به گزارش مشرق، در روزهایی که دولت چهاردهم شروع به کار کرد، جامعه پرستاری کشور به دلیل چالش‌هایی که تشدید شده بود، به شدت ملتهب شده و شاهد اعتراض‌هایی در برخی از بیمارستان‌های کشور بودیم.

شاید مهم‌ترین خواسته و مطالبه جامعه پرستاری، عدم توجه به سختی کار و در عین حال، عدم پرداخت مطالبات آنها بود؛ به طوری که در برخی شهرستان‌ها و استان‌های کشور، تأخیر در پرداخت مطالبات پرستاران به بیش از یک سال هم رسیده بود.

سوم شهریور ۱۴۰۳، محمدرضا ظفرقندی وزیر بهداشت، در واکنش به اعتراض‌های پرستاران، گفت: جمع مطالبات پرستاران حدود ۷.۵ همت است که مصوب شده تمام حق و حقوق و مطالباتشان در اسرع وقت پرداخت شود.

بعد از این اعتراض‌ها بود که وزیر بهداشت عنوان داشت، مبالغ قبل توجهی در دو مرحله (مرحله اول ۷ همت و مرحله دوم ۲.۵ همت) برای مطالبات معوقه پرستاران پرداخت شد.

شاید این اقدام در شروع به کار وزارت بهداشت دولت چهاردهم، باعث شد بسیاری از پرداخت‌های پرستاران که تا آن زمان حدود ۸ تا ۹ ماه عقب مانده و به تأخیر افتاده بود، پرداخت شود.

دومین اقدام وزارت بهداشت در راستای حمایت از جامعه پرستاری کشور، اصلاح نرخ ساعت اضافه کاری پرستاران بود. زیرا، مبلغی که بابت هر ساعت اضافه کاری به پرستاران به طور میانگین پرداخت می‌شد، کمتر از ۲۰ هزار تومان بود.

از همین رو، با تلاش‌های وزارت بهداشت و سازمان نظام پرستاری، این عدد به طور میانگین به حدود ۲.۵ برابر رسید تا بتواند اندکی از مشکلات پرستاران را مرتفع کند.

در هر حال، پرستاران توانستند پس از سال‌ها، شاهد تغییر و تحولاتی در روند حق و حقوق قانونی خود باشند که البته کافی به نظر نمی‌رسد؛ اما توانست آنها را به روزهای پیش رو در سال جدید امیدوار سازد.