به گزارش مشرق، کانال تلگرامی روی میز نوشت:
عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، امنیتی، منطقه‌ای و بین‌المللی برای همکاری‌های ایران و پاکستان وجود دارد که تا حدودی برخی ظرفیت‌های موجود در این عرصه‌ها فعال شده و شکل گرفته است، ولی هنوز کارهای زیادی وجود دارد که باید در هریک از عرصه‌ها شکل گرفته و فعال شود.
یکی از عرصه‌های مهم همکاری ایران و پاکستان عرصه همکاری‌های امنیتی بخصوص در زمینه مبارزه با تروریسم است که عرصه ای بسیار مهم و برای هر دو کشور اهمیت راهبردی دارد.
بین ایران و پاکستان با آن که مقامات امنیتی هر دو کشور در کلیت موضوع در مبارزه با تروریسم سخن مشترک دارند، اما در عرصه اجرا و در اولویت‌بندی گروه‌های تروریستی و چگونگی مبارزه با آنها تفاوت‌هایی بین تحلیل و مصداق‌ها وجود دارد که در همکاری‌های کلان تاثیر می‌گذارد.
ابتدا باید این حقیقت را متوجه شویم امروزه با آن که در تمام جهان همه کشورها سخن از مبارزه با تروریسم می‌زنند اما در هنگام مبارزه عملی نمی‌توانند با هم کار کنند. زیرا که هر کشوری بر اساس معیارهای امنیت ملی خود گروه‌ها و افراد را تروریست اعلام می‌کند و معمولا هیچ کشوری تا زمانی گروه یا فردی از کشوری دیگر امنیت ملی آن کشور را تهدید نکند دلیلی نمی‌بیند که با تروریست اعلام کردن آن فرد یا گروه برای دستگاه‌های امنیتی خود وظیفه اضافی تعریف کند.
مبارزه با تروریسم امری سخت، حرفه‌ای و بسیار پیچیده است. بنابراین دستگاه‌های مسئول مبارزه با تروریسم تلاش دارند موارد حاد و کاملا ضد امنیت ملی کشور خود را در لیست تروریستی و اولویت‌های مبارزه ضد تروریستی خود قرار دهند.
گروه‌های تروریستی نیز با علم به تفاوت تعاریف بین کشورها، همیشه تلاش می‌کنند تا از قرار گرفتن در لیست‌های تروریستی کشورهای مختلف به شیوه‌های گوناگون فرار کنند.
در اینجا موضوع همکاری‌های دو جانبه و چندجانبه دستگاه‌های امنیتی کشورها مطرح می‌شود که در یک مجموعه بهم پیوسته بتوانند موارد تهدید مشترک را یافته و با هم همکاری کنند.
همکاری دستگاه‌های امنیتی و مبارزه با تروریسم در کشورهای مختلف بعضا با مشکلات داخلی آن کشورها مواجه می‌شود. مثلا ممکن است؛ در کشوری ساختار ضد تروریستی در ذیل پلیس یا وزارت داخله آن کشور تعریف شده باشد،در کشوری دیگر در ذیل دستگاه اطلاعاتی آن، یا این که اعلام تروریستی بودن یک گروه یا فرد در یک کشور توسط وزارت کشور باشد، در کشوری دیگر توسط دادگاه و یا در جایی دیگر توسط ساختار امنیت ملی ( شورایعالی امنیت ملی یا مشاور امنیت ملی رئیس دولت).
بنابراین همچنان‌که ملاحظه می‌شود در مقام اجرا تمام کشورها در مبارزه با تروریسم با مسائل پیچیده متعدد قانونی و اجرایی روبرو می‌شوند.
برای عبور از این مسائل پیچیده قانونی و بروکراتیک معمولا کشورها تلاش می‌کنند از طریق تشکیل کمیته‌های امنیتی مشترک در فضایی حرفه‌ای موارد مشخص ( کیس ها ) را تعریف کرده و با هم همکاری کنند.
این نوع همکاری‌های حرفه‌ای بین ایران و همسایگان از جمله پاکستان وجود دارد که لازم است دایره همکاری‌های آنها گسترده شود زیرا که همکاری‌های امنیتی و ضدتروریستی می‌تواند موجب اعتماد سازی و توسعه سایر عرصه های همکاری شود.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
