به گزارش مشرق، در بین نفراتی که در تصادف مرگبار اتوبان همت حضور داشته اند نام یکی از قهرمانان اتومبیلرانی ایران هم به چشم می خورد.
این اتفاق در حالی افتاده است که روابط عمومی فدراسیون اتومبیلرانی هم این خبر را تایید کرده است. حمیدرضا کمالی(راننده کرجی) عضو تیم ملی اتومبیلرانی و قهرمان سال گذشته کلاس آزاد ایران بود که در این حادثه جان خود را از دست داد.
مراسم تشییع پیکر کمالی صبح روز سه شنبه از پیست ورزشگاه آزادی برگزار می شود.
در این تصادف که 6 کشته و مجروح بر جای گذاشت شایعه شده بود که پسر یکی از مربیان لیگ برتری هم جزو یکی از درگذشتگان است که این خبر خیلی زود تکذیب شد.
این ضایعه را به خانواده کمالی، فدراسیون اتومبیلرانی و جامعه ورزش کشور تسلیت می گوییم.
یکی از مصاحبه‌های حمیدرضا کمالی را در ادامه می‌خوانید:
اصولا در تعداد اتومبیلرانان ایران که البته اصلا هم زیاد نیست، تغییری به وجود نمی‌آید. بیشتر کسانی که هم اکنون در رقابت‌های مختلف شرکت میکنند همان کسانی هستند که هشت سال پیش هم در رقابت‌های مختلف حضور داشتند.
هزینه‌های بسیار سنگین و شرایط سخت تمرینی و البته خطراتی که وجود دارد باعث می‌شود اتومبیلرانی به رشته خاصی تبدیل شود؛ رشته‌ای که فقط افراد متمول با روحیات خاص تنوع‌طلبانه و هیجانی در آن حضور دارند.
حمیدرضا کمالی یکی از اتومبیلرانان مطرح کشور است که در هشت سال حضور در رقابت‌های مختلف، همیشه صاحب عنوان بوده؛ هر چند او خودش می‌گوید همه این عنوان‌ها برای او آینده‌ای ندارد. کمالی مشکلات و البته هزینه‌های سرسام‌آور اتومبیلرانی، را با عشق به هیجان موجود در اتومبیلرانی تحمل میکند. او در گفت‌وگو با جام‌جم از عشق به اتومبیلرانی و البته نادیده گرفتن این رشته هیجان‌انگیز از سوی مسئولان می‌گوید:
چند سال است که در رقابت‌های اتومبیلرانی شرکت می‌کنید؟
هشت سال است که در رقابت‌های مختلف کشوری در کلاس سرعت شرکت دارم. در این سال‌ها مقام‌های زیادی به دست آوردم. در واقع باید بگویم در طول این سال‌ها در هر مسابقه‌ای شرکت کرده‌ام، روی سکو رفته‌ام و در کارنامه‌ام عناوین مختلفی اعم از اول تا سوم دارم.
چه چیزی شما را به سوی اتومبیلرانی کشاند؟
من عاشق هیجانم و اتومبیلرانی نیز رشته‌ای مبتنی بر هیجان است. این هیجان باعث شد به اتومبیلرانی با وجود همه مشکلاتی که دارد، رو بیاورم.
یکی از این مشکلات هزینه‌های مربوط به اتومبیل و شرکت در رقابت‌ها نیست؟
دقیقا همین طور است. ما برای شرکت در رقابت‌ها مجبوریم هشت میلیون تومان برای لاستیک ماشین هزینه کنیم. علاوه بر هزینه‌های سنگین لاستیک ماشین، هزینه‌های تعویض روغن به یک و نیم میلیون تومان می‌رسد. از این هم که بگذریم به بنزین مخصوص خودروهای مسابقه‌ای می‌رسیم که هر 20 لیتر آن برایمان هزینه‌ای 600 هزار تومانی به همراه دارد. این بنزین گرانقیمت به خودروهای معمولی آسیب می‌زند. هزینه‌های مربوط به بنزین مخصوص شرکت در این رقابت‌های اتومبیلرانی از 600 هزار تومان هم تجاوز میکند.
برای تامین هزینه‌های شرکت در رقابت‌های مختلف از حامیان مالی بهره می‌برید؟
در اتومبیلرانی ایران چنین موردی وجود ندارد و در واقع حامی مالی در اتومبیلرانی بی‌معناست. البته گاهی اوقات برخی نهادهای خصوصی به حمایت از اتومبیلرانان می‌پردازند که تعدادشان زیاد نیست.
