به گزارش مشرق، نصرالله سجادی معاون حرفه‌ای و قهرمانی وزارت ورزش گفت‌وگویی انجام داده که در زیر می‌خوانید:
* آقای سجادی این دوره در دولت تدبیر و امید فرصتی شده که متخصصین آمده اند و در ورزش ایران مسئولیت دارند چیزی که سال ها منتظرش بودیم، آقای گودرزی وزیر ورزش و جوانان و شما که چهره شناخته شده هستید اگر بخواهیم یک قضاوت بی طرفانه داشته باشید واقعا این گروه توانسته تا امروز موفق باشد یا خیر؟
ببینید این موضوع همیشه مطرح بوده، ورزشی ها می آیند، غیر ورزشی ها می آیند. می خواهم بگویم که اولا زمان خیلی زیادی نیست در این وزارتخانه شروع به کار کردیم یعنی کمتر از یک سال، زمان برای ارزیابی وجود دارد. من فکر می کنم که اگر قرار است هر اتفاقی بیفتد باید فرصت باشد، یعنی هم اکنون و 8-7 ماه گذشته و این دستگاه ورزش با چالش های بسیار مواجه بوده است.
اما حالا به غیر از این چالش ها، بالاخره اگر قرار است برنامه ای اجرا شود حاصل آن برنامه را در مرور زمان و در آینده ببینیم. من فکر می کنم که باید فرصت داده شود و می توانیم در آینده نتایج را ببینیم. عجله در قضاوت و کسب نتایج مطلوب در کشور ما و توقع از مدیر زیاد است در حالی که او فرصت می خواهد. ضمنا مگر قرار است در دستگاهی که ماموریت اصلی آن ورزش است، غیر ورزشی ها بیایند. شاید به این دلیل باشد که عمر مدیریت ها در کشور ما کوتاه است.
* یک مدیر معمولا گلدانی و گلخانه ای نتیجه می گیرد قبول دارید؟
بله، این نگران کننده است. چه کارهایی کرده؟ خروجی اش چه بوده؟ آقای گودرزی چه کرده؟ عجله نداشته باشند. انشاءالله یک سالی که گذشت، بعد می بینیم. می گویم اگر بخواهند می شود عملکرد یکساله یا دوساله داد. مگر گذشته ها چه کار کرده اند که حالا توقع این چنینی دارند؟ ضمنا ما در شرایط واقعا حساسی در کشورمان قرار داریم. شما نگاه کنید سال 89 در زمان بازی های آسیایی گوانگجو به طور مثال این دستگاه برای امور ورزش نزدیک به 256 میلیارد تومان بودجه داشته است. ما همین امسال که این همه فعالیت داریم مثل بازی های آسیایی اینچئون و سایر مسابقات و فعالیت ها توانستیم تا الان فقط 20 میلیارد را بین 47 فدراسیون توزیع کنیم. بازی های ساحلی را هم داریم و مسابقات قهرمانی جهان هم باید تعدادی از رشته های ما شرکت کنند و در مجموع بودجه سال 93 برای فدراسیون های ورزشی 75 میلیارد تومان است می شود مقایسه کرد.
* اینها بهانه است برای موفق نشدن در آینده یا واقعیت هاست؟
چرا بهانه؟ مجموعه مدیریتی امروز ورزش ایران با همین منابع کم، کارها را مدیریت می کند. با همین منابع کم کارمان را جلو می بریم. البته بحث مالی مهم است مثلا اعتبارات عمرانی وزارتخانه در سال جاری 220 میلیارد تومان است و الان که چهار ماه از سال گذشته 5/4میلیارد دریافت کردیم آن هم به سبب مشکلاتی که کشور دارد. من نمی خواهم بگویم که باید به ما بیشتر بدهند ولی شما می خواهید با این کمبود شدید مالی چه کار کنید؟
با این حال اینجا مجموعه مدیریت کنونی فعالیت را اداره می کند. الان در همه مسابقات حضور داریم. بازی های آسیایی را هم با تمام توانمان شرکت خواهیم کرد. تیم هایمان در اردو هستند و منظم کار می کنند. بنده به عنوان مسئول فدراسیون ها می گویم فدراسیون ها، با همه توان دارند کار می کنند تا به حال هم که نتایج شان بد نبوده، اگر نتیجه گرا هم باشیم. می خواهم بگویم پس کار در حال انجام شدن است این قدر دنبال این نباشیم که چه کسانی چه حرفهایی می زنند؟
* یعنی ناامید نباشیم؟
نه ناامید نباشید. با همه این محدودیت هایی که داریم، کار می کنیم. چرا ناامید باشید. کدام تیم ما به مسابقات نرفته؟ در همه مسابقات قهرمانی آسیا در همه رده های سنی اش حضور پیدا می کنیم. همه مسابقات قهرمانی جهان را در آن حضور می یابیم.
