به گزارش مشرق, همگان به یاد دارند که در جریان مذاکرات هسته ای آذرماه سال 1393 در شهر وین ( که منجر به تمدید دوباره توافقنامه موقت ژنو شد ) چه اتفاقی رخ داد.شاید بهتر باشد روایت آن دور از مذاکرات هسته ای را با استناد به اظهارات آقای دکتر ولایتی مرور کنیم:

 "اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان در ساعت 13:50 روز یک‌شنبه(2 آذرماه ) گفت بیایید توافقاتی که به آن رسیده اید را مکتوب کنید. اما ساعت 14:30 آقای کری آمد و به یکباره برای همه تعیین تکلیف کرد و اعلام داشت این مذاکرات تا هفت ماه دیگر تمدید شود. همه متعجب شدند و هنوز هم کسی نمی داند چرا این اتفاق افتاده است. ولی من برای شما می گویم، به دلیل اینکه بنای آمریکایی ها بر این نیست که آنطور که حق است عمل کنند و آنچه می گویند با آنچه عمل می کنند متفاوت است."

این اتفاق حدود سه ماه قبل رخ داده است! به عبارت بهتر، هنوز زمان زیادی از کارشکنی رسمی و علنی ایالات متحده آمریکا و وزیر امور خارجه این کشور در مذاکرات هسته ای نگذشته است. این بار جان کری در مذاکرات هسته ای لوزان حاضر شده است تا در خصوص اختلافات موجود با تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان مذاکره کند. اختلافات موجود، مرهون زیاده خواهی و استدلالهای غیر حقوقی طرف آمریکایی و یک سلسله مطالعات ادعایی مخدوش می باشد،موضوعی که جان کری نیز نسبت به آن واقف و آگاه می باشد. اظهارات اخیر وزیر امور خارجه آمریکا در شهر لوزان نشان می دهد که وی به صورت بالقوه آماده است تا سوء رفتار دیپلماتیک خود در مذاکرات وین را تکرار نماید.

جان کری در مصاحبه با ریانووستی در شهر لوزان سوییس، تصریح کرد که وی از این مسئله مطمئن نیست که در این مرحله از مذاکرات بتوان به یک توافق بر سر برنامه هسته‌ای ایران دست یافت.

واقعیت امر این است که از ابتدا نیز اطمینانی نسبت به رسیدن به توافق هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 وجود نداشته است، اما علت این مسئله چیزی جز بی تعهدی و غیر قابل پیش بینی بودن رفتار طرف مقابل نبوده است. وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا پس از کارشکنی علنی در مذاکرات وین که به تمدید هفت ماهه توافقنامه ژنو منجر شد، توضیحی در خصوص رفتار غیر طبیعی خود ارائه نداده است با این حال بر همگان مسجل است که دیدار کری با سعود الفیصل وزیر امور خارجه عربستان سعودی در فرودگاه وین و همچنین تاثیرپذیری مستقیم ایالات متحده آمریکا از رژیم صهیونستی و لابی های اسرئیلی در بروز و ظهور این رفتار تاثیری مستقیم داشته است.

در حال حاضر جان کری و دیگر مقامات غربی مانند لوزان فابیوس در شهر لوزان تلاش می کنند تا به هر نحو مممکن رضایت لابی های عبری-عربی را در این ماراتن دیپلماتیک فراهم سازند، این در حالیست که هر اندازه تلاش آمریکا و فرانسه جهت کسب رضایت طرفهای صهیونیستی و عربی افزایش یابد، به همان میزان شانس رسیدن به توافق هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 کاهش می یابد. بدون شک در چنین فضایی اظهارات جان کری مبنی بر احتمال عدم دستیابی به توافق هسته ای در لوزان به صورتی هدفمند و در راستای تاثیرگذاری بر افکار عمومی صورت می گیرد،ضمن آنکه ملت و نظام جمهوری اسلامی نیز بارها عنوان کرده است که به هیچ عنوان پذیرای یک توافق بد هسته ای نخواهد بود.

در این میان، جان کری بارها به صورت مستقیم و غیر مستقیم از ددغدغه های خود در حوزه سیاست خارجی آمریکا ( در قبال پرونده هسته ای ایران ) پرده برداشته است. در حوزه مسائل داخلی آمریکا، دولت این کشور در صدد اثبات سختگیری هسته ای خود در مقابل جمهوریخواهان مجلس نمایندگان و سنا و همچنین ارسال سیگنالهای اطمینان بخش به لابی های تندروی صهیونیستی ( در داخل و خارج از سرزمینهای اشغالی) و همچنین "اعراب وحشتزده از تحولات خاورمیانه" است.

با این حال بخش دیگری از این موضع گیری نیز به کلیت گارد گیری بسته آمریکا در مقابل ایران ( در مذاکرات هسته ای ) مربوط  شود. نباید فراموش کرد که ایالات متحده به طور مشخص و علنی سه بار در مذاکرات وین 6 ،مسقط وین 8 نیز این گارد گیری بسته را امتحان کرد و البته به جایی نیز نرسید! از سوی دیگر، با توجه به طرح ادعاهای کاذب و دروغین از سوی ایالات متحده در خصوص فعالیتهای هسته ای صلح آمیز کشورمان ، آن هم با استناد به گزارشهای ساختگی افرادی معلوم الحال مانند " دیوید آلبرایت" و " اولی هاینونن" اساسا واشنگتن حق اتخاذ چنین گارد بسته ای در مقابل ایران را ندارد.حال این بار و در مذاکرات هسته ای تعیین کننده لوزان، کری بار دیگر می تواند این روش نادرست و شکست خورده را امتحان کند! بدیهی است که این بار هزینه شکست دیپلماتیک کری نسبت به دفعات گذشته به مراتب بیشتر و تبعات آن برای واشنگتن سخت تر خواهد بود.