به گزارش مشرق، شهرام ریاحی اظهار داشت: بخشش، بخش مهمی از خودمراقبتی روانی است. یکی از عواملی که بخشش به آن بستگی دارد، موقعیت است به این معنی که بخشیدن فرد خطاکار، به نیت او، تکرار خطا، پشیمان بودن، عذرخواهی وی، جبران خسارت و ... بستگی دارد.
این متخصص حوزه بهداشت و روان ادامه داد: هویت خاکی نسبت وی با فرد بخشنده، قدرت و جایگاه سلسله مراتبی او نگرش فرد خطاکار پس از ارتکاب خطا، فشارهای اجتماعی و گروهی، عوامل شخصیتی و خصوصیات فرد در بخشش موثر است.
ریاحی گفت: تحقیقات نشان می‌دهد که افراد برونگرا و افرادی که شاد هستند و ارتباطات اجتماعی گسترده‌ای دارند نسبت به افراد درونگرا بیشتر می‌بخشند.
وی افزود: بخشش با صمیمت، رضایت از زندگی و نوع تربیت رابطه دارد، از طرفی شباهت‌های نژادی و قومی در میزان بخشش مؤثر است.
این متخصص حوزه بهداشت و روان گفت: فرد انتقامجو دائم در حال نشخوار ذهنی و افکار منفی درباره رویداد، خطا و عواقب آن است، معمولا این افراد خصومت، تحریک‌پذیری، خشم درونی، پرخاشگری، افسردگی و عدم شادکامی را تجربه می‌کنند.
این روانشناس تصریح کرد: تحقیقات نشان می‌دهد که آموزش مهارت بخشیدن به صورت فردی و گروهی اثربخشی بالایی دارد و ارتقای این مهارت موجب رضایت فردی و ارتباط بین فردی مؤثر می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: با آموزش و گسترش مهارت بخشش می‌توان فرهنگ خود مراقبتی روانی را توسعه داد و این مهم نقش مؤثری در علامت روانی افراد دارد.