* چند تا نقد این روزها را می‌توانم بگویم؟ دچار روز مرگی هستید؟
نیستیم. دلیلم این است که آنهایی که می گویند دچار روز مرگی هستیم حرف کارشناسی نمی زنند. انجام امور جاری هر سازمان را نمی توان روزمرگی نامید.
* این حرفها را مسئولان قبلی ورزش مثل آقای هاشمی طبا می گویند ...
فرقی ندارد. ارزیابی شما چیست؟ چه طور شما می خواهید ارزیابی کنید و بگویید دچار روز مرگی هستیم؟ کدام فدراسیون دچار روز مرگی است؟ آنها کارشان را انجام می دهند. تمام برنامه های پیش بینی شده را دقیقا اجرا می کنند. چه روزمرگی‌ای وجود دارد؟
* یک بحث قدیمی وجود دارد که کارشناسان اجرایی ورزش خیلی دانشگاهی ها را قبول ندارند و معتقدند آنها بیشتر نظریه پردازند تا آدم اجرایی، اتفاقا امروز مدیریت وزارت ورزش و جوانان در تمامی سطوح عالی در اختیار دانشگاهیان است آیا این فرضیه را قبول دارید و امروز آن حمیت سازمانی وجود دارد؟
من قضاوتم این است که کارشناسانی که با آنها کار می کنیم، واقعا با تمام توان کار می کنند. من چنین چیزی رو نمی بینم که شما می گویید. بالاخره این جا کار می کنم. من اتفاقا حمیت سازمانی را می بینم. اتفاقا کوشش می بینم، اتفاقا تلاش همه رو می بینم و کار می کنند. من باز هم باز می گردم به سر حرف اولم. می گویم در ورزش همیشه این حرف و سخن ها هست. یعنی تا یک مدیری عوض می شود یا یک عده ای دیگر می آیند همیشه این چیزها بوده است. می خواهیم مثلا یک مقدار این طرز نگرش را اصلاح کنیم.
* روی صحبت شما با چه کسانی است؟
با فرد خاصی نیست. شما می گویید این گونه است من هم پاسخ می دهم.
کسانی که می گویند روز مرگی وجود دارد، برنامه نیست. خودشان بگویند چه بر نامه ای را اجرا کردند. طرح جامع را در قفس گذاشتند و درش را بستند. گفتند که اصلا به درد نمی خورد. طرح جامعی که آن همه وقت رویش گذاشته شد. متاسفانه نگاه برخی منتقدان صفر و صدی است.
نباید اینگونه باشیم. به نظرم به جای نگرش یکطرفه بیایید بررسی کنیم و به مجموعه مدیران کشور کمک کنیم نه اینکه هر روز برایشان حاشیه ایجاد کنیم، این رفتار چندان درست نیست. البته در انجام هر کاری امکان دارد اشکال وجود داشته باشد اگر اشکالات گفته شود باید به آنها توجه کرد و سعی در برطرف کردن آنها داشت.
* می خواهم اتفاقا همین مورد را بگویم. گاهی وقت ها بحثهایی که می شود افراد ورزشی می کنند، مثلا آقای هاشمی طباء در یک برنامه تلویزیونی در مورد ...
حالا اسم نبرید.
* نه من می خواهم که قضاوت شما را بدانم، در مورد آقای گودرزی و یا روسای قبلی عبارات را می گویم ، مثلا وی وزیر را شاه سلطان حسین می داند. وقتی یک مدیر ارشد ورزشی در مورد یک متخصص ورزش این نظر را می دهد چه قضاوتی باید کرد؟
به نظرم اصلا این ادبیات درست نیست. موقعی شما جلوی من نشسته ای از من سوال می کنی و می گویید هر چی من می گویم شما در یک جمله بگو در یک کلمه پاسخ بدهید، دلیلی ندارد که شما من را مدیریت بکنید.