خود شما تا به حال بابت تامین هزینه‌ها برای شرکت در رقابت‌ها با مشکلی مواجه شده‌اید؟
خیر، زمانی که به اتومبیلرانی روی آوردم فکر همه اینها را کردم. شخصا همه این مشکلات را حل می‌کنم.
اقبال عمومی به رشته اتومبیلرانی چگونه است، طرفداران این رشته و کسانی که می‌خواهند اتومبیلران حرفه‌ای شوند زیاد شده است؟
اتومبیلرانی تقریبا هیچ طرفداری ندارد و انگیزه‌ای برای اتومبیلران شدن نیست. طبیعی است که این اتفاق نیفتد. هیچ کس به اتومبیلرانی اهمیت نمی‌دهد و اتومبیلرانان نیز به هیچ عنوان حمایت نمی‌شوند. در واقع این رشته از هیچ گونه حمایت خاصی برخوردار نیست و تفاوت زیادی با بسیاری از رشته‌های دیگر دارد. وقتی حمایتی درکار نباشد طبیعی است اتومبیلرانی رشته پرطرفداری میان مردم نباشد.
مشکل دیگر اتومبیلرانان را در چه می‌بینید؟
کل اتومبیلرانی مشکل است. بزرگ‌ترین معضل ما بسته بودن طولانی‌مدت پیست مخصوص اتومبیلرانی بود که خوشبختانه این مشکل اکنون حل شده است. پیستی که اکنون در اختیار داریم خیلی بهتر از قبل شده است.
چرا اتومبیلرانان ایرانی جایی در رقابت‌های کلاس جهانی نداشته باشند؟
سطح اتومبیلرانی و امکاناتی که ما از آن برخورداریم در حدی نیست که راه رقابت‌های کلاس جهانی را برای ما باز کند. استاندارد اتومبیلرانی ما از چیزی که هست بالاتر نمی‌رود. همین الان مقام‌های کشوری ما را در یک برگ کاغذ معمولی یا نهایت روی یک تکه مقوا به ما ابلاغ میکنند. این عناوین ما قابل ترجمه نیست و هیچ سندیتی ندارد. نمی‌توانیم آنها را به خارج از کشور ببریم و ادعا کنیم ما قهرمان اتومبیلرانی هستیم. یکی دیگر از مشکلات ما همین است. کسی حکم قهرمانی یا عناوین اول و دوم رقابت‌های داخلی ایران را قبول ندارد.
بیشترین سرعتی که در رقابت‌های مختلف تجربه کرده‌اید، چقدر بوده است؟
برای هر مسابقه حدی وجود دارد. در مسیرهای مختلف سرعت خودرو فرق میکند. فکر می‌کنم بیشترین سرعتی که رفته‌ام 240 کیلومتر بر ساعت بوده است.
خودرویتان چیست؟
بی‌ام‌و سری سه.
کارهای رسیدگی به خودرو و به اصطلاح جمع کردن آن به عهده خودتان است؟
بله، کل کار را خودم جمع می‌کنم. کارهای مکانیکی همیشه به عهده خودمان است.
اتومبیلرانان در حین رقابت‌ها چقدر با خطرات تصادف و مانند آن مواجه هستند؟
بسیار زیاد. خود من بارها تصادف داشته‌ام. در یکی از رقابت‌ها یکی از شرکت‌کنندگان بعمد راه مرا بست و من که سرعتم زیاد بود با او برخورد کردم. تصادف سختی بود اما به خیر گذشت.
این خطرات چقدر باعث می‌شود اتومبیلرانان بترسند و دیگر در رقابت‌ها شرکت نکنند؟
کسی که به اتومبیلرانی رومی‌آورد، فکر همه اینها را کرده است و اصلا نمی‌ترسد. خودروها ایمن بوده و تمام امکانات جانبی برای جلوگیری از حوادث را دارد، اما با تمام این حرف‌ها کسی که به رقابت‌های اتومبیلرانی می‌رود، فکر خودش نیست و خود را به دست هیجان و خطر می‌سپارد.
به گفته خودتان عناوین قهرمانی زیادی به دست آورده‌اید. حالا دیگر دنبال چه هستید و از اتومبیلرانی چه می‌خواهید؟
اول و آخر بشوم که کسی به ما رسیدگی نمی‌کند. ما دنبال عشق و علاقه خودمان هستیم و مقام هم دیگر برایمان مهم نیست. ما فقط براساس علاقه در رقابت‌های اتومبیلرانی شرکت می‌کنیم.
