سپس رسانه‌های فارسی زبان خارجی و سایت‌های اپوزیسیون و ضدانقلاب خارج نشین، بطور هماهنگ، به بزرگنمایی و حاشیه پردازی برای این ماجرای مبهم و مشکوک؛ مبادرت ورزیدند. برای مثال، فقط «سایت کلمه» به بارگذاری چیزی حدود 51 خبر، تحلیل و گزارش از این واقعه مبهم، پرداخت.

در همین حال، بخش فارسی شبکه سلطنتی «BBC» به پوشش کم نظیر این واقعه پرداخت، طوری که بارها اخبار این ماجرا را بعنوان تیتر یک بخش ایران سایت خود برگزید و گزارش‌های صوتی، ویدئویی و تحلیل‌های مکتوبی در اینباره تهیه و تولید کرد.

برای نمونه، گزارشگر شبکه «BBC» در گزارشی تصویری درباره این ماجرای مبهم، می‌گوید: «زندان اوین، به یکی از مخوف‌ترین زندان‌های دنیا معروف است. گزارش شده که یکی از علت‌های اصلی بازرسی‌ها، پیدا کردن تلفن موبایل بعضی از زندانیان بود که آنها با آن؛ با عزیزانشان در تماس بودند. امروز، «روزنامه قانون» که طرفدار دولت محسوب می‌شود، حادثه روز پنج شنبه را غیر قانونی خوانده و خواستار رسیدگی به آن؛ شده است... یک گزارش حاکسیت، کسانی که در بازرسی داخل اتاق‌های شان ماندند و مضروب شدند؛ اغلب زندانیانی بودند که به جرم عضویت در «سازمان مجاهدین خلق» (منافقین) در حبس بودند»

بازگشایی گره های ماجرا

اولین گره‌ای که باید از این ماجرای مشکوک باز کرد، این است که آیا چنانچه رسانه‌های زنجیره‌ای فتنه سعی دارند به نمایش بگذارند؛ بند 350 فقط، شامل محکومین حوادث انتخاباتی سال 1388 ه.ش (فتنه) می‌شود؟ بنابر این، علیرغم تلاش رسانه‌های زنجیره‌ای اپوزیسیون و ضدانقلاب ایرانیِ حامی فتنه (داخلی یا خارج نشین) که سعی زیادی دارند؛ نمای "بند 350 اوین" را بند شامل تنها زندانیان محکوم فتنه معرفی کنند؛ چنانچه «BBC» نیز بعنوان یک رسانه انگلیسی ضد انقلاب اعتراف کرده، این بند شامل انواع محکومین ضد امنیتی از محکومین فتنه گرفته تا اعضای عملیاتی سازمان منافقین و حتی برخی از محکومین جاسوسی و مرتبطین با «موساد» و ... نیز می شود.

«شبکه BBC» در گزارش صوتی دیگری می گوید: «ساعتی پیش، گفتگویی داشتم با «مسیح علی نژاد»، روزنامه نگار در زمینه حقوق بشر و پیش از همه از او پرسیدم؛ تازه ترین خبری که از زندانیان بند 350 و خانواده های آنها دارد، چیست: «بخاطر اطلاع رسانی گسترده ای که خود زندانیان انجام دادند، آن شهادت نامه ای که 72 نفر از زندانیان داده بودند و بیانیه ای که از داخل زندان منتشر شده و اینکه حتی رسانه های داخلی هم؛ خیلی گسترده این خبر را پوشش دادند».