مدیران قبلی ورزش در یک دوره زمانی هر کدام آمدند زحمت کشیدند و با یک کلمه یا دو کلمه و با ادبیاتی خاص نمی شود قضاوت کرد. روی صحبتم با مدیران قبلی است که همه زحمت کشیدند. شما با یک کلمه یا دو کلمه بیایید به راحتی مدیریت آنها را زیر سوال ببرید این خوب نیست. به نظرمی رسد در نقد نباید اخلاق را فراموش کنیم،منتسب کردن وزیر ورزش و مدیران ارشد سازمان تربیت بدنی به یک سری صفت ها و مثال های تاریخی، آنهم در یک رسانه ی ملی که این همه بیننده دارد چه معنی خواهد داشت؟
می گویم حتی اگر اختلاف نظر دارند بیایند در یک فضای منطقی حرف بزنیم و به ورزش ایران کمک کنیم. آقای هاشمی طبا هشت سال زحمت کشیده است خوب است با دو کلمه من مدیریت آقای هاشمی طباء را تعریف بکنم؟
* ولی او این کار را کرد.
من از شما سوال می کنم، این کار خوب است؟
* نه به نظر من درست نیست. همه ما یک عمر مدیریتی داریم و آیندگان در مورد ما قضاوت می کنند.
شما در این دستگاه بودی و می دانید اینجا چقدر زحمت دارد. به نظرم تعریف منصفانه ای در مورد بعضی از مدیریت های ارشد ورزش جمهوری اسلامی ایران در تلویزیون توسط او ارائه نشد. با این کلمات واقعا ورزش در جمهوری اسلامی ایران برایندش چه بوده است؟
* آقای سجادی، می خواهم کمی صریح تر صحبت کنم شما تا وزیر ورزش شدن سه رای کم داشتید اتفاقا همان نگاه بیرونی منتقد با پیش داوری از بروز مشکل شما با دکتر گودرزی صحبت می کند.
بله نوشتند و مصاحبه کردند که سجادی برکنار شد. با گودرزی نمی سازد با هم اختلاف دارند. اتفاقا بعضی از دوستان به من توصیه کردند که شما کار کن اگر همکاری‌مان مشکل بود همان روز دوم خداحافظی می کردم و می رفتم. من آمده ام اینجا کار کنم. اول که به عنوان وزیر نیامدم و از همان ابتدا به عنوان معاون وزیر آمدم.
خیلی ساده است. معادله ریاضی و پیچیده نیست. دنبال چه هستم؟ مثلا با این سن بعد از این مدیریت در ورزش می خواهم چی کاره شوم؟ واقعا دلم می خواهد برای جوان های کشور کار کنم از کسانی هر چند وقت یک بار این مسایل را مطرح می کنند می خواهم که کمک کنیم فضای ورزش در کشور با سلامت حرکت کند.
* چند سال است که با دکتر گودرزی وزیر ورزش رفیق هستید؟
نزدیک به 30 سال است با هم آشنا و دوست هستیم.
* مهمترین نقدی که به او دارید چیست؟ تعریف ها رو کنار بگذاریم. نقد به عنوان دوست و همکار دانشگاهی و دوست 30 ساله.
هر کسی، هر فردی را می تواند نقد کند. همه ما ممکن است اشکالاتی داشته باشیم ولی این کار را نمی کنم. برای اینکه من هم الان اشکال دارم. معاون وزیر هستم اگر فرضا اشکالی هم در کار ببینم باید بروم به جای رسانه به خودش بگویم. همه ما باید کمک کنیم این سازمان به سمت جلو حرکت کند. بنده این جوری می بینم. البته در هر کاری اشکال وجود دارد و اگر همکاران در یک سازمان خودشان، اشکالات را نبینند و متذکر نشوند این برای سازمان ضرر دارد.
* می گویند شما خیلی دوست داشتید به کمیته ملی المپیک بروید حالا گروهی نگذاشتند به همین دلیل شما (در وزارت ورزش و جوانان) با جان و دل کار نمی کنید؟
اگر می خواستم می رفتم. نه این گونه نیست. آقای گودرزی کاملا در جریان است. این طور نیست. من خودم نخواستم. من اگر می رفتم به دلیل اینکه معاون ورزش قهرمان حرفه ای هستم به من رای می دادند و به من لطف می کردند. من 28 یا 29 سال در کمیته ملی المپیک بودم. سابقه ام کم نبوده در عرصه بین الملل ورزش کار کردم در آسیا شناخته شده بودم. در جمع بندی خودم به اینجا رسیدم که در وزارت ورزش بمانم و کمک کنم. با آقای گودرزی صحبت کردم و به این نتیجه رسیدم. می توانستم کاندیدا شوم، هر چند بعضی ها می گفتند شما نمی توانید، اما می توانستم به عنوان نماینده یکی از نهادها کاندیدا شوم. مشکلی هم نبود.
