به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، عماد رضا سال‌های خوبی را در فوتبال ایران سپری کرد. از فولاد به سپاهان رفت و با این تیم اصفهانی چند بار قهرمان ایران شد. دست آخر هم یک فصل را در شاهین بوشهر سپری کرد و در نهایت از فوتبال ایران رخت بربست. او اینک به ایران آمده تا مشکلش را با سپاهان و شاهین حل کند و بتواند با دریافت رضایتنامه‌اش به تیم دیگر بپیوندد. می‌گوید، اکنون از تیمی پیشنهاد ندارد ولی اگر تیمی ایرانی او را بخواهد، با کمال میل به ایران باز خواهد گشت.
ایسنا ساعتی با عماد محمد رضا به گفت‌وگو نشست که حاصلش را در ادامه می‌خوانید:
ابتدا از روزی بگو که به ایران آمدی. چطور این تصمیم را گرفتی؟
فولاد به من پیشنهاد داد و پذیرفتم. آن زمان شناخت چندانی از فوتبال ایران نداشتم و فقط می‌دانستم که تیم ملی ایران قدرتمند است.
پس از این همه سال که در ایران بودی، نظرت درباره فوتبال ایران چیست؟
هر سال که لیگ ایران را می‌بینم، بهتر از سال قبل است. کار تیم‌ها سال به سال سخت‌تر می‌شود. تیم‌ها آماده‌تر از قبل می‌شوند. پیشرفت فوتبال ایران کاملا مشهود است.
در مدتی که در ایران بودی، چه نکات منفی یا مثبتی را در حوزه‌های فنی و حاشیه‌ای از فوتبال ایران دیدی؟
درباره حواشی فوتبال ایران حرفی نمی‌زنم چون مساله‌ای است که به خود بازیکنان و مسئولان فوتبال ایران مربوط است. مثلا به خودم حق نمی‌دهم که درباره حواشی تیم ملی ایران یا خوب و بد بودن بازیکنان ایرانی حرفی بزنم اما از نظر فنی باید بگویم که همه می‌دانند ایران دارای لیگ خوبی است. در لیگ ایران تا آخرین هفته مشخص نمی‌شود که کدام تیم قهرمان می‌شود و کدام تیم‌ها سقوط می‌کنند. بازیکنانی هم که به تیم ملی دعوت می‌شوند، هر سال تغییر می‌کنند و این مساله از یکنواخت نبودن فوتبال ایران حکایت می‌کند. دلیل این امر هم سیستم خوب مدیریتی فوتبال ایران است.
کدام دوره از حضورت در فوتبال ایران برایت سخت‌تر بوده است؟
زمانی که در سپاهان بازی می‌کردم همه تیم‌ها با ما قوی‌تر بازی می‌کردند. ما برای قهرمانی می‌جنگیدیم و تیم‌ها برابر ما انگیزه زیادی داشتند. حتی زمانی هم که در فولاد بودم، از قدرت حریفان تعجب می‌کردم. با همه این تفاسیر باید بگویم که سخت‌ترین و تلخ‌ترین روزی را که در فوتبال ایران تجربه کردم، روزی بود که پرسپولیس در ورزشگاه آزادی قهرمانی را از ما گرفت.
حالا که به پرسپولیس اشاره کردی، بگو چرا هرگز حاضر نشدی، به این تیم بپیوندی؟ مدیران پرسپولیس در دوره‌های مختلف خواهان جذب تو بودند ...
آن زمان در تیمی بازی می‌کردم که همیشه قهرمان بود و همه موفقیت‌هایم را در آن کسب کرده بودم. همان وقت پرسپولیس حال و روز خوشی نداشت. اگر فکر می‌کردم که می‌توانم پرسپولیس را یک تنه قهرمان کنم، معقول نبود. به هر حال در اصفهان خوشحال بودم و خانواده‌ام هم در آن شهر راحت بودند. در اصفهان همه چیز برایم خوب بود.
با کدام بازیکن ایرانی بیشتر از دیگران دوست بودی؟
از سال اولی که به فولاد آمدم، دوستان خوبی پیدا کردم. شاید دلیلش این بود که بیشتر بازیکنان این تیم با من همزبان بودند. میثم سلیمانی، حسین کعبی و لفته حمیدی دوستان خوبم در آن دوره بودند. در سپاهان هم چند سال بازی کردم و در نتیجه با همه همبازیانم صمیمی شدم.