(مجری:) یک سئوالی هم بپرسم که شاید خیلی ها به فکرشان می رسد و آن اینکه، وقتی در زندان اینقدر محدودیت زیاد است؛ چطور باز هم زندانیان موفق می شوند که صدای خودشان را به بیرون برسانند، مثلاً همین تماس هایی که در همین چند روز گذشته گرفته شده، با توجه به اینکه قرار نیست زندانیان؛ مثلاً تلفن همراه داشته باشند، چه جوری صدا و حرف خودشان را به بیرون می رسانند؟ (علی نژاد:) یک زندانی، این حق را دارد که موبایل داشته باشد و در زندان، بتواند با بیرون زندان ارتباط برقرار کند و بتواند؛ تخلفاتی که مأمورین می کنند را حتی از این طریق گزارش کند ... و این تنها راه باقیمانده است که دارد، سرکوب می شود؛ ظاهراً»[3].

دومین گره ای که باید بدان پاسخ داد، این است که واقعاً این حجم از اطلاعات جزئی که بطور گسترده و تاکتیکی، اختلاطی از راست و دروغ برای ساخت یک "جنگ روانی" را به بیرون از زندان درز داده است؛ چطور از یک محیط احیاناً حفاظت شده، خارج شده است؟

پاسخ مشخص است، همانطور که خود مدیران «BBC» حدس می زده اند، این سئوال به یک سئوال مهم در ذهن مخاطبین تبدیل خواهد شد، بنابر این؛ از پیش تصمیم گرفتند که سئوال احتمالی را پرسیده و اثر انتقادات بعدی را کم نمایند. در واقع، این استفاده از تاکتیک سوزاندن سوژه توسط خودی، برای کم کردن تبعات احتمالی سوژه است که یک تاکتیک مرسوم در عرصه "جنگ روانی" است. با این حال، «علی نژاد» سهواً از اطلاعاتی پرده بر می دارد که راز اصلی ماجرا را نمایان می کند، اینکه بخشی از زندانیان بند 350 که در برابر بازرسی های معمول مقاومت کرده اند؛ به این دلیل به این موضوع دست زده اند که شبکه ارتباطی شان با رسانه های خارجی (BBC) توسط مأمورین کشف و امحاء نشود. در این رابطه «علی نژاد» گفته بود: «یک زندانی، این حق را دارد که موبایل داشته باشد و در زندان، بتواند با بیرون زندان ارتباط برقرار کند و بتواند؛ تخلفاتی که مأمورین می کنند را حتی از این طریق گزارش کند ... و این تنها راه باقیمانده است که دارد، سرکوب می شود؛ ظاهراً».

مورخه 1/2/1393، یک منبع آگاه، بدون در اختیار گذاشتن هویت سازمانی خویش، با «باشگاه خبرنگاران» مصاحبه کوتاهی درباره جزئیات این واقعه مبهم ترتیب داد و فرضیه فوق را تأیید کرد. وی گفت: «طبق آیین نامه زندان ها، بازرسی از زندان اوین بصورت مستمر و قانونی انجام می شود ... بازدید اخیر نیز به همین منوال انجام شده است ... در جریان بازرسی اخیر زندان اوین نیز صرفاً، افراد دو اتاق ممانعت کرده و قصد داشتند، بصورت حرفه ای، در روند بازرسی اختلال ایجاد کنند؛ بطوری که هدف آنها، ایجاد درگیری بود که خوشبختانه با سعه صدر مأمورین، این اقدام پیش بینی شده آنها، ناکام ماند ... این افراد، از طریق تیزی ساخته شده از اجزای تختخواب ها، بنا داشتند که به مأمورین حمله کنند تا آنها را وادار به واکنش کرده و اهداف خود را پیاده کنند اما این مسئله نیز ناکام ماند ... این اتفاقات، صرفاً در دو اتاق بوده و زندانیان این اتاق نیز از عناصر فتنه، نفاق و جواسیس محکوم شده؛ بودند ... در بازرسی انجام شده از این دو اتاق، تعداد زیادی سیم کارت، تلفن همراه، USB، MP3، باتری، مموری، شارژر موبایل و ... کشف شد ... به هنگام بازرسی، از همه اتاق ها یک نماینده از هر اتاق (نماینده زندانی ها) در جریان بازرسی حضور دارد که نمایندگان اتاق های مذکور نیز؛ پای همه کشفیات را امضاء کرده اند، یعنی سند اشیاء کشف شده موجود است ... فیلم مستند لحظه به لحظه بازرسی ها و همه شرح این اتفاق ها، در حال تدوین است ... خبرسازی صورت گرفته بویژه توسط «BBC فارسی»، بدلیل ضربه وسیعی بوده که به باند و شبکه خبرسازی جعلی داخل زندان وارد شده ... با کشف و ضبط سیم کارت های تلفن همراه و پرینتی که از مکالمات آنها گرفته شده، مشخص شد که این سیم کارت ها، اصولاً برای ارتباط گیری خانواده های زندانیان نبوده و عمدتاً؛ بمنظور ارتباط‌ با عوامل ضد انقلاب خارج از کشور، شبکه های نفاق و از جمله «BBC فارسی» بوده و به دلایل گفته شده؛ بازرسی ها از این پس با قوت و قدرت بیشتری، تداوم پیدا خواهد کرد»[4].