* چرا نخواستید ؟ به همین دلایل که گفتید؟
در ورزش هر که بخواهد کار کند خیلی فرق ندارد، اینجا یا صد متر پایین تر در آن ساختمان. بعضی ها فکر می کردند مشکل ایجاد می شود اما واقعیت این است که هم اکنون بی سر و صدا با هم کار می کنیم. بازی های آسیایی اینچئون را با هم به پیش می بریم. شما حداقل در جلسه هئیت اجرایی با شورای معاونین بوده اید. آقای هاشمی رییس کمیته ملی المپیک گزارش دادند من هم گزارش کارهای انجام شده را دادم. دیدید که کاملا هماهنگ هستیم. من از آن مدیرانی هستم که در هر زمانی دوره کارم تمام شده است بی سر و صدا رفته ام. هیچ داد و بی دادی هم نکرده ام. چیزی از این پست ها نمی خواهم. ما آمده ایم کار کنیم. کسی که دنبال منفعت است دچار مشکل می شود. سه روز و چهار روز که نیست. هشت سال پیش معاون وزیر بوده ام. معاون وزیر با وزیر شدن یک پله فرق دارد. تازه درد سر و گرفتاری های وزیر بیشتر است. مسئولیت و چالش هایش بیشتر است. هزار و یک مشکل در کار وجود دارد.
* وزیر ورزش به رغم پیشنهاد برخی که در هر دو نهاد وزارت ورزش و کمیته رئیس باشد این کار را نکرد آیا کار درستی کرد؟
اگر این کار درست بود در قانون می نوشتند وزیر ورزش و رییس کمیته ملی المپیک یک فرد باشد اما هیچ جا این را ننوشتند به طوری که الان وزیر وزارت می کند و رییس کمیته ملی المپیک جای خود را دارد. این دو پست یک کار تمام وقت است. درگذشته هم کسانی که هر دو مسئولیت را داشتند چندان کار صحیحی نبوده است. در بیش از 90 درصد از 205 کمیته ملی المپیک در جهان هم این دو پست از هم جدا نیست. و هر کدام مسئول خود را دارند.
* قضاوت کنید دکتر گودرزی به عنوان اولین متخصص دانشگاهی که آمده مسئولیت گرفته چه قدر موفق خواهد بود. پیش بینی شما در این خصوص چیست؟
من خودم چون شریک کار هستم بگذارید کارت تبریک برای خودمان نفرستیم. در سوالات قبلی شما هم گفتم باید یک فرصت چهارساله داد و بعد قضاوت کرد کار مدیریتی کلان با این سرعت جواب نمی دهد
* چه کسانی قضاوت خواهند کرد؟
آیندگان قضاوت می کنند. چه اشکالی دارد؟ همین الان هم قضاوت کنند. الان که پیش داوری به جای قضاوت می کنند و مدام می گویند این ها موفق نمی شوند، برنامه ندارند. آقای گودرزی الان به دو سال آخر برنامه پنجم رسیده است. در این برنامه پنجم توسعه ورزش هیچ اولویتی ندارد و به خوبی دیده نشده است. ما باید کارمان را در برنامه ششم ببینیم و هنرمان این باشد که برنامه خوبی برای برنامه پنج ساله در برنامه ششم توسعه که دو سالش بر عهده ماست پیش بینی کنیم. اگر هم مسئولیت را از دوش ما بر می دارند که می گوییم خداحافظ.
* اهل استعفا هستید؟
تا حالا استعفا ندادم. استعفا برای چه؟ اگر نخواستم به راحتی خواهم رفت. وقتی مسئولیتی را قبول می کنیم باید کار کنیم. شرایط سنی من هم طوری نیست که برای مقام آمده باشم. من آمده ام تا کار کنم. به خاطر منافع شخصی و مادی نبوده است. نه تاجر هستم و نه شرکت دارم. آمده ام کار کنم و تا هر موقع که خواستند می مانم و هر موقع که نخواستند تشکر و خداحافظی می کنم.
وقتی آدم را انتخاب می کنند یعنی شما آمده اید و جایی را در سازمان گرفته اید. بنا بر این باید کار کنید، مگر اینکه شما را نخواهند یا شرایط جوری باشد که نتوانی به کارت ادامه دهی، آن وقت مسئولیت از شانه های شما برداشته شده است.
البته یک نکته قابل ذکر است که مدیریت های کوتاه مدت یک ساله و دو ساله برای پست های مدیریتی خوب نیست. چون یک نفر تا بیاید جا بیفتد زمان می برد. من با دستگاه ورزش غریبه نبودم، اما باید وقت می گذاشتم. کار خیلی بزرگی است، خیلی وسیع است. افراد باید کمک کنند.