حرف پایانی؟
کل ساختار اتومبیلرانی ایران مشکل دارد. همین هفت، هشت نفر ثابت رقابت‌های اتومبیلرانی اگر نباشند این رشته دیگر وجود ندارد. استقبالی نیست و کسی حکم‌های ما را نمی‌پذیرد. ما اصولا از مشکلاتمان حرف نمی‌زنیم؛ اما گاهی اوقات واقعا نمی‌شود سکوت کرد.
این اتفاق در حالی افتاده است که روابط عمومی فدراسیون اتومبیلرانی هم این خبر را تایید کرده است. حمیدرضا کمالی(راننده کرجی) عضو تیم ملی اتومبیلرانی و قهرمان سال گذشته کلاس آزاد ایران بود که در این حادثه جان خود را از دست داد.
مراسم تشییع پیکر کمالی صبح روز سه شنبه از پیست ورزشگاه آزادی برگزار می شود.
در این تصادف که 6 کشته و مجروح بر جای گذاشت شایعه شده بود که پسر یکی از مربیان لیگ برتری هم جزو یکی از درگذشتگان است که این خبر خیلی زود تکذیب شد.
این ضایعه را به خانواده کمالی، فدراسیون اتومبیلرانی و جامعه ورزش کشور تسلیت می گوییم.
یکی از مصاحبه‌های حمیدرضا کمالی را در ادامه می‌خوانید:
احکام قهرمانی ما را قبول ندارند
اصولا در تعداد اتومبیلرانان ایران که البته اصلا هم زیاد نیست، تغییری به وجود نمی‌آید. بیشتر کسانی که هم اکنون در رقابت‌های مختلف شرکت میکنند همان کسانی هستند که هشت سال پیش هم در رقابت‌های مختلف حضور داشتند.
هزینه‌های بسیار سنگین و شرایط سخت تمرینی و البته خطراتی که وجود دارد باعث می‌شود اتومبیلرانی به رشته خاصی تبدیل شود؛ رشته‌ای که فقط افراد متمول با روحیات خاص تنوع‌طلبانه و هیجانی در آن حضور دارند.
حمیدرضا کمالی یکی از اتومبیلرانان مطرح کشور است که در هشت سال حضور در رقابت‌های مختلف، همیشه صاحب عنوان بوده؛ هر چند او خودش می‌گوید همه این عنوان‌ها برای او آینده‌ای ندارد. کمالی مشکلات و البته هزینه‌های سرسام‌آور اتومبیلرانی، را با عشق به هیجان موجود در اتومبیلرانی تحمل میکند. او در گفت‌وگو با جام‌جم از عشق به اتومبیلرانی و البته نادیده گرفتن این رشته هیجان‌انگیز از سوی مسئولان می‌گوید:
چند سال است که در رقابت‌های اتومبیلرانی شرکت می‌کنید؟
هشت سال است که در رقابت‌های مختلف کشوری در کلاس سرعت شرکت دارم. در این سال‌ها مقام‌های زیادی به دست آوردم. در واقع باید بگویم در طول این سال‌ها در هر مسابقه‌ای شرکت کرده‌ام، روی سکو رفته‌ام و در کارنامه‌ام عناوین مختلفی اعم از اول تا سوم دارم.
چه چیزی شما را به سوی اتومبیلرانی کشاند؟
من عاشق هیجانم و اتومبیلرانی نیز رشته‌ای مبتنی بر هیجان است. این هیجان باعث شد به اتومبیلرانی با وجود همه مشکلاتی که دارد، رو بیاورم.
یکی از این مشکلات هزینه‌های مربوط به اتومبیل و شرکت در رقابت‌ها نیست؟
دقیقا همین طور است. ما برای شرکت در رقابت‌ها مجبوریم هشت میلیون تومان برای لاستیک ماشین هزینه کنیم. علاوه بر هزینه‌های سنگین لاستیک ماشین، هزینه‌های تعویض روغن به یک و نیم میلیون تومان می‌رسد. از این هم که بگذریم به بنزین مخصوص خودروهای مسابقه‌ای می‌رسیم که هر 20 لیتر آن برایمان هزینه‌ای 600 هزار تومانی به همراه دارد. این بنزین گرانقیمت به خودروهای معمولی آسیب می‌زند. هزینه‌های مربوط به بنزین مخصوص شرکت در این رقابت‌های اتومبیلرانی از 600 هزار تومان هم تجاوز میکند.
برای تامین هزینه‌های شرکت در رقابت‌های مختلف از حامیان مالی بهره می‌برید؟
در اتومبیلرانی ایران چنین موردی وجود ندارد و در واقع حامی مالی در اتومبیلرانی بی‌معناست. البته گاهی اوقات برخی نهادهای خصوصی به حمایت از اتومبیلرانان می‌پردازند که تعدادشان زیاد نیست.
