به گزارش مشرق؛ علیاکبر صالحی، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان انرژی هستهای، در پاسخ به سوالی درباره گمانه زنیها در خصوص تعداد ماشین های سانتریفیوژ و میزان غنی سازی مورد نیاز کشور گفت: "نیاز ما برای یک فاصله زمانی مورد توافق، یعنی هشت ساله آینده برای تامین سوخت سالانه نیروگاه اتمی بوشهر، حدودا 190 هزار سو است تا بتوانیم پس از اتمام قرارداد با روسیه، سوخت این نیروگاه و راکتور تحقیقاتی تهران و راکتور اراک را تامین کنیم."
رییس سازمان انرژی اتمی با بیان اینکه سو (SWU) مخفف واحد کار جداسازی اورانیوم سبک از سنگین (saprating work unit) و تعریف نیاز غنی سازی است، اظهار داشت: "نیاز غنی سازی را بر اساس تعداد ماشینهای سانتریفیوژ تعریف نمیکنیم بلکه بر اساس واحد آن یعنی سو تعریف میکنیم."
صالحی تصریح کرد: "بر اساس برنامه اقدام مشترک ژنو ما باید نیاز عملی کشور به غنی سازی را تعریف میکردیم که این نیاز برای تامین سوخت نیروگاه اتمی بوشهر، راکتور تحقیقاتی تهران و راکتور اراک حدودا 190 هزار سو است."
رییس سازمان انرژی اتمی درباره تعداد ماشینهای سانتریفیوژ اظهار داشت: "اینکه 190 هزار سو معادل چند ماشین سانتریفیوژ خواهد بود، بستگی به نوع ماشینهای سانتریفیوژ دارد."
معاون رییس جمهوری گفت: "اگر توان هر ماشین سانتریفیوژ 3 سو باشد، حدود 60 هزار ماشین سانتریفیوژ نیاز است و اگر توان هر ماشین سانتریفیوژ 10 سو باشد به 19 هزار دستگاه سانتریفیوژ نیاز داریم."
صالحی اضافه کرد: "چنانچه دستگاههای سانتریفیوژ از نسل آخر ما که دارای توان 24 سو است، باشد به کمتر از10 هزار ماشین سانتریفیوژ نیاز داریم."
رییس سازمان انرژی اتمی در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه نسل آخر سانتریفیوژها با توان 24 سو هنوز به تولید انبوه نرسیده است، تعداد ماشینهای مورد نیاز ما با توجه به نسل فعلی سانتریفیوژها چقدر خواهد بود؟ گفت: "طبق طراحی، توان ماشینهای سانتریفیوژ فعلی که نسل اول هستند، تقریبا 3 و اندی بوده که در عمل کمتر از 2 سو است."
صالحی با تاکید بر ضرورت بحث تحقیق و توسعه هسته ای اظهار داشت: "مهم این است که نیاز ما 190 هزار سو است و اینکه این توان، چه تعداد ماشین سانتریفیوژ خواهد بود، بستگی به نوع ماشین های سانتریفیوژ دارد."
وی افزود: "بنابراین، جوسازی ها درباره تعداد ماشین های سانتریفیوژ عمدی است و ما بر اساس واحد سو، نیاز خود را تعریف کرده ایم."
صالحی در عین حال تاکید کرد: "برای این که آخرین نسل ماشین های سانتریفیوژ ساخت ایران (24 سو) به تولید انبوه برسد، نیاز به طی مراحل متعدد فنی دارد. برای مثال برپا کردن زنجیره های دو ماشینه، 10 ماشینه، 20 ماشینه و یک آبشار 164 تایی ماشین، هر یک باید برای مدت زمانی کار کنند تا از رفع تمامی نقصها و عیوب آنها اطمینان حاصل شود و سپس مرحله تولید انبوه انجام خواهد شد."
رییس سازمان انرژی اتمی با بیان اینکه سو (SWU) مخفف واحد کار جداسازی اورانیوم سبک از سنگین (saprating work unit) و تعریف نیاز غنی سازی است، اظهار داشت: "نیاز غنی سازی را بر اساس تعداد ماشینهای سانتریفیوژ تعریف نمیکنیم بلکه بر اساس واحد آن یعنی سو تعریف میکنیم."
صالحی تصریح کرد: "بر اساس برنامه اقدام مشترک ژنو ما باید نیاز عملی کشور به غنی سازی را تعریف میکردیم که این نیاز برای تامین سوخت نیروگاه اتمی بوشهر، راکتور تحقیقاتی تهران و راکتور اراک حدودا 190 هزار سو است."
رییس سازمان انرژی اتمی درباره تعداد ماشینهای سانتریفیوژ اظهار داشت: "اینکه 190 هزار سو معادل چند ماشین سانتریفیوژ خواهد بود، بستگی به نوع ماشینهای سانتریفیوژ دارد."
معاون رییس جمهوری گفت: "اگر توان هر ماشین سانتریفیوژ 3 سو باشد، حدود 60 هزار ماشین سانتریفیوژ نیاز است و اگر توان هر ماشین سانتریفیوژ 10 سو باشد به 19 هزار دستگاه سانتریفیوژ نیاز داریم."
صالحی اضافه کرد: "چنانچه دستگاههای سانتریفیوژ از نسل آخر ما که دارای توان 24 سو است، باشد به کمتر از10 هزار ماشین سانتریفیوژ نیاز داریم."
رییس سازمان انرژی اتمی در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه نسل آخر سانتریفیوژها با توان 24 سو هنوز به تولید انبوه نرسیده است، تعداد ماشینهای مورد نیاز ما با توجه به نسل فعلی سانتریفیوژها چقدر خواهد بود؟ گفت: "طبق طراحی، توان ماشینهای سانتریفیوژ فعلی که نسل اول هستند، تقریبا 3 و اندی بوده که در عمل کمتر از 2 سو است."
صالحی با تاکید بر ضرورت بحث تحقیق و توسعه هسته ای اظهار داشت: "مهم این است که نیاز ما 190 هزار سو است و اینکه این توان، چه تعداد ماشین سانتریفیوژ خواهد بود، بستگی به نوع ماشین های سانتریفیوژ دارد."
وی افزود: "بنابراین، جوسازی ها درباره تعداد ماشین های سانتریفیوژ عمدی است و ما بر اساس واحد سو، نیاز خود را تعریف کرده ایم."
صالحی در عین حال تاکید کرد: "برای این که آخرین نسل ماشین های سانتریفیوژ ساخت ایران (24 سو) به تولید انبوه برسد، نیاز به طی مراحل متعدد فنی دارد. برای مثال برپا کردن زنجیره های دو ماشینه، 10 ماشینه، 20 ماشینه و یک آبشار 164 تایی ماشین، هر یک باید برای مدت زمانی کار کنند تا از رفع تمامی نقصها و عیوب آنها اطمینان حاصل شود و سپس مرحله تولید انبوه انجام خواهد شد."