منبع: وزارت ورزش
* آقای سجادی این دوره در دولت تدبیر و امید فرصتی شده که متخصصین آمده اند و در ورزش ایران مسئولیت دارند چیزی که سال ها منتظرش بودیم، آقای گودرزی وزیر ورزش و جوانان و شما که چهره شناخته شده هستید اگر بخواهیم یک قضاوت بی طرفانه داشته باشید واقعا این گروه توانسته تا امروز موفق باشد یا خیر؟
ببینید این موضوع همیشه مطرح بوده، ورزشی ها می آیند، غیر ورزشی ها می آیند. می خواهم بگویم که اولا زمان خیلی زیادی نیست در این وزارتخانه شروع به کار کردیم یعنی کمتر از یک سال، زمان برای ارزیابی وجود دارد. من فکر می کنم که اگر قرار است هر اتفاقی بیفتد باید فرصت باشد، یعنی هم اکنون و 8-7 ماه گذشته و این دستگاه ورزش با چالش های بسیار مواجه بوده است.
اما حالا به غیر از این چالش ها، بالاخره اگر قرار است برنامه ای اجرا شود حاصل آن برنامه را در مرور زمان و در آینده ببینیم. من فکر می کنم که باید فرصت داده شود و می توانیم در آینده نتایج را ببینیم. عجله در قضاوت و کسب نتایج مطلوب در کشور ما و توقع از مدیر زیاد است در حالی که او فرصت می خواهد. ضمنا مگر قرار است در دستگاهی که ماموریت اصلی آن ورزش است، غیر ورزشی ها بیایند. شاید به این دلیل باشد که عمر مدیریت ها در کشور ما کوتاه است.
* یک مدیر معمولا گلدانی و گلخانه ای نتیجه می گیرد قبول دارید؟
بله، این نگران کننده است. چه کارهایی کرده؟ خروجی اش چه بوده؟ آقای گودرزی چه کرده؟ عجله نداشته باشند. انشاءالله یک سالی که گذشت، بعد می بینیم. می گویم اگر بخواهند می شود عملکرد یکساله یا دوساله داد. مگر گذشته ها چه کار کرده اند که حالا توقع این چنینی دارند؟ ضمنا ما در شرایط واقعا حساسی در کشورمان قرار داریم. شما نگاه کنید سال 89 در زمان بازی های آسیایی گوانگجو به طور مثال این دستگاه برای امور ورزش نزدیک به 256 میلیارد تومان بودجه داشته است. ما همین امسال که این همه فعالیت داریم مثل بازی های آسیایی اینچئون و سایر مسابقات و فعالیت ها توانستیم تا الان فقط 20 میلیارد را بین 47 فدراسیون توزیع کنیم. بازی های ساحلی را هم داریم و مسابقات قهرمانی جهان هم باید تعدادی از رشته های ما شرکت کنند و در مجموع بودجه سال 93 برای فدراسیون های ورزشی 75 میلیارد تومان است می شود مقایسه کرد.
* اینها بهانه است برای موفق نشدن در آینده یا واقعیت هاست؟
چرا بهانه؟ مجموعه مدیریتی امروز ورزش ایران با همین منابع کم، کارها را مدیریت می کند. با همین منابع کم کارمان را جلو می بریم. البته بحث مالی مهم است مثلا اعتبارات عمرانی وزارتخانه در سال جاری 220 میلیارد تومان است و الان که چهار ماه از سال گذشته 5/4میلیارد دریافت کردیم آن هم به سبب مشکلاتی که کشور دارد. من نمی خواهم بگویم که باید به ما بیشتر بدهند ولی شما می خواهید با این کمبود شدید مالی چه کار کنید؟
با این حال اینجا مجموعه مدیریت کنونی فعالیت را اداره می کند. الان در همه مسابقات حضور داریم. بازی های آسیایی را هم با تمام توانمان شرکت خواهیم کرد. تیم هایمان در اردو هستند و منظم کار می کنند. بنده به عنوان مسئول فدراسیون ها می گویم فدراسیون ها، با همه توان دارند کار می کنند تا به حال هم که نتایج شان بد نبوده، اگر نتیجه گرا هم باشیم. می خواهم بگویم پس کار در حال انجام شدن است این قدر دنبال این نباشیم که چه کسانی چه حرفهایی می زنند؟
* یعنی ناامید نباشیم؟
نه ناامید نباشید. با همه این محدودیت هایی که داریم، کار می کنیم. چرا ناامید باشید. کدام تیم ما به مسابقات نرفته؟ در همه مسابقات قهرمانی آسیا در همه رده های سنی اش حضور پیدا می کنیم. همه مسابقات قهرمانی جهان را در آن حضور می یابیم.
