به گزارش مشرق، نتایج ملی‌پوشان جودوی جوانان ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا هر چند از لحاظ کیفیت مدال چنگی به دل نمی‌زند اما با توجه به کسب یک نشان نقره و چهار عنوان سومی اهالی و علاقه‌مندان این رشته را نسبت به آینده این تیم امیدوار کرد.
نشان نقره ایمان نیک اقبال و عنوان سومی محمد رشنونژاد، محمد محمدی بریمانلو، احمد قاسمی و خسرو رحیمی در شرایطی که نتایج خجالت‌آور در بازی‌های آسیایی اینچئون برای تیم بزرگسالان رقم خورد به نوعی کورسوی امیدی برای آینده این رشته ناکام در چند ساله اخیر به حساب می‌آید.
کسب پنج مدال در شانزدهمین دوره رقابت‌های قهرمانی جوانان آسیا که در هنگ‌کنگ به دست آمد را می‌توان به پای عملکرد سرمربی تیم ملی یعنی سید محمود میران نوشت. او هر چند مدت کمی است که تیم جوانان را در اختیار گرفته اما در همین مدت نشان داده که می‌تواند تجربیاتش را به نسل جوان منتقل کرده و ملی‌پوشان جوانان جودو را هدایت کند.
هرچند کمیت مدال‌هایی که در این دوره بدست آورد از کیفیت آنها بهتر بود اما همین موفقیت نسبی می‌تواند جامعه جودو که در سال‌های اخیر با مدال و موفقیت غریبه بوده را به آینده امیدوار کند. رشته‌ای که گویی برای مسئولان ورزش کشورمان هم دیگر مهم نیست و شاید ناکامی جودو برایشان عادی شده است. شاید هم آنقدر سرگرم مسائل مربوط به فدراسیون فوتبال هستند که فرصتی برای بازنگری در سایر فدراسیون‌ها ندارند.
در این شرایط نکته قابل توجه اتفاقات اخیری است که این روزها شاهد آن هستیم یعنی خبر حضور سرمربی تیم جوانان جودو در تیم کشتی با کمربند. پس از اعلام اتحادیه جهانی کشتی در مورد اینکه از این پس رشته‌هایی چون کشتی ساحلی، کشتی با کمربند و کشتی پهلوانی زیر نظر فدراسیون ملی کشتی کشورها اداره خواهند شد مسئولان کشورمان تصمیم گرفتند از سید محمود میران به عنوان سرمربی تیم کشتی با کمربند استفاده کنند و آنطور که از صحبت‌های خود وی نیز برداشت می‌شود سنگین وزن پیشین تیم ملی جودو مایل به همکاری با فدراسیون کشتی است.
میران معتقد است کار در کنار این تیم تداخلی با سرمربیگری تیم جوانان جودو ندارد و می‌تواند از پس هر دو تیم بربیاید اما سوال اینجاست که آیا در دنیای حرفه‌ای ورزش و آن هم در سطح تیم‌های ملی می‌شود یک مربی مسئولیت دو تیم را همزمان بر عهده بگیرد؟ قطعا در صورت مثبت بودن جواب باید مسائلی همچون تمرکز، برنامه‌ریزی و تخصص را نادیده گرفت.
آیا رواست امروز که میران کارش را آغاز کرده و می‌خواهد نتیجه کارش را ببیند دوشغله شود؟ آیا در این صورت می‌توان به موفقیت امید داشت؟ تیمی که امروز در اختیار کاپیتان پیشین تیم ملی جودو است می‌تواند آینده این شته را بسازد، اگر فدراسیون و البته خودش بخواهند.
نشان نقره ایمان نیک اقبال و عنوان سومی محمد رشنونژاد، محمد محمدی بریمانلو، احمد قاسمی و خسرو رحیمی در شرایطی که نتایج خجالت‌آور در بازی‌های آسیایی اینچئون برای تیم بزرگسالان رقم خورد به نوعی کورسوی امیدی برای آینده این رشته ناکام در چند ساله اخیر به حساب می‌آید.
کسب پنج مدال در شانزدهمین دوره رقابت‌های قهرمانی جوانان آسیا که در هنگ‌کنگ به دست آمد را می‌توان به پای عملکرد سرمربی تیم ملی یعنی سید محمود میران نوشت. او هر چند مدت کمی است که تیم جوانان را در اختیار گرفته اما در همین مدت نشان داده که می‌تواند تجربیاتش را به نسل جوان منتقل کرده و ملی‌پوشان جوانان جودو را هدایت کند.
هرچند کمیت مدال‌هایی که در این دوره بدست آورد از کیفیت آنها بهتر بود اما همین موفقیت نسبی می‌تواند جامعه جودو که در سال‌های اخیر با مدال و موفقیت غریبه بوده را به آینده امیدوار کند. رشته‌ای که گویی برای مسئولان ورزش کشورمان هم دیگر مهم نیست و شاید ناکامی جودو برایشان عادی شده است. شاید هم آنقدر سرگرم مسائل مربوط به فدراسیون فوتبال هستند که فرصتی برای بازنگری در سایر فدراسیون‌ها ندارند.
در این شرایط نکته قابل توجه اتفاقات اخیری است که این روزها شاهد آن هستیم یعنی خبر حضور سرمربی تیم جوانان جودو در تیم کشتی با کمربند. پس از اعلام اتحادیه جهانی کشتی در مورد اینکه از این پس رشته‌هایی چون کشتی ساحلی، کشتی با کمربند و کشتی پهلوانی زیر نظر فدراسیون ملی کشتی کشورها اداره خواهند شد مسئولان کشورمان تصمیم گرفتند از سید محمود میران به عنوان سرمربی تیم کشتی با کمربند استفاده کنند و آنطور که از صحبت‌های خود وی نیز برداشت می‌شود سنگین وزن پیشین تیم ملی جودو مایل به همکاری با فدراسیون کشتی است.
میران معتقد است کار در کنار این تیم تداخلی با سرمربیگری تیم جوانان جودو ندارد و می‌تواند از پس هر دو تیم بربیاید اما سوال اینجاست که آیا در دنیای حرفه‌ای ورزش و آن هم در سطح تیم‌های ملی می‌شود یک مربی مسئولیت دو تیم را همزمان بر عهده بگیرد؟ قطعا در صورت مثبت بودن جواب باید مسائلی همچون تمرکز، برنامه‌ریزی و تخصص را نادیده گرفت.
آیا رواست امروز که میران کارش را آغاز کرده و می‌خواهد نتیجه کارش را ببیند دوشغله شود؟ آیا در این صورت می‌توان به موفقیت امید داشت؟ تیمی که امروز در اختیار کاپیتان پیشین تیم ملی جودو است می‌تواند آینده این شته را بسازد، اگر فدراسیون و البته خودش بخواهند.
