به گزارش سرویس فرهنگی مشرق، 'مصطفي دلشاد تهراني' روزسه شنبه به خبرنگار معارف ايرنا گفت: صرفه جويي يك روش است و روش ها تابع اصول هستند. لذا دريافت صحيح از صرفه جويي زماني معني پيدا مي كند كه آن را روش بدانيم و اصول حاكم بر آن را بشناسيم.
وي افزود: اگر صرفه جويي در اين راستا تعريف نشود؛ تبديل به تنگ نظري، گريز از گشاده دستي، تامين نكردن نيازهاي اقتصادي مردم و همچنين توزيع فقر به جاي توليد ثروت خواهد شد.

استاد دانشگاه علوم قرآن و حديث شهرري با اشاره به حكمت ۳۳ نهج البلاغه گفت: اميرمومنان توصيه مي كنند كه 'گشاده دست باش ولي نه با ريخت و پاش'؛ يعني گشاده دستي خوب است ولي بايد اصلي بر آن حاكم باشد و لذا در ادامه مي فرمايد 'حسابگر باش ولي سخت گير نباش'.
وي همچنين گفت: حضرت علي(ع) در عهدنامه خود به مالك اشتر سفارش مي كند تا پس از گزينش و قرار دادن نيرو در جاي مناسب، روزي ها را بر آنان فراخ دارد. يعني به طور كامل آنان را تامين كند و اين خلاف عدالت است كه 'حقوق بخور و نمير' بدهيم و نام آن را صرفه جويي بگذاريم.
دلشاد تهراني با بيان اين كه حضرت علي(ع) زشت ترين پديده اجتماعي را فقر مي داند؛ افزود: اميرمومنان(ع) فرمود فقر بزرگترين مرگ است؛ پس اگر به نام صرفه جويي جامعه را به فقر كشانديم جامعه را از بين خواهيم برد.

وي افزود: بر اساس آموزه هاي اميرمومنان(ع) صرفه جويي روشي براي استفاده صحيح، معقول، معتدل، ضابطه مند و بهينه از همه چيز حتي عمر انسان است. بنابر اين اگر عمر انسان ها را در ترافيكي كه مي توان براي آن تدبير كرد؛ هدر دهيم خلاف صرفه جويي عمل كرده و در واقع به جامعه ظلم كرده ايم.

اين پژوهشگر مذهبي اضافه كرد: اين روش ها در صرفه جويي با پيروي از اصولي ظهور پيدا مي كند ولي زماني كه آن اصول رعايت نشود؛ صرفه جويي به يك امري متكلفانه تبديل مي شود و به همين دليل زود از بين مي رود و لذا مي بينيم در اين مساله دچار افراط يا تفريط مي شويم.
وي تاكيد كرد: بر اساس آموزه هاي ائمه معصومين(ع) براي تحقق صرفه جويي بايد شش مساله شامل نفي اسراف (گزاف كاري)، نفي اتلاف (نابودسازي)، نفي تبذير(ريخت و پاش و حيف و ميل كردن)، نفي اتراف (تجمل پرستي)، كار و تلاش اقتصادي، غناي كفافي، كيفيت گرايي و قناعت ورزي درنظر گرفته شود تا اين موضوع در جامعه به يك فرهنگ، اخلاق و كاركرد تبديل شود.