌ها رخ می‌دهد و نمی‌شود این موضوع را دلیل اصلی ناکامی سرخ‌ها در آسیا قلمداد کرد.

۲ بازی برای زنده ماندن امیدها

حالا پرسپولیس دیدار با الریان قطر، الشرطه عراق، الهلال و النصر عربستان را در پیش دارد و روی کاغذ این شانس را دارد که با کسب امتیازهای لازم برابر این رقبا، راه صعود خود به مرحله یک هشتم‌نهایی لیگ نخبگان آسیا را هموار کند اما باید پذیرفت که پیروزی برابر الهلال و النصر عربستان بسیار دشوار است و سرخ‌ها شانس صعود خود را بیشتر باید در دو بازی برابر الریان و الشرطه جست‌وجو کنند. نکته جالب در این میان این است که پرسپولیسی‌ها هم به تکاپو افتاده‌اند تا در فرصت باقی مانده تا این دو بازی سرنوشت ساز، قدم‌های مهمی برای آماده‌سازی بردارند؛ قدم‌هایی از جنس تغییر. این تغییر، نه الزاما در ترکیب بازیکنان یا کادر فنی است - کما اینکه آن هم دور از ذهن نیست - بلکه می‌توان تغییر بزرگ در رویکرد کلی تیم و روش بازی‌اش را انتظار داشت. تغییر در نوع تفکر سرمربی یا حتی خود او، هرچه باشد، اظهارنظر درباره‌اش کمی زود است ولی باید دید که در روزهای آینده هواداران پرسپولیس، شاهد چه اتفاقی خواهند بود.