به جز تو بازیکنان عراقی زیادی در ایران فوتبال بازی کردند. یقینا با آنها ارتباط داشته‌ای. به نظرت حضور عراقی‌ها در فوتبال ایران در مجموع خوب بوده است؟
در بین بازیکنان عراقی، کرار جاسم در تراکتورسازی خیلی خوب بود. همیشه او را نصیحت می‌کردم که مبادا تبریز را ترک کند؛ چون در جای دیگر موفق نمی‌شود. هوار محمد هم در پرسپولیس خوب کار کرد. به او هم گفتم که در پرسپولیس خوب هستی و بهتر است این تیم را رها نکنی اما گوش نکرد. به نظر من بازیکنی که سال به سال تیمش را عوض کند، هرگز بازی‌اش به ثبات نمی‌رسد. مثلا عبدالوهاب ابوالهیل و احمد کاظم خودشان را در فوتبال ایران ثابت کردند اما شکرون مانند هوار و کرار عمل کرد و موفق نشد. شکرون در اولین سالی که به برق شیراز آمد خیلی خوب بود و آقای گل هم شد اما آن قدر از این تیم به آن تیم رفت که کارش خراب شد. تنها دلیلی هم که سال‌ها در سپاهان ماندم و تیمم را عوض نکردم، همین مساله بود.
دوستان عراقی‌ات اکنون کجا هستند و چه می‌کنند؟
کرار که در عجمان امارات بازی می‌کند اما هوار هنوز مشکل کوچکی با ذوب آهن دارد که حل نشده و به همین دلیل در تیمی بازی نمی‌کند.
موقتا از فوتبال ایران جدا شده و به عراق برویم. نظرت درباره فوتبال کشورت چیست؟
فوتبال عراق نسبت به سال‌های پیش بهتر شده و اکنون لیگ خوب و منظمی داریم.
سال‌ها در تیم ملی عراق بازی کردی اما در سالی که تیم ملی کشورت قهرمان آسیا شد، مصدوم بودی و به تیم ملی دعوت نشدی ...
حدود 12 سال در تیم ملی بازی کردم و در همه موفقیت‌هایش شریک بودم اما تنها جایی که با تیم ملی نبودم، جام ملت‌هایی بود که قهرمان شدیم. طبیعی است که از این بابت خیلی ناراحت هستم.
قهرمانی عراق در آسیا آن هم با شرایطی که کشورت داشت، خیلی برای هموطنان تو خوشحال‌کننده بود ...
همانطور که گفتید آن قهرمانی مردم ما را خیلی خوشحال کرد. حتی مردم ایران هم از این اتفاق خوشحال شدند، چون ملت عراق و ایران یکی هستند.
فکر می‌کنی عراق می‌تواند قهرمانی در آسیا را تکرار کند؟
این اتفاق خیلی سخت است اما دور از دسترس نیست. برای این هدف باید کار و تلاش بیشتری داشته باشیم.
تیم ملی عراق امسال هم در رقابت‌های انتخابی جام جهانی 2014 شروع خوبی داشت و پس از ژاپن دومین امید صعود از گروه دوم بود اما به یکباره با لغزشی که برابر استرالیا داشت، به پایین جدول گروه سقوط کرد. چقدر امیدواری که عراق بتواند جواز حضور در جام جهانی را کسب کند؟
هنوز شانس داریم. درست است که در کار گروه ما گره افتاده اما هنوز هم می‌توانیم به جام‌جهانی صعود کنیم. سه بازی دیگر داریم و اگر بدانیم که چگونه در آنها بازی کنیم، به هدفمان می‌رسیم. رسیدن به جام‌جهانی سخت است اما محال نیست.
اگر عراق و ایران در گروه‌های خود سوم شوند و در پلی آف به هم برسند، فکر می‌کنی کدام تیم پیروز می‌شود؟
در فوتبال نمی‌شود، نتیجه بازی را از قبل پیش‌بینی کرد. نمونه‌اش این که ایران در تاشکند ازبکستان را برد ولی در تهران از این تیم باخت. شکست ایران برابر ازبکستان را کسی پیش‌بینی نمی‌کرد. بنابراین خیلی برایم سخت است که بگویم در صورت برخورد عراق و ایران کدام‌یک برنده می‌شود.
فکر می‌کنی ایران می‌تواند به جام‌جهانی برزیل صعود کند؟
با شناختی که از فوتبال ایران دارم، انتظارم این است که صعود کند.
