به گزارش مشرق، اخلاق گم شده امروز سینمای ایران است که برآمده از سینما نیست. این در ذات جریان شبه روشنفکری است که هر وقت به صلاحش نباشد اخلاق را باز تعریف می کنند. وقتی فیلمی قهرمان داشته باشد و مردان مرد جاودان به نمایش درآید به تریج قباشان بر می خورد و با تمام قوا شروع می کنند به توهین.

جریان امروز همین است. آقای سیدرضا میرکریمی، شما باید جوابگوی امیدوارانه بودن فیلمتان باشید. باید جواب بدهید که چرا فیلمتان قهرمان دارد. باید جواب دهید که چرا آقای مجری از فیلم تان خوشش نیامد. آقای میرکریمی باید خودتان را برای از این بدتر آماده کنید. اینکه در نشست بعد از فیلم که هر روز لقلقه زبانشان احترام به فیلمساز است به شما بی احترامی می کنند و خودشان را همه می خوانند تازه اول راه است. زره فولادین بپوشید که این جماعت شبه روشنفکر ، فقط ادعا دارند. پای عمل که به میان بیاید جا می زنند. از فیلم که خوششان نیاید همین می شود. احترام مخصوص فیلمساز های محبوب آنها است. تا سال های پیش که ابزاری جز هو و سوت در سالن نداشتند مدام جشنواره های خارجی را مثال می زدند که منتقد حق  اعتراض دارد و اگر فیلم را دوست نداشته باشد می تواند حتی صدای عجیب از خود در بیارد. اما حالا که ابزار دارند خیلی با شخصیت ناسزا می گویند. دیگر نیاز به تقلید صدا نیست. نیاز به فریاد نیست. میکروفن جلوشان روشن است . با ظاهر زیبا و با رعایت تمام آداب و با حفظ اخلاق ناسزا می گویند.

همین است که شروع جلسه پرسش و پاسخ فیلم امروز با یک موضع گیری از طرف مجری نشست آغاز می شود: "من که اصلا از فیلم خوشم نیامد و فیلم خوبی نبود، نظر بقیه هم همین است". یا اینکه به جای سوال درباره فیلم به حرکت پایتان زیر میز ایراد بگیرند. یا اینکه سوالات را خودشان همان طور که صلاح می دانند تغییر دهند. البته رسم امسال همین بوده، کسی حق سوال شفاهی ندارد تا دوستان زحمت ویراستاری سوالات را بکشند. تا یک وقت به کسی بی احترامی و بی حرمتی نشود. یا اگر فیلمی به نظرشان خوب نبود خدای نکرده کسی از آن تعریف نکند.