به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: علی ماجدی در روزنامه زنجیره‌ای هم میهن می‌نویسد: «دونالد ترامپ، می‌داند که به دلیل خروج از برجام، مجبور است که برای بازگرداندن قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران، از سه کشور اروپایی کمک بخواهد. با توجه به وضعیت روابط آمریکا و اروپا، به‌ویژه موضوع اوکراین و اینکه ترامپ تصمیم گرفته وارد مذاکره با روسیه شود و اروپایی‌ها را بازی ندهد، اروپایی‌ها به‌شدت از سیاست کنونی آمریکا ناراضی هستند.

آمریکا خواسته خود را با اروپایی‌ها مطرح خواهند کرد، اما آنها به همین سادگی حاضر به پذیرش نخواهند بود، هرچند می‌توان تصور کرد که در مورد پرونده هسته‌ای ایران، سه کشور اروپایی با درخواست آمریکا برای ارجاع پرونده به شورای امنیت موافقند. اما انتظار می‌رود که اروپایی‌ها در قبال خواست آمریکا، مابه‌ازای قابل توجهی طلب کنند. اروپایی‌ها احتمالاً برای واشنگتن روشن می‌کنند که اگر خواسته‌ای در مورد ایران دارد، آنها هم در پرونده اوکراین و روسیه خواسته‌هایی دارند.

اگر ایران در دو سه ماه آینده نتواند اروپایی‌ها را قانع کند که مکانیسم ماشه مشکلی را حل نمی‌کند، آنها ممکن است با گرفتن مابه‌ازایی از واشنگتن، حاضر به همکاری برای برگرداندن پرونده ایران به شورای امنیت شوند. فراموش نکنید که ایران یک بار با استفاده از مذاکره‌کنندگان قوی توانست برجام را به نتیجه برساند و با استفاده از ابزار مذاکره، برخی از خواسته‌هایش را به دست بیاورد. هرچند این روزها تمرکز همه روی بازگشت تحریم‌هاست، اما نباید فراموش کرد که برجام دستاوردهای دیگری هم داشت؛ از جمله همین مسئله توقف اجرای قطعنامه‌های شورای امنیت.

ما اگر همین امروز با آمریکا وارد مذاکره شویم و مذاکرات‌ به نتیجه نرسد، وضعیت روابط از اینکه هست بدتر نخواهد شد. آمریکا ممکن است بگوید که با برنامه موشکی، نفوذ منطقه‌ای، یا با برنامه هسته‌ای ایران مشکل دارد، ما هم با خیلی از اقدامات آمریکا مشکل داریم. بدترین وضع این است که هیچ‌یک از مشکلات ایران و آمریکا حل نمی‌شود. الان آمریکا در مواجهه با اروپایی‌ها دست برتر دارد و اهرم‌های زیادی برای معامله و بده‌بستان با اروپایی‌ها دارد. ما امکان بده‌بستان را از خودمان سلب کرده‌ایم. مذاکره به خودی خود نه مسئله‌ای را حل می‌کند و نه باعث از بین رفتن چیزی می‌شود. در دوره نخست ریاست‌جمهوری ترامپ، او با کره شمالی چند دور مذاکره کرد. مگر کره شمالی هیچ‌یک از برنامه‌های هسته‌ای، نظامی یا دفاعی خودش را به دلیل مذاکره از دست داد؟ بعد از شکست مذاکرات، هر دو برگشتند سر نقطه اول.

قطعاً یکی از راهکارهای ما مذاکره با آمریکا بود؛ هرچند این موضوع با دستور رهبری فعلاً منتفی است. راهکار دوم این است که به صورت تنگاتنگ با اروپا و سه قدرت اروپایی به تفاهم برسیم.

امروز متأسفانه کار به جایی رسیده‌ که به دلیل از دست دادن فرصت‌های بسیار، دغدغه کشور ما مکانیسم ماشه شده ‌است. ما باید با اروپایی‌ها مذاکره و آنها را متقاعد کنیم که وضعیت جاری روابط، وضعیت مناسبی نیست و باید تجدیدنظر اساسی شود. و دیگر اینکه مذاکره با آمریکا نهایتاً ناگزیر خواهد بود».