پیش از این انتقادهای زیادی را از زیکو داشتی؟ دلیل انتقادهایت از سرمربی برزیلی تیم ملی عراق چه بود؟
از زمانی که زیکو به عراق آمد، درباره استراتژی‌اش خیلی با او صحبت کردم. گفتم که استراتژی او در عراق جواب نمی‌دهد. حالا مشخص شده است که حرف من درست بود.
اخیرا مربیان نامداری به فوتبال آسیا آمده‌اند. زیکو در عراق، کی‌روش در ایران و رایکارد در عربستان. در مجموع حضور این مربیان را در آسیا چطور ارزیابی می‌کنی؟
اسمی بزرگ می‌شود که موفقیت‌های زیادی را کسب کرده باشد اما همین اسم بزرگ، بازیکن نیست که بتواند خودش نتیجه بازی را تغییر دهد. پس باید بازیکنان خوبی داشته باشد که بتواند موفقیت‌هایش را ادامه دهد. ایرانی‌ها باید کی‌روش را پیش از آمدن به ایران مورد ارزیابی قرار می‌دادند که مثلا وقتی مربی بوده چه نتایجی را کسب کرده و وقتی دستیار بوده چه کارنامه‌ای داشته است. همچنین در آوردن مربیان خارجی به فوتبال آسیا و به ویژه غرب این قاره باید توجه کنیم که نحوه تمرین‌ها و کارهایی که این مربی از بازیکنان ما می‌خواهد آیا با فرهنگ ما و وضعیت جسمی بازیکنان ما همخوانی دارد یا مختص بدن‌های اروپایی است.
به نظرت بین فوتبال ایران و عراق تفاوتی هست؟ اگر هست، در چیست؟
فوتبال ایران بیشتر روی قدرت بدنی کار می‌کند. ایرانی‌ها در این بخش خیلی حساب شده رفتار می‌کنند. در فوتبال ایران کمتر پیش می‌آید که به دو یا سه بازیکن تکنیکی اعتماد شود و بیشتر تیم‌ها روی کارهای تاکتیکی و قدرتی کار می‌کنند. در مقابل فوتبال عراق بیشتر روی بازیکنان تکنیکی خود تمرکز می‌کند.
به فوتبال ایران بازگردیم. پس از دوران خوبی که در سپاهان داشتی، چرا از این تیم جدا شدی؟
اختلاف کوچکی بین من و مربی تیم افتاد که باعث شد از سپاهان بروم.
با امیر قلعه‌نویی اختلاف پیدا کردی؟
نه، با قلعه‌نویی هیچ مشکلی نداشتم.
چرا برخی از هموطنانت در فوتبال ایران این قدر بی‌انضباط هستند؟ مثلا کرار یا هوار همیشه با تیم‌های خود مشکل داشتند ...
به نظرم بهتر است این سوال را از خود آنها بپرسید چون نمی‌دانم چرا مثلا هوار وقتی در پرسپولیس بود، مدتی از ایران رفت و بازنگشت.
کرار جایی گفته بود که برخی بازیکنان ایرانی او را به دلیل عراقی‌بودنش مسخره می‌کرده و مثلا به گفته‌اند که با صدام دوست بوده است!
نمی دانم چه کسی ممکن است چنین حرفی را به کرار زده باشد اما در شش سالی که در ایران بودم، هیچکس درباره عراقی‌بودنم حرف بدی به من نزد و مشکلی برایم درست نکرد.به نظرم رفتار افراد با یک بازیکن در نتیجه اخلاق خودش است.
حالا چه می‌کنی؟ گفته می‌شد استقلال مدتی خواهان جذب تو بود ...
در حال حاضر از هیچ تیمی پیشنهاد ندارم. به ایران آمدم تا دو مشکلی که با سپاهان و شاهین بوشهر دارم، حل کنم و رضایتنامه‌ام را بگیرم. آن‌گونه هم که گفته شده مشکل مالیاتی ندارم.
دوست داری به فوتبال ایران برگردی؟
بله! همین الان اگر تیمی من را بخواهد، بدون هیچ مشکلی به ایران می‌آیم.
بهترین خاطره‌ات از حضور چند ساله در ایران چیست؟
همه خاطره‌های من از ایران قشنگ و دوست‌داشتنی است اما بهترین خاطره‌ام مربوط به سالی است که آقای گل لیگ ایران شدم.
و حرف آخر ...
در مدتی که در ایران بودم، همه خوب بودند. اینجا هیچ مشکلی نداشتم و کسی با من بد برخورد نکرد. بهترین دوران زندگی‌ام را در اصفهان گذرانده و هرگز این دوران را فراموش نمی‌کنم.