* چند تا نقد این روزها را می‌توانم بگویم؟ دچار روز مرگی هستید؟
نیستیم. دلیلم این است که آنهایی که می گویند دچار روز مرگی هستیم حرف کارشناسی نمی زنند. انجام امور جاری هر سازمان را نمی توان روزمرگی نامید.
* این حرفها را مسئولان قبلی ورزش مثل آقای هاشمی طبا می گویند ...
فرقی ندارد. ارزیابی شما چیست؟ چه طور شما می خواهید ارزیابی کنید و بگویید دچار روز مرگی هستیم؟ کدام فدراسیون دچار روز مرگی است؟ آنها کارشان را انجام می دهند. تمام برنامه های پیش بینی شده را دقیقا اجرا می کنند. چه روزمرگی‌ای وجود دارد؟
* یک بحث قدیمی وجود دارد که کارشناسان اجرایی ورزش خیلی دانشگاهی ها را قبول ندارند و معتقدند آنها بیشتر نظریه پردازند تا آدم اجرایی، اتفاقا امروز مدیریت وزارت ورزش و جوانان در تمامی سطوح عالی در اختیار دانشگاهیان است آیا این فرضیه را قبول دارید و امروز آن حمیت سازمانی وجود دارد؟
من قضاوتم این است که کارشناسانی که با آنها کار می کنیم، واقعا با تمام توان کار می کنند. من چنین چیزی رو نمی بینم که شما می گویید. بالاخره این جا کار می کنم. من اتفاقا حمیت سازمانی را می بینم. اتفاقا کوشش می بینم، اتفاقا تلاش همه رو می بینم و کار می کنند. من باز هم باز می گردم به سر حرف اولم. می گویم در ورزش همیشه این حرف و سخن ها هست. یعنی تا یک مدیری عوض می شود یا یک عده ای دیگر می آیند همیشه این چیزها بوده است. می خواهیم مثلا یک مقدار این طرز نگرش را اصلاح کنیم.
* روی صحبت شما با چه کسانی است؟
با فرد خاصی نیست. شما می گویید این گونه است من هم پاسخ می دهم.
کسانی که می گویند روز مرگی وجود دارد، برنامه نیست. خودشان بگویند چه بر نامه ای را اجرا کردند. طرح جامع را در قفس گذاشتند و درش را بستند. گفتند که اصلا به درد نمی خورد. طرح جامعی که آن همه وقت رویش گذاشته شد. متاسفانه نگاه برخی منتقدان صفر و صدی است.
نباید اینگونه باشیم. به نظرم به جای نگرش یکطرفه بیایید بررسی کنیم و به مجموعه مدیران کشور کمک کنیم نه اینکه هر روز برایشان حاشیه ایجاد کنیم، این رفتار چندان درست نیست. البته در انجام هر کاری امکان دارد اشکال وجود داشته باشد اگر اشکالات گفته شود باید به آنها توجه کرد و سعی در برطرف کردن آنها داشت.
* می خواهم اتفاقا همین مورد را بگویم. گاهی وقت ها بحثهایی که می شود افراد ورزشی می کنند، مثلا آقای هاشمی طباء در یک برنامه تلویزیونی در مورد ...
حالا اسم نبرید.
* نه من می خواهم که قضاوت شما را بدانم، در مورد آقای گودرزی و یا روسای قبلی عبارات را می گویم ، مثلا وی وزیر را شاه سلطان حسین می داند. وقتی یک مدیر ارشد ورزشی در مورد یک متخصص ورزش این نظر را می دهد چه قضاوتی باید کرد؟
به نظرم اصلا این ادبیات درست نیست. موقعی شما جلوی من نشسته ای از من سوال می کنی و می گویید هر چی من می گویم شما در یک جمله بگو در یک کلمه پاسخ بدهید، دلیلی ندارد که شما من را مدیریت بکنید.
