به گزارش مشرق تابناک نوشت، سرعتشان در گرد آمدن. قدرتشان در يکپارچه شدن. انعطاف پذيري شان در برنامه هاي گروهي. درکشان از سر دادن شعارهاي جمعي. شعارهايي به آوا و آهنگ نيشدار که به سرعت زبان به زبان مي چرخد. مي چرخد و مي گردد
ديکتاتوري حسني مبارک در آستانه سرنگوني. رئيس جمهور همه عمر. رئيس جمهور ازلي و ابدي...ولي ايستگاه آخر همين نزديکي است. همين امروز. همين فردا.
تعطيل کردن مسابقات ليگ مصر از سوي فدراسيون فوتبال مصر اجتناب ناپذير بود. ولي دير شده. دير شده. دير... مصري‌ها دست‌بردار نيستند. همين طور فوتبال مصر. فوتبالي که کابوس مبارک و حکومتش شده. فوتبالي که جامه بلند سياسي‌اش را پوشيده و وارد کارزار شده. طرفداران ظاهرا سرخوش ديروز، مردمان مبارزه امروز شده‌اند. تبلور وحدت مردم مصر. چنان که روزنامه ال اهرام طعنه آميزانه نوشت "اکنون مردم مصر در کنار هم بسان يکي از ديدارهاي ملي فوتبال با مبارک روبرو شده اند".
اين است فوتبال قرار گرفته در کانون جنبش سرنوشت ساز مصر (و دنياي عرب). فوتبالي ايستاده در جايي آن جلو. به عنوان يکي از پرچمداران. يکي از تاريخ سازان. طرفداران فوتبالي که تا ديروز از سوي رسانه هاي مصري عنوان "افراطي" و "تيفوسي" را داشتند سرنوشت ساز شده اند...و اين بار نه در ميادين فوتبال، بلکه در کوچه ها و خيابان هاي قاهره. تجربه شان سخت کارساز است. سرعتشان در گرد آمدن. قدرتشان در يکپارچه شدن. انعطاف پذيري شان در برنامه هاي گروهي. درکشان از سر دادن شعارهاي جمعي. شعارهايي به آوا و آهنگ نيشدار که به سرعت زبان به زبان مي چرخد. مي چرخد و مي گردد. مي‌گردد و تفنگ بدست‌ها را نشانه مي رود.
وحدت آنها در خيابان ها چنان پرشور و کارساز بوده که علا عبد ال فتاح يکي از ژورناليست‌هاي معروف مصر طعنه آميزانه نوشت"...شايد بهتر باشد عنان کار را به افراطي هاي فوتبال بسپاريم".
حضور پر تب و تاب طرفداران فوتبال در مصر هشداري به ساير کشورهاي عربي استبدادي هم هست. فوتبال يگانه قلمروي است که مردمان عرب در استاديوم ها فرصت کنار هم جمع شدن و سردادن شعار پيدا مي کنند. در چنين قابي دولت ليبي برگزاري مسابقات فوتبال را تا آينده اي ناروشن ممنوع اعلام کرد. معمر قذافي آشکارا بيم دارد شعارهاي جاري در استاديوم ها بدل به تظاهرات گسترده عليه او شود و به باتلاقي بغلطد که حسني مبارک غلطيده.
طرفداران فوتبال در مصر. جوان و با انرژي. جوان و خشمگين. متعلق با اقشار فرو دست. به مردمان بي چيز و فقير. آنها هميشه در ميادين فوتبال فرصت نيش زدن به حکومت را در دل شعارهاي فوتبالي شان يافته اند. وقتي "ال ا محمد ابو طريق، بازيکن سرشناس باشگاه ال اهلي، سه سال پيش روي تي شرتش شعار سياسي نوشت و آن را به رخ کشيد، طرفداران به وجد آمدند.
"ال اهلي" به عنوان پرطرفدارترين باشگاه مصر است و 37 بار قهرمان ليگ شده، به همين تعداد جام حذفي مصر را بالا برده و 6 بار قهرمان آفريقا شده (بهترين رکورد) توسط ملي گراهاي مصري در سال 1907 تاسيس شد. توسط آنهايي که با انگليسي‌ها مي جنگيدند. حتي نام باشگاه نيشي به استعمارگران انگليسي مي زد (ما مصري هستيم. به اين جا تعلق داريم و نه شما).. رسانه هاي مصري ادعا مي کنند ال اهلي 50 ميليون طرفدار در مصر دارد (جمعيت مصر 80 ميليون است). آن چه که دولت هاي مصر را هميشه در هراس از بازي سياسي فوتبال نگاه داشت. طرفداران ال اهلي در قاهره هميشه ساز مخالف با دولت را سر دادند. نيش زدند. دردسر ساز شدند. آنها امروز يکي از پرچمداران مبارزه با مبارک شده‌اند. فوتبال باز هم در صف اول ايستاده.
