پخش برنامه‌های بین‌المللی ایالات متحده، در مواجهه با مشکلات پیچیده قرن بیست و یکم در موقعیتی حساس و خطیر قرار دارد. این گزارش دیدگاه جدیدی برای پخش برنامه‌های بین‌المللی آمریکا در قرن بیست و یکم ارائه می‌دهد: [ایجاد] سازمانی واحد و غیر فدرال برای پخش برنامه‌های بین‌المللی که شش سازمان فعلی [از جمله صدای آمریکا، رادیو اروپای آزاد و ...] زیر مجموعه آن قرار گیرد و با ماموریتی احیاء و بازنگری شده، بتواند آخرین فنآوری‌ها در استراتژی ارتباطات مخاطب محور را به کار گیرد. همچنین بودجه این سازمان می‌بایست از سوی کنگره تامین شود. این اصلاحات برای حفظ حضور موثر ایالات متحده در محیط تقریبا متخاصم رسانه‌های بین‌المللی، در راستای ترویج ارزش‌های آمریکایی و غربی ( در پشتیبانی از آزادی و دموکراسی ) ضروری است.

مشکلات جدید پیش روی پخش برنامه‌های بین‌المللی ایالات متحده شامل موارد زیر است: جغرافیای سیاسی تغییر یافته در جهانی که به سرعت به سوی چند قطبی شدن پیش می‌رود، محیط به شدت پیچیده رسانه‌های بین‌المللی در کنار رقابت فزاینده کشورهایی که در ارزش‌های دموکراتیک ایالات متحده، خود را سهیم نمی‌دانند و فنآوری‌های جدیدی که موجب دگرگون شدن شکل ارتباط ملت‌ها و مردم با یکدیگر شده است.

اهمیت پخش برنامه‌های بین‌المللی آمریکا به مثابه ابزار کارآمد قدرت نرم ایالات متحده در تامین منافع ملی این کشور، به طور گسترده‌ای به رسمیت شناخته شده است. صدای آمریکا (VOA)، رادیو اروپای آزاد (RFE) و رادیو آزادی (RL) کمک‌های شایانی به استحاله سیاسی اقتصادی و اجتماعی اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی از اقتدارگرایی کمونیستی کرده است.

استراتژی دوجانبه جنگ سرد مبتنی بر نقل روایت آمریکا ( از طریق صدای آمریکا ) و ارائه مطبوعات آزاد و جایگزینی که متمرکز بر مسائل داخلی ( از طریق رادیو اروپای آزاد و رادیو آزادی ) در محیط جدید رسانه‌های بین‌المللی است، دیگر کارآیی خود را از دست داده است. از این گذشته، دو سازمان پخش برنامه‌های بین‌المللی ایالات متحده، یعنی صدای آمریکا و رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی به شش سازمان ( در کنار دفتر پخش برنامه‌های بین‌المللی، رادیو آسیای آزاد، رادیو و تلویزیون مارتی و شبکه پخش برنامه‌های خاورمیانه ) با خدمات زبانی همزمان، ساختارهای پشتیبانی و مدیریتی موازی و تکراری و عملیات و وظایف عمدتا ناهماهنگ گسترش یافته است.

آشفته بازار سازمان‌های پخش برنامه‌های بین‌المللی آمریکا - که اغلب با یکدیگر نیز به رقابت می‌پردازند- به دلیل موانعی که بر سر راه تخصیص منطقی منابع همسو با اولویت‌های راهبردی آمریکا ایجاد می‌کنند و یا به لحاظ وظایف محوله و یا تامین بودجه، بیش از این قابل توجیه نیست.

ماموریت‌های مخاطب محور سازمان پیشنهادی جدید برای پخش برنامه‌ها، از دیپلماسی عمومی و ارتباطات راهبردی متمایز است. این ابزار سودمند قدرت نرم آمریکا، چنانچه مخاطبان علاقمند، برنامه‌ها را به عنوان منبع موثق و بی‌طرف اخبار و تحلیل‌ها تلقی کنند ( و نتیجتا مالیات دهندگان برای پشتیبانی از آن به عنوان تقویت کننده امنیت ملی آمریکا توجیه شوند ) نمی‌تواند مستقیما با پخش برنامه‌های بین‌المللی ایالات متحده هماهنگ [و واحد] عمل کند.

فهرست مطالب این گزارش به ترتیب زیر است:

پخش برنامه‌ها در راستای منافع ملی [ایالات متحده].

موفقیت‌ها در جنگ سرد و تجربیات به دست آمده.

دنیای جدید رسانه‌های بین‌المللی در قرن بیست و یکم.

- محیط رسانه‌‌ای دگرگون شده.

- فضای چند قطبی جغرافیای سیاسی.

- مشکلات جدید ناشی از فناوری‌های نو.

- دگرگونی مداوم پخش برنامه‌های بین‌المللی.

دست‌یابی به مخاطبان گسترده در سراسر جهان در حمایت از آزادی.

نوسازی موسسات کهنه و قدیمی.

وضعیت حال حاضر.