مدیران قبلی ورزش در یک دوره زمانی هر کدام آمدند زحمت کشیدند و با یک کلمه یا دو کلمه و با ادبیاتی خاص نمی شود قضاوت کرد. روی صحبتم با مدیران قبلی است که همه زحمت کشیدند. شما با یک کلمه یا دو کلمه بیایید به راحتی مدیریت آنها را زیر سوال ببرید این خوب نیست. به نظرمی رسد در نقد نباید اخلاق را فراموش کنیم،منتسب کردن وزیر ورزش و مدیران ارشد سازمان تربیت بدنی به یک سری صفت ها و مثال های تاریخی، آنهم در یک رسانه ی ملی که این همه بیننده دارد چه معنی خواهد داشت؟
می گویم حتی اگر اختلاف نظر دارند بیایند در یک فضای منطقی حرف بزنیم و به ورزش ایران کمک کنیم. آقای هاشمی طبا هشت سال زحمت کشیده است خوب است با دو کلمه من مدیریت آقای هاشمی طباء را تعریف بکنم؟
* ولی او این کار را کرد.
من از شما سوال می کنم، این کار خوب است؟
* نه به نظر من درست نیست. همه ما یک عمر مدیریتی داریم و آیندگان در مورد ما قضاوت می کنند.
شما در این دستگاه بودی و می دانید اینجا چقدر زحمت دارد. به نظرم تعریف منصفانه ای در مورد بعضی از مدیریت های ارشد ورزش جمهوری اسلامی ایران در تلویزیون توسط او ارائه نشد. با این کلمات واقعا ورزش در جمهوری اسلامی ایران برایندش چه بوده است؟
* آقای سجادی، می خواهم کمی صریح تر صحبت کنم شما تا وزیر ورزش شدن سه رای کم داشتید اتفاقا همان نگاه بیرونی منتقد با پیش داوری از بروز مشکل شما با دکتر گودرزی صحبت می کند.
بله نوشتند و مصاحبه کردند که سجادی برکنار شد. با گودرزی نمی سازد با هم اختلاف دارند. اتفاقا بعضی از دوستان به من توصیه کردند که شما کار کن اگر همکاری‌مان مشکل بود همان روز دوم خداحافظی می کردم و می رفتم. من آمده ام اینجا کار کنم. اول که به عنوان وزیر نیامدم و از همان ابتدا به عنوان معاون وزیر آمدم.
خیلی ساده است. معادله ریاضی و پیچیده نیست. دنبال چه هستم؟ مثلا با این سن بعد از این مدیریت در ورزش می خواهم چی کاره شوم؟ واقعا دلم می خواهد برای جوان های کشور کار کنم از کسانی هر چند وقت یک بار این مسایل را مطرح می کنند می خواهم که کمک کنیم فضای ورزش در کشور با سلامت حرکت کند.
* چند سال است که با دکتر گودرزی وزیر ورزش رفیق هستید؟
نزدیک به 30 سال است با هم آشنا و دوست هستیم.
* مهمترین نقدی که به او دارید چیست؟ تعریف ها رو کنار بگذاریم. نقد به عنوان دوست و همکار دانشگاهی و دوست 30 ساله.
هر کسی، هر فردی را می تواند نقد کند. همه ما ممکن است اشکالاتی داشته باشیم ولی این کار را نمی کنم. برای اینکه من هم الان اشکال دارم. معاون وزیر هستم اگر فرضا اشکالی هم در کار ببینم باید بروم به جای رسانه به خودش بگویم. همه ما باید کمک کنیم این سازمان به سمت جلو حرکت کند. بنده این جوری می بینم. البته در هر کاری اشکال وجود دارد و اگر همکاران در یک سازمان خودشان، اشکالات را نبینند و متذکر نشوند این برای سازمان ضرر دارد.
* می گویند شما خیلی دوست داشتید به کمیته ملی المپیک بروید حالا گروهی نگذاشتند به همین دلیل شما (در وزارت ورزش و جوانان) با جان و دل کار نمی کنید؟
اگر می خواستم می رفتم. نه این گونه نیست. آقای گودرزی کاملا در جریان است. این طور نیست. من خودم نخواستم. من اگر می رفتم به دلیل اینکه معاون ورزش قهرمان حرفه ای هستم به من رای می دادند و به من لطف می کردند. من 28 یا 29 سال در کمیته ملی المپیک بودم. سابقه ام کم نبوده در عرصه بین الملل ورزش کار کردم در آسیا شناخته شده بودم. در جمع بندی خودم به اینجا رسیدم که در وزارت ورزش بمانم و کمک کنم. با آقای گودرزی صحبت کردم و به این نتیجه رسیدم. می توانستم کاندیدا شوم، هر چند بعضی ها می گفتند شما نمی توانید، اما می توانستم به عنوان نماینده یکی از نهادها کاندیدا شوم. مشکلی هم نبود.
