به گزارش مشرق، ناصر احمدپور یکی از با سابقه‌ترین نویسندگان و روزنامه‌نگاران کشورمان ناباورانه بر اثر عارضه قلبی درگذشت که این موضوع خیلی‌ها را دچار شوک عجیبی کرد.
مرحوم ناصر احمدپور در دوره‌ی فعالیت خود از علی پروین به شکل جدی و محکمی حمایت کرد و بین مطبوعاتی‌ها به یکی از حامیان مطرح علی پروین معروف شده بود.
روز گذشته که مراسم تشییع پیکر احمدپور برگزار شد جای خالی علی پروین در این مراسم کاملا به چشم آمد اما وی امروز در نامه‌ای در خصوص درگذشت احمدپور مطلبی نوشته است که به شرح زیر است:
«هر آمدنی یک رفتنی دارد اما واقعاً درگذشت ناصر احمدپور خیلی ناگهانی اتفاق افتاد و من هنوز هم در شوک این اتفاق هستم چون یکی از بزرگان مطبوعات را از دست دادیم البته به ناصر هم مثل خیلی از پیشکسوتان جفا شد ولی او کارش را ادامه داد و هیچ‌وقت یادم نمی‌رود سرلوحه کار ناصر احترام به پیشکسوتانی بود که آنها را همه فراموش کرده‌اند. قطعاً به دست آوردن دل این پیشکسوتان روح ناصر را شاد می‌کند. هیچ‌وقت یادم نمی‌رود که ناصر احمدپور چطور برای حجازی در روزهایی که همه او را فراموش کرده بودند مراسم‌هایی را برگزار می‌کرد و برای سلامتی ناصر جشن می‌گرفت. من حدود 28 سال ناصر را می‌شناختم نه اینکه الآن از بین ما رفته این حرف‌ها را می‌زنم بلکه او بسیار پشت کار و زحمت‌کش در عرصه مطبوعات و مخصوصاً روزنامه خبر ورزشی بود که او بنیان این روزنامه را گذاشت. این را هم می‌دانم خیلی از جوانان این مطبوعات الآن مدیون او هستند و امیدوارم راهش را ادامه بدهند. به نظرم یکی از بهترین سردبیران ورزشی پس از انقلاب که خاطرات زیادی را با او دارم و هیچ‌وقت یادم نمی‌رود که چطور ناصر به مربیان ایرانی بها می‌داد را از دست دادیم. او قلم تند و تیزی داشت اما همواره حامی حق و حقیقت بود و در لحظات سخت پیشکسوتان را هرگز فراموش نمی‌کرد که این موضوع شامل حال من هم می‌شد.
وقتی خبر فوت ناصر را شنیدم شوکه شده بودم و خیلی سخت با این موضوع کنار آمدم اما این ضایعه دردناک را به خانواده‌اش تسلیت عرض می‌کنم و به نظرم فردی را از دست دادیم که بعدها حسرت او را می‌خوریم شاید برای ناصر خیلی زود بود که به ورزشگاه شهید شیرودی برود تا خداحافظی کند اما حرف من این است تا زنده‌ایم قدر همدیگر را بدانیم چون الآن این کارها درست است که تسلی‌بخش قلب آزرده خانواده‌اش است اما...
با توجه به هماهنگی‌هایی که کرده بودم قرار بود در این مراسم با ناصر خداحافظی کنم اما متأسفانه مشکلی برایم پیش آمد که هرکاری کردم تا در مراسم خداحافظی ناصر حضور پیدا کنم نشد. من در قبال ناصر بی‌معرفت نیستم و به همه ایران می‌گویم که او به من و خیلی از پیشکسوتان بال و پر داد اما شرایطی پیش آمد که نتوانستم با او خداحافظی کنم ولی در اولین فرصت با حضور در بهشت زهرا از ناصر حلالیت می‌طلبم چون من کسی نیستم که گذشته‌ها را فراموش کنم. من فقط امیدوارم حالا که ناصر را نداریم قدر بزرگان دیگر مطبوعات را بدانیم. ناصر قلمش تند بود اما قلمش با وجدان و پاک بود و به ایران و ایرانی بها می‌داد. خدا بیامرزدش و او و خانواده‌اش بدانند که من همیشه یاد او هستم.