نوشته مغلوط علی ماجدی در روزنامه‌ای منتشر شده که دو ماه قبل از وزیر امور خارجه کشورمان به خاطر اینکه گفته بود ایران از آمریکا طلبکار است، انتقاد کرده و مدعی شده بود که نباید با رئیس‌جمهور آمریکا این‌گونه سخن گفت!

همچنین سخنان این دیپلمات سابق (در دولت روحانی) که به زور قانون منع به کارگیری مجدد بازنشستگان کنار رفت، از جهات متعدد مخدوش است. اینکه ادعا شود «اگر معامله نکنیم، معامله می‏‌شویم»، ترجمه اظهارات وقیحانه «تد کروز» سناتور آمریکایی است. کروز درباره دیدارش با سفیر دانمارک، به فاکس نیوز گفته بود: «سفیر دانمارک، ناراحت و دلخور بود و گفت ‌گرینلند فروشی نیست. خندیدم و گفتم می‌دانید چیست؟ همه‌ چیز فروشی است! شما یک دوست و متحد مهم هستید، اما دوستان می‌توانند درباره منافع مشترک مذاکره کنند[!] از زمانی که پرزیدنت ترامپ در این‌باره صحبت کرده، جنبش استقلال ‌گرینلند در حال رشد بوده و اگر استقلال خود را اعلام کند، دانمارک چیزی به دست نخواهد آورد»! معنای دیگر حرف ماجدی این است که چون ممکن است آمریکا و اروپا درباره ایران (مثل همیشه) تعامل و توافق کنند، ما از هول خباثت همیشگی آنها، خودفروشی کنیم! با همین فهم احمقانه بود که ۹۵ درصد برنامه هسته‌ای ایران اوراق و تعلیق و یا به خارج منتقل شد و حال آن که تحریم‌ها نیز سر جای خود ماند.

ثانیاً با اروپا معامله کنیم که چه بشود؟ اروپا نه اراده و نه تصمیمی برای تعامل سازنده و برابر با ایران دارد. چنان که با وجود دست و دلبازی طرف ایرانی در واگذاری همه امتیازات نقد در برجام، از همان ابتدا بنا را بر دبه کردن در توافق گذاشت و پس از خروج ترامپ نیز همکاری کامل تحریمی با آمریکا، مشغول سر دواندن و فریب دولت روحانی به مدت نزدیک به سه سال بود.

وجه سوم ماجرا، فاکتور کردن مکانیسم ماشه برجام از سوی علی ماجدی (حامی تیم مذاکره برجام) به عنوان دستاورد است! اکنون برجام در حالی که از حیث حقوق ایران پایمال شده و مُرده، اما از حیث قابلیت تهدید علیه ایران طوری تعبیه شده که همچنان به عنوان تهدید از همان ابتدا بالای سر ایران ماند و این در حالی است که شمار تهدیدها از ۸۵ تحریم به حدود دو هزار تحریم رسیده است! با این اوصاف، تحلیل تحریف شده آقای ماجدی اگر از سر خیانت متعمدانه نباشد، قطعاً به خاطر بیسوادی محض است.

در موضوع مذاکره با آمریکا نیز وقتی دولت ترامپ نه به برجام و نه به دیگر تعهدات دولت آمریکا با دولت‌های دیگر پایبند نیست، مذاکره معنایی ندارد و حال آن که ترامپ و مشاور امنیت ملی‌اش مدعی تعطیلی اصل برنامه هسته‌ای (به علاوه ‌برنامه دفاعی و نظامی و نفوذ منطقه‌ای) شده‌اند. استناد به مذاکره کره شمالی هم استناد بلاوجهی است چرا که کره‌ای‌ها حاضر نشدند مثل تیم مذاکرات برجام همه امتیازات را پیشاپیش اجرای توافق واگذار کنند و چند سال بعد را برای التماس اجرای تعهدات آمریکا و اروپا به دنبال آنها بدوند.

این نکته هم گفتنی است که ماجدی هنگام بازداشت و اذیت و شکنجه آقای اسدالله اسدی (دیپلمات ایرانی در آلمان)، به جای نکوهش دولت‌های غربی حامی تروریست‌ها، آقای اسدی و طرف ایرانی را متهم به دست داشتن در اقدامات تروریستی در اروپا کرده بود و شخصاً، از حیث امنیتی، متهم به آدم‌فروشی و کارسازی ضد امنیتی به نفع طرف غربی است.