* چرا نخواستید ؟ به همین دلایل که گفتید؟
در ورزش هر که بخواهد کار کند خیلی فرق ندارد، اینجا یا صد متر پایین تر در آن ساختمان. بعضی ها فکر می کردند مشکل ایجاد می شود اما واقعیت این است که هم اکنون بی سر و صدا با هم کار می کنیم. بازی های آسیایی اینچئون را با هم به پیش می بریم. شما حداقل در جلسه هئیت اجرایی با شورای معاونین بوده اید. آقای هاشمی رییس کمیته ملی المپیک گزارش دادند من هم گزارش کارهای انجام شده را دادم. دیدید که کاملا هماهنگ هستیم. من از آن مدیرانی هستم که در هر زمانی دوره کارم تمام شده است بی سر و صدا رفته ام. هیچ داد و بی دادی هم نکرده ام. چیزی از این پست ها نمی خواهم. ما آمده ایم کار کنیم. کسی که دنبال منفعت است دچار مشکل می شود. سه روز و چهار روز که نیست. هشت سال پیش معاون وزیر بوده ام. معاون وزیر با وزیر شدن یک پله فرق دارد. تازه درد سر و گرفتاری های وزیر بیشتر است. مسئولیت و چالش هایش بیشتر است. هزار و یک مشکل در کار وجود دارد.
* وزیر ورزش به رغم پیشنهاد برخی که در هر دو نهاد وزارت ورزش و کمیته رئیس باشد این کار را نکرد آیا کار درستی کرد؟
اگر این کار درست بود در قانون می نوشتند وزیر ورزش و رییس کمیته ملی المپیک یک فرد باشد اما هیچ جا این را ننوشتند به طوری که الان وزیر وزارت می کند و رییس کمیته ملی المپیک جای خود را دارد. این دو پست یک کار تمام وقت است. درگذشته هم کسانی که هر دو مسئولیت را داشتند چندان کار صحیحی نبوده است. در بیش از 90 درصد از 205 کمیته ملی المپیک در جهان هم این دو پست از هم جدا نیست. و هر کدام مسئول خود را دارند.
* قضاوت کنید دکتر گودرزی به عنوان اولین متخصص دانشگاهی که آمده مسئولیت گرفته چه قدر موفق خواهد بود. پیش بینی شما در این خصوص چیست؟
من خودم چون شریک کار هستم بگذارید کارت تبریک برای خودمان نفرستیم. در سوالات قبلی شما هم گفتم باید یک فرصت چهارساله داد و بعد قضاوت کرد کار مدیریتی کلان با این سرعت جواب نمی دهد
* چه کسانی قضاوت خواهند کرد؟
آیندگان قضاوت می کنند. چه اشکالی دارد؟ همین الان هم قضاوت کنند. الان که پیش داوری به جای قضاوت می کنند و مدام می گویند این ها موفق نمی شوند، برنامه ندارند. آقای گودرزی الان به دو سال آخر برنامه پنجم رسیده است. در این برنامه پنجم توسعه ورزش هیچ اولویتی ندارد و به خوبی دیده نشده است. ما باید کارمان را در برنامه ششم ببینیم و هنرمان این باشد که برنامه خوبی برای برنامه پنج ساله در برنامه ششم توسعه که دو سالش بر عهده ماست پیش بینی کنیم. اگر هم مسئولیت را از دوش ما بر می دارند که می گوییم خداحافظ.
* اهل استعفا هستید؟
تا حالا استعفا ندادم. استعفا برای چه؟ اگر نخواستم به راحتی خواهم رفت. وقتی مسئولیتی را قبول می کنیم باید کار کنیم. شرایط سنی من هم طوری نیست که برای مقام آمده باشم. من آمده ام تا کار کنم. به خاطر منافع شخصی و مادی نبوده است. نه تاجر هستم و نه شرکت دارم. آمده ام کار کنم و تا هر موقع که خواستند می مانم و هر موقع که نخواستند تشکر و خداحافظی می کنم.
وقتی آدم را انتخاب می کنند یعنی شما آمده اید و جایی را در سازمان گرفته اید. بنا بر این باید کار کنید، مگر اینکه شما را نخواهند یا شرایط جوری باشد که نتوانی به کارت ادامه دهی، آن وقت مسئولیت از شانه های شما برداشته شده است.
البته یک نکته قابل ذکر است که مدیریت های کوتاه مدت یک ساله و دو ساله برای پست های مدیریتی خوب نیست. چون یک نفر تا بیاید جا بیفتد زمان می برد. من با دستگاه ورزش غریبه نبودم، اما باید وقت می گذاشتم. کار خیلی بزرگی است، خیلی وسیع است. افراد باید کمک کنند.
منبع: وزارت ورزش
