قرقیزستان در نوروز +تصاویر

به باور بزرگان قرقیز زمانی که نوروز به خانه‌های مردمان سرزمین قرقیزستان وارد می‌شود تمام بیماری‌ها از کنار آنان عبور کرده و شادی و سلامتی جایگزین آن‌ها می‌شود.

به گزارش ویژه نامه نوروزی مشرق، در آستانه نوروز مردم قرقیزستان خانه‌های خود را تمیز می‌کنند، بدهی‌های خود را پرداخت کرده و با کسی که در نزاع بودند، آشتی می‌کنند زیرا به عقیده بزرگان قرقیز، زمانی که نوروز به خانه‌های آنان وارد می‌شود، تمام بیماری‌ها و نارسایی‌ها و خرابی‌ها باید از کنار آنان عبور کنند.

در اینجا آیین نوروز را در قرقیزستان بررسی خواهیم کرد.

به عقیده بزرگان قرقیز زمانی که نوروز به خانه‌های مردمان سرزمین قرقیزستان وارد می‌شود تمام بیماری‌ها از کنار آنان عبور کرده و شادی و سلامتی جایگزین آن‌ها می‌شود.

فارس نوشت: روز 21 ماه مارس را قرقیز‌ها «ناروز» می‌نامند و اگر در این روز پسر به دنیا آید وی را «ناروزبای» و یا «ناروز بیک» و اگر دختر «ناروز» و یا «ناروزگل» نامگذاری می‌کردند.

اگر در این روز برف ببارد آن را به فال نیک گرفته به این خاطر که معمولا برف ماه مارس نرمی و سفیدی ویژه‌ای دارد.

در آستانه نوروز مردم خانه‌های خود را تمیز می‌کنند، بدهی‌های خود را پرداخت کرده و با کسی که در نزاع بودند، آشتی می‌کنند، زیرا به عقیده بزرگان، زمانی که نوروز به خانه‌های آنان وارد می‌شود، تمام بیماری‌ها و نارسایی‌ها و خرابی‌ها باید از کنار آنان عبور کنند.

در شب قبل از جشن نوروز به نشان فراوانی شیر، برداشت محصول و باران تمام ظروف را با شیر، آیران، گندم، آب چشمه لبریز می‌کنند.

در نیمه روز تمام جمعیت برای شرکت در جشن این روز جمع می‌شوند و در ساعتی مخصوص گاو نری را ذبح کرده و از گوشت آن غذایی با نام «ناروز کیژی» یا «چان کیژی» (یکی از غذاهای قدیمی قرقیزها که از گوشت، چربی، برنج، نخود، جو، گندم، ذرت، تالکان، آرد، ارزن، سارگا، سیب زمینی و ترشیجات درست می‌شود) آماده می‌کنند.

بعد از خوردن غذا بازی‌های مختلفی با نام «آیکیش–اوکیش» (دیدار با یکدیگر) و «آوداریسپیک» که در آن جوانان سوار بر روی اسب، کوشش می‌کنند یکدیگر را از روی آن به زمین بکشند، آغاز می‌شود.

در این روز مسابقات مختلف ورزشی نیز برگزار می‌شد که در آن هم دختران و هم پسران می‌توانستند شرکت کنند. دختر پسر را به مسابقه دعوت می‌کرد با این شرط که اگر پسر در این مسابقه برنده شود، پس دختر با وی ازدواج می‌کند و در صورتی که پسر مغلوب و دختر برنده شود، پسر باید هر خواسته دختر را به جا آورد به این خاطر جشن نوروز اغلب به مراسم عروسی نیز تبدیل می‌شد.

نوروز با مراسم مسابقه شعری همراه با سایر آئین‌ها که مردم در آن پیروزی خیر را بر شر می‌دانستند با غروب آفتاب به پایان می‌رسید.

سپس آتش بزرگی درست می‌کردند و مردم با مشعل روشن تمام روستا را می‌گشتند، کودکان از بالای آتش می‌پریدند و بزرگان به طور مکرر می‌گفتند: «بروید، بروید، بروید تمام سختی‌ها»، «سال نو آمد، سال کهنه رفت» و با این سخنان به جشن اعتدال بهاری پایان می‌دادند.

همچنین پس از استقلال در قرقیزستان از صبح نوروز یعنی روز 21 مارس، در میدان مرکزی موسوم به «الاتاو» شهر «بیشکک» پایتخت این کشور و در تمام استان‌ها و شهرهای دیگر جشن می‌گیرند.

در این جشن، مقامات عالی‌رتبه این کشور نیز شرکت می‌کنند. در میدان مرکزی شهر بیشکک مراسم‌های تئاتر برگزار می‌شود. در پارک‌ها، مراسمات جشن، بازی‌های مختلف برای اهل جامعه و کودکان راه‌اندازی می‌شود.

علاوه بر این، در قرقیزستان نمایندگان اقوام مختلف با آوازخوانی ملی خود، این جشن را باز هم گرمتر می‌کنند. در این روز، همه مردم جمع شده با غذای سنتی مردم آسیای مرکزی یعنی «پلوف» و «سوملک» که غذای نوروزی است، پذیرایی می‌شوند.