این گزارش در پایان نتیجه‌ می‌گیرد: همان طور که هیچ راه حل جادویی برای پایان جنگ سرد وجود نداشت، انتظار نمی‌رود که تغییر در پخش برنامه‌های ایالات متحده برای استحاله حکومت‌ها به دموکراسی کافی باشد. چنین مساله‌ای [صرفا] وظیفه این برنامه‌ها نیست؛ ولی [ایجاد] چشم‌انداز رسانه‌ای جدید آمریکا در سطح جهان با یک ماموریت و ساختار سازمانی واحد، عنصر ضروری و قابل تداوم قدرت نرم آمریکا به شمار می‌آید.

این موضوع می‌تواند به طور موثری از آزادی در جوامع غیرآزاد و دارای محدودیت به لحاظ اطلاعات حمایت کند، چرا که به طور مشخص، در عین اینکه سعی ندارد علنا از آمریکا دفاع کند؛ ولی از طریق گزارش و تحلیل صحیح اخبار [به صورت غیر مستقیم] به بیان ارزشهای آمریکایی می‌پردازد.

تحقق این چشم‌انداز جدید، حضور و نفوذ ایالات متحده در فضای اطلاعات بین‌المللی – که به طور روزافزونی دچار شکاف و چند دستگی شده و اغلب در تضاد با منافع آمریکا قرار دارد – را تضمین خواهد کرد. چنین دید و ساختار نویی برای پخش برنامه‌های بین‌المللی ایالات متحده مولفه ضروری هدف امنیت ملی آمریکا در حمایت از جهان با مردم‌سالاری و صلح بیشتر است.

همچنین در بخش ضمیمه این گزارش به چگونگی تحول ساختار پخش برنامه‌‌های بین‌المللی ایالات متحده اشاره شده است: صدای آمریکا در سال 1943 به عنوان رادیو رسمی دولت ایالات متحده و اولین رادیوی پخش برنامه برای آلمان در زمان نازی‌ها راه‌ اندازی شد. این رادیو که به سرعت به یکی از بزرگ‌ترین تولید کنندگان برنامه‌ها در سطح جهان به زبان انگلیسی و بسیاری از زبان‌های محلی دیگر تبدیل شد، پس از سال 1947 به عنوان بخشی از وزارت خارجه ایالات متحده در آمد و از سال 1953 تا 1999 نیز تحت نظر آژانس اطلاعات آمریکا به فعالیت خود ادامه داد.

پخش برنامه‌های رادیو اروپای آزاد برای اروپای شرقی از سال 1950 شروع شد و رادیو آزادی نیز پخش برنامه برای اتحاد جماهیر شوروی را در سال 1953 آغاز کرد. کارمندان این دو رادیو، به عنوان جایگزین رسانه‌های آزاد، از بین افراد در تبعید انتخاب می‌شد. رادیوهای مزبور، سازمان‌هایی غیرانتفاعی در نظر گرفته شدند و بودجه آنها به صورت مخفیانه از سال 1971 توسط آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا تامین می‌شد. پس از آن نیز، بودجه آنها توسط مصوبات علنی کنگره و از طریق هیات پخش برنامه‌های بین‌المللی ( اداره فدرالی که صرفاً برای تامین بودجه و نظارت بر رادیو اروپای آزاد و رادیو آزادی راه‌اندازی شد ) تامین گردید. این دو رادیو در سال 1976 تحت لوای یک شرکت با عنوان رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی به کار خود ادامه داد.

رادیو مارتی نیز در سال 1984 از طریق آژانس اطلاعات ایالات متحده، به عنوان رسانه آزاد برای کوبا راه‌اندازی شد و کمی پس از آن، پخش برنامه‌های تلویزیونی نیز بدان اضافه شد.

قانون پخش برنامه‌های بین‌المللی در سال 1994، تاسیس اداره پخش برنامه‌های بین‌المللی در آژانس اطلاعات آمریکا را تصویب کرد. این اداره شامل صدای آمریکا، رادیو و تلویزیون مارتی و تاسیسات فرستنده این ایستگاه‌ها و رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی می‌شد. این قانون هیات پخش برنامه‌های بین‌المللی را فسخ و شورای حکام مستقل پخش برنامه‌ها را در آژانس اطلاعات ایالات متحده ایجاد کرد. مسئولیت فعالیت‌های پخش تمامی برنامه‌های غیرنظامی و بین‌المللی آمریکا بر عهده این شورا قرار گرفت. کنگره در سال 1996 رادیو آسیای آزاد را نیز تحت نظارت شورای حکام پخش برنامه‌ها تاسیس کرد. این رادیو نیز به عنوان جایگزین رسانه‌های آزاد برای چین و دیگر کشورهای تحت حکومت‌های اقتدارگرا در نظر گرفته شد.

با انحلال آژانس اطلاعات ایالات متحده در سال 1999، شورای حکام پخش برنامه‌ها به اداره فدرال مستقلی شامل اداره پخش برنامه‌های بین‌المللی ( در کنار صدای آمریکا و رادیو و تلویزیون مارتی ) تبدیل شد و همچنین وظیفه نظارت بر سازمان‌های غیرانتفاعی رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی و رادیو آسیای آزاد نیز بر عهده آن گذاشته شد. همچنین پس از آن، رادیو سوا و تلویزیون الحره به عنوان بخشی از سازمان غیرانتفاعی شبکه پخش برنامه‌های خاورمیانه و تحت نظارت شورای حکام پخش برنامه‌ها راه‌اندازی شد.

برای مطالعه این گزارش اینجا کلیک کنید.