مرحوم ناصر احمدپور در دوره‌ی فعالیت خود از علی پروین به شکل جدی و محکمی حمایت کرد و بین مطبوعاتی‌ها به یکی از حامیان مطرح علی پروین معروف شده بود.
روز گذشته که مراسم تشییع پیکر احمدپور برگزار شد جای خالی علی پروین در این مراسم کاملا به چشم آمد اما وی امروز در نامه‌ای در خصوص درگذشت احمدپور مطلبی نوشته است که به شرح زیر است:
«هر آمدنی یک رفتنی دارد اما واقعاً درگذشت ناصر احمدپور خیلی ناگهانی اتفاق افتاد و من هنوز هم در شوک این اتفاق هستم چون یکی از بزرگان مطبوعات را از دست دادیم البته به ناصر هم مثل خیلی از پیشکسوتان جفا شد ولی او کارش را ادامه داد و هیچ‌وقت یادم نمی‌رود سرلوحه کار ناصر احترام به پیشکسوتانی بود که آنها را همه فراموش کرده‌اند. قطعاً به دست آوردن دل این پیشکسوتان روح ناصر را شاد می‌کند. هیچ‌وقت یادم نمی‌رود که ناصر احمدپور چطور برای حجازی در روزهایی که همه او را فراموش کرده بودند مراسم‌هایی را برگزار می‌کرد و برای سلامتی ناصر جشن می‌گرفت. من حدود 28 سال ناصر را می‌شناختم نه اینکه الآن از بین ما رفته این حرف‌ها را می‌زنم بلکه او بسیار پشت کار و زحمت‌کش در عرصه مطبوعات و مخصوصاً روزنامه خبر ورزشی بود که او بنیان این روزنامه را گذاشت. این را هم می‌دانم خیلی از جوانان این مطبوعات الآن مدیون او هستند و امیدوارم راهش را ادامه بدهند. به نظرم یکی از بهترین سردبیران ورزشی پس از انقلاب که خاطرات زیادی را با او دارم و هیچ‌وقت یادم نمی‌رود که چطور ناصر به مربیان ایرانی بها می‌داد را از دست دادیم. او قلم تند و تیزی داشت اما همواره حامی حق و حقیقت بود و در لحظات سخت پیشکسوتان را هرگز فراموش نمی‌کرد که این موضوع شامل حال من هم می‌شد.
وقتی خبر فوت ناصر را شنیدم شوکه شده بودم و خیلی سخت با این موضوع کنار آمدم اما این ضایعه دردناک را به خانواده‌اش تسلیت عرض می‌کنم و به نظرم فردی را از دست دادیم که بعدها حسرت او را می‌خوریم شاید برای ناصر خیلی زود بود که به ورزشگاه شهید شیرودی برود تا خداحافظی کند اما حرف من این است تا زنده‌ایم قدر همدیگر را بدانیم چون الآن این کارها درست است که تسلی‌بخش قلب آزرده خانواده‌اش است اما...
با توجه به هماهنگی‌هایی که کرده بودم قرار بود در این مراسم با ناصر خداحافظی کنم اما متأسفانه مشکلی برایم پیش آمد که هرکاری کردم تا در مراسم خداحافظی ناصر حضور پیدا کنم نشد. من در قبال ناصر بی‌معرفت نیستم و به همه ایران می‌گویم که او به من و خیلی از پیشکسوتان بال و پر داد اما شرایطی پیش آمد که نتوانستم با او خداحافظی کنم ولی در اولین فرصت با حضور در بهشت زهرا از ناصر حلالیت می‌طلبم چون من کسی نیستم که گذشته‌ها را فراموش کنم. من فقط امیدوارم حالا که ناصر را نداریم قدر بزرگان دیگر مطبوعات را بدانیم. ناصر قلمش تند بود اما قلمش با وجدان و پاک بود و به ایران و ایرانی بها می‌داد. خدا بیامرزدش و او و خانواده‌اش بدانند که من همیشه یاد او هستم.
