به گزارش مشرق، اواخر سال ۱۴۰۲ مرد جوانی با مراجعه به پلیس آگاهی از ناپدید شدن خواهر ۴۲ ساله‌اش خبر داد و گفت: خواهرم تنها در خانه‌اش زندگی می‌کرد، دیروز با هم صحبت کردیم و قرار بود به دکتر برود اما دیگر تلفنش را جواب نداد. پس از این شکایت، پلیس با بررسی تلفن همراه زن جوان دریافت وی با مرد جوانی به نام داریوش در ارتباط بوده است، بنابراین او شناسایی و دستگیر شد.

سوابق داریوش نشان می‌داد سابقه‌دار است. وی خیلی زود به قتل زن جوان اعتراف کرد و گفت: چند ماه قبل با این زن آشنا شدم. روز حادثه او را به مطب دکتر بردم و هنگامی که به خانه‌اش برگشتیم از من تقاضای پول داشت و وقتی گفتم پول ندارم شروع به داد و فریاد کرد و من هم برای اینکه او را ساکت کنم جلوی دهانش را گرفتم که خفه شد و فوت کرد.

بعد هم از ترسم جسدش را در حاشیه شهر دفن کردم و برای گمراه کردن پلیس، تلفنش را در سمت دیگر شهر انداختم. با کشف جسد و تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۰ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در دادگاه چه گذشت؟

در این جلسه برادر مقتول درخواست قصاص کرد. سپس داریوش به جایگاه رفت و با رد اتهام قتل عمدی گفت: قصدم کشتن او نبود، فقط می‌خواستم سر و صدا نکند اما وقتی دیدم مرده چون هم بیکار بودم و هم پول نداشتم، ۶ حلقه النگو، پلاک و زنجیر طلایش را برداشتم.

در پایان جلسه، قضات با توجه به مدارک موجود در پرونده، متهم را به قصاص و به خاطر سرقت به ۲ سال حبس، ۷۴ ضربه شلاق و رد مال و به خاطر دفن غیرقانونی جسد به جزای نقدی محکوم کردند.

این حکم از سوی قضات دیوان‌عالی کشور نیز بررسی و تأیید شد و مرد زندانی در یک قدمی چوبه دار قرار گرفت.