خود شما تا به حال بابت تامین هزینه‌ها برای شرکت در رقابت‌ها با مشکلی مواجه شده‌اید؟
خیر، زمانی که به اتومبیلرانی روی آوردم فکر همه اینها را کردم. شخصا همه این مشکلات را حل می‌کنم.
اقبال عمومی به رشته اتومبیلرانی چگونه است، طرفداران این رشته و کسانی که می‌خواهند اتومبیلران حرفه‌ای شوند زیاد شده است؟
اتومبیلرانی تقریبا هیچ طرفداری ندارد و انگیزه‌ای برای اتومبیلران شدن نیست. طبیعی است که این اتفاق نیفتد. هیچ کس به اتومبیلرانی اهمیت نمی‌دهد و اتومبیلرانان نیز به هیچ عنوان حمایت نمی‌شوند. در واقع این رشته از هیچ گونه حمایت خاصی برخوردار نیست و تفاوت زیادی با بسیاری از رشته‌های دیگر دارد. وقتی حمایتی درکار نباشد طبیعی است اتومبیلرانی رشته پرطرفداری میان مردم نباشد.
مشکل دیگر اتومبیلرانان را در چه می‌بینید؟
کل اتومبیلرانی مشکل است. بزرگ‌ترین معضل ما بسته بودن طولانی‌مدت پیست مخصوص اتومبیلرانی بود که خوشبختانه این مشکل اکنون حل شده است. پیستی که اکنون در اختیار داریم خیلی بهتر از قبل شده است.
چرا اتومبیلرانان ایرانی جایی در رقابت‌های کلاس جهانی نداشته باشند؟
سطح اتومبیلرانی و امکاناتی که ما از آن برخورداریم در حدی نیست که راه رقابت‌های کلاس جهانی را برای ما باز کند. استاندارد اتومبیلرانی ما از چیزی که هست بالاتر نمی‌رود. همین الان مقام‌های کشوری ما را در یک برگ کاغذ معمولی یا نهایت روی یک تکه مقوا به ما ابلاغ میکنند. این عناوین ما قابل ترجمه نیست و هیچ سندیتی ندارد. نمی‌توانیم آنها را به خارج از کشور ببریم و ادعا کنیم ما قهرمان اتومبیلرانی هستیم. یکی دیگر از مشکلات ما همین است. کسی حکم قهرمانی یا عناوین اول و دوم رقابت‌های داخلی ایران را قبول ندارد.
بیشترین سرعتی که در رقابت‌های مختلف تجربه کرده‌اید، چقدر بوده است؟
برای هر مسابقه حدی وجود دارد. در مسیرهای مختلف سرعت خودرو فرق میکند. فکر می‌کنم بیشترین سرعتی که رفته‌ام 240 کیلومتر بر ساعت بوده است.
خودرویتان چیست؟
بی‌ام‌و سری سه.
کارهای رسیدگی به خودرو و به اصطلاح جمع کردن آن به عهده خودتان است؟
بله، کل کار را خودم جمع می‌کنم. کارهای مکانیکی همیشه به عهده خودمان است.
اتومبیلرانان در حین رقابت‌ها چقدر با خطرات تصادف و مانند آن مواجه هستند؟
بسیار زیاد. خود من بارها تصادف داشته‌ام. در یکی از رقابت‌ها یکی از شرکت‌کنندگان بعمد راه مرا بست و من که سرعتم زیاد بود با او برخورد کردم. تصادف سختی بود اما به خیر گذشت.
این خطرات چقدر باعث می‌شود اتومبیلرانان بترسند و دیگر در رقابت‌ها شرکت نکنند؟
کسی که به اتومبیلرانی رومی‌آورد، فکر همه اینها را کرده است و اصلا نمی‌ترسد. خودروها ایمن بوده و تمام امکانات جانبی برای جلوگیری از حوادث را دارد، اما با تمام این حرف‌ها کسی که به رقابت‌های اتومبیلرانی می‌رود، فکر خودش نیست و خود را به دست هیجان و خطر می‌سپارد.
به گفته خودتان عناوین قهرمانی زیادی به دست آورده‌اید. حالا دیگر دنبال چه هستید و از اتومبیلرانی چه می‌خواهید؟
اول و آخر بشوم که کسی به ما رسیدگی نمی‌کند. ما دنبال عشق و علاقه خودمان هستیم و مقام هم دیگر برایمان مهم نیست. ما فقط براساس علاقه در رقابت‌