همچنین روز گذشته، یک فرد آگاه در ارتباط با منابع ما در «مشرق»، جزئیات بیشتری از این ماجرا را در اختیار گذاشت. وی گفت: «بازرسی های ماهانه یا هفتگی از زندان ها، یک رویه معمول در تمامی زندان های دنیا و یک رویه منطقی؛ برای جلوگیری از تخلفات احتمالی و در راستای سیاست های پیشگیرانه است. در ایران و بخصوص زندان اوین، علیرغم بسیاری از کشورها که آیین نامه مشخصی برای این بازرسی ها ندارد، از سال ها پیش؛ یک آیین نامه مناسب تدوین شده است. بازرسی های ماهانه توسط مأمورین مشخص شده زندان و با معیت ناظر زندانیان (که توسط خود زندانیان انتخاب می شود)، صورت می گیرد. در مورد اخیر نیز، مأمورین به همراه ناظر منتخب زندانیان و بعد از چک مبنی بر روشن و سالم بودن تمامی دوربین های زندان؛ شروع به انجام بازرسی کردند که فقط در یک نقطه بند با مقاومت حدود 30 نفر از زندانیان روبرو شدند. بعد از اتمام بازرسی ها، وسایل ارتباطی با خارج زندان از جمله، 30 عدد موبایل، سیم کارت های رایتل و ایرانسل، تبلت، فلش مموری، کارت های شارژ اعتباری ایرانسل و حتی وسایل لهو و لعب مانند آلات قمار و متأسفانه مشروبات الکی کشف گردید.

بعد از بررسی ها انجام شده، مشخص گردید که یکی از این افراد، حین شروع بازرسی با رابط خود در «BBC» تماس گرفته و اطلاعات نادرستی درباره این وقایع را در اختیار این رسانه قرار داده و از رابط خود خواسته که آنها را به آقای «احمد شهید» نیز منتقل نمایند. این شبکه ارتباطی، متأسفانه از طریق تطمیع برخی عوامل طی یک زمان نامشخص تهیه و گردآوری شده بود. مهمترین دلیل پیش قراولی شبکه سلطنتی انگلیس در این موضوع نیز ناشی از عصبانیت این شبکه از انهدام این سامانه ارتباطی خبرپراکن است. با تأسف، این زندانیان از سعه صدر نظام در ایجاد فضای راحت برای شان سوء استفاده کرده اند، این فضا تا جایی مناسب بوده که برخی از آنها؛ بارها اقدام به سفارش غذا از رستوران های محلات نزدیک به اوین کرده بودند».

بنابر این، تا حدود زیادی ماهیت اصلی ماجرا مشخص شده است، بیش از این حواشی هستند که دانستن یا ندانستن شان شاید در درجه های بعدی اهمیت باشد. متأسفانه، بخشی از زندانیان خبره جاسوسی و محکومین ضد امنیتی آموزش دیده منافقین، توانسته بودند، از طریق تطمیع برخی از عوامل زندان، به راه اندازی یک شبکه ارتباطی گسترده از داخل زندان با بیرون زندان و بمنظور ارسال گزارشات نوبه ای به سازمان های ضد انقلاب خارجی؛ دست بزنند.

