به گزارش مشرق، محمدکاظم انبارلویی طی یادداشتی با عنوان "توپ در زمین ما چه می‌کند؟!" نوشت:

۱- قرارداد استارت ۱و۲ بین آمریکا و شوروی به‌منظور کاهش تسلیحات استراتژیک و محدود کردن تولید سلاح‌های هسته‌ای و نیز قرارداد سالت ۱و۲ برای تکمیل این پیمان بین رهبران دو قدرت برتر اتمی جهان امضا شد.

قباحت و ترسناکی تولید سلاح‌های هسته‌ای بر همگان روشن است. کاربرد آن در جنگ جهانی دوم علیه ژاپن یک جنایت جنگی آشکار است. آمریکا متهم اصلی این جنایت در جهان شناخته می‌شود.

۲- کنوانسیون منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای می‌گوید: کشورهای دارای سلاح هسته‌ای نباید مستقیم و غیرمستقیم به کشورهای غیربرخوردار در راه تحصیل این سلاح کمک کنند. تمام کشورهای جهان به جز چند کشور ازجمله اسرائیل عضو ان پی تی هستند ایران عضو ان پی تی است و غیر از این عضویت بارها اعلام کرده است دنبال تولید سلاح هسته‌ای نیست و برای این رویکرد یک نگاه فقهی و حقوقی دارد.

۳- موضوع و محمول اصلی این کنوانسیون‌ها متهم‌بودن ‌آمریکا به‌عنوان متهم اصلی تولید، انبارکردن و کاربرد سلاح اتمی در جامعه جهانی است. رژیم اشغالگر قدس متهم ردیف دوم این کنوانسیون‌هاست که با عدم پیوستن به ان پی تی دارای ۲۰۰ کلاهک هسته‌ای است. این دو نظام روسیاه برای منحرف کردن افکار عمومی جهان یک زمین‌بازی تعریف کرده‌اند و توپ را در زمین ایران انداخته‌اند.

آن‌ها با متهم کردن ایران که می‌خواهد سلاح اتمی بسازد نزدیک به نیم قرن است افکار عمومی جهان را سر کار گذاشته‌اند.

تا زمانی که بازیکنان حرفه‌ای کنوانسیون منع گسترش سلاح هسته‌ای، توپ تولید سلاح را در زمین ایران نگه‌دارند هرازچندی دروازه‌های امنیت ملی ما را در معرض خطر قرار می‌دهند.

لذا ما مجبوریم مدام قسم بخوریم دنبال تولید سلاح نیستیم و ناظران جهانی را همراه با دوربین‌های کنترل در حساس‌ترین مراکز هسته‌ای خود تحمل کنیم. با آن‌که بارها آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به‌ویژه بعد از برجام گزارش کرده است که ایران دنبال تولید سلاح نیست و فعالیت‌های هسته‌ای تهران صلح‌آمیز است. از آن بالاتر تمام نهادهای اطلاعاتی و امنیتی آمریکا اعتراف دارند ایران دنبال تولید سلاح هسته‌ای نیست. اما اتهام تولید سلاح توسط آمریکا و اسرائیل به‌عنوان دو کشور روسیاه دارنده سلاح هسته‌ای مدام به رسانه‌های جهان پمپاژ می‌شود.

۴- ما در مذاکرات برجام و قبل از آن و پس‌ازآن به خاطر یک اتهام بی‌اساس در محکمه‌ای حضور پیدا می‌کنیم که جای شاکی و متهم و جلاد و شهید عوض‌شده است.

ما در محکمه‌ای حضور پیدا می‌کنیم که قبل از اثبات جرم ما توسط قاضی خودخوانده هسته‌ای به شدیدترین و بی‌سابقه‌ترین تحریم‌ها محکوم شده و این تحریم‌ها با قدرت و شدت تا حد تهدید حمله نظامی اعمال و اعلام می‌شود.

۵- تحریم‌های آمریکا و تهدیدهای عنصر نیابتی او در منطقه به معنای اعلام و اعمال جنگ است. ما برای این جنگ آماده‌ایم.

ملت و دولت ایران وظیفه خود را در این مقابله خوب می‌داند. آمریکا و اسرائیل جرئت حمله به ایران را ندارند اگر داشتند ظرف این چهار دهه در مبادرت به آن تردید نمی‌کردند. یک‌بار در اوایل انقلاب این جرئت را پیدا کردند خداوند در صحرای طبس دماغ آن‌ها را به خاک مالید.

۶- ایران با فتوای رهبری علمدار تحریم سلاح‌های کشتارجمعی و پرچم‌دار منع و اشاعه سلاح هسته‌ای است، این موضوع و موضع باید در هر نشستی و هر گفت‌وگویی تکرار شود و در موضع مدعی در برابر ادعاهای آمریکا و سه کشور شرور اروپایی ظاهر شویم. اگر این موضع را رها کنیم وضعیت همین می‌شود که با آن روبه‌رو هستیم. توپ در زمین دشمن را نباید به زمین خودی بیاوریم و مدام گل بخوریم.

مذاکرات عمان با دو هدف رفع تحریم و قطع تهدید برگزار می‌شود. باید هدف سومی هم برای آن قائل شد و آن تغییر زمین‌بازی و شلیک توپ به زمین حریف باشد.