این شبکه، در صورتیکه مأمورین موفق به بازرسی های نوبه ای از زندان می شدند، کشف می شد، بنابر این، عوامل دخیل در این عملیات ضد امنیتی؛ تصمیم گرفتند با ایجاد یک سناریوی روانی، یا از کشف این سامانه جلوگیری کنند یا تبعات حاصل از کشف و انهدام آن را بواسطه تبلیغات رسانه ای کم اثر کرده و فشار آن را به دوش نهادهای امنیتی- اطلاعاتی نظام منتقل کنند.

«شبکه BBC» در گزارشی با عنوان: "وزارت اطلاعات در ماجرای بند ۳۵۰ کجا ایستاده است؟"[5]، بطور واضحی، پروژه ایجاد فشار به «وزارت اطلاعات» را در پیش گرفت، نهادی که مهمترین و کاراترین ابزار نظام در برخورد با طرح های پیچیده اطلاعاتی غرب بویژه آمریکا، رژیم صهیونیستی و سعودی است.

«حسین باستانی» در این گزارش نوشت: «روایت «وزارت اطلاعات» از واقعه، مشخصاً از آن جهت اهمیت دارد که نشان می دهد، این دستگاه؛ در ماجرای بند ۳۵۰ - و اساساً در ماجراهایی از این دست- در کجا ایستاده است. این وزارتخانه، از زمان روی کارآمدن «دولت یازدهم»، دستخوش تغییراتی نسبی بوده است، با این حال، مجموعه ای از رفتارهای این وزارتخانه در طول دوره جدید؛ نشان از ادامه روال جاری در زمان آقای «احمدی نژاد» داشته است. مواردی همچون موضع گیری «وزارت اطلاعات» علیه دختران «میرحسین موسوی» ... یا ادامه تهدید خانواده برخی روزنامه نگاران خارج از ایران؛ از جمله همین رفتارها بوده اند ...

در زمانیکه عملکرد حقوق بشری ایران، با استناد به اقداماتی همچون صدور احکام اعدام یا زندان مورد انتقاد قرار می گیرد، مسئولان اجرایی یادآوری می کنند که قوه قضاییه؛ مستقل از دولت و بی اعتناء به دیدگاه های آن است؛ استدلالی که در کلیت، عاری از حقیقت نیست. اما به کارگیری همین استدلال، وقتی پای عملکرد "وزارت اطلاعات" در میان باشد، به سختی پذیرفتنی است. موضع این وزارتخانه، در مورد وقایعی از جنس ماجرای بند ۳۵۰ زندان اوین، در داخل و خارج ایران، "موضع رسمی دولت آقای روحانی" تلقی خواهد شد»[6].

سناریوی طرف غربی مشخص است: اگر دولت در حوزه های امنیتی- اطلاعاتی رویه درستی که تا امروز در برخورد با طراحی های سرویس های بیگانه در پیش گرفته را ادامه دهد؛ مشمول فشارهای ناشی از ادعاهای حقوق بشری غرب قرار خواهد گرفت. این فشارها، با شروع مذاکرات هسته ای و احتمال کاهش فشار هسته ای بر ایران، در حال بروز شدن و تبدیل شدن به یک موضوع محوری بجای مسئله هسته ای هستند؛ و غربی ها می خواهند، این موضوع را یادآوری کنند که اگر دولت، خواهان لغو تحریم های غیر هسته ای است، در حوزه امنیتی- اطلاعاتی باید تغییر ایجاد شود؛ تغییراتی در راستای مطالبات بلوک غرب. البته، همه می دانیم که این یک آرزوی دست نایافتنی است، زیرا دولت خود؛ بهترین حصین ملت اسلام و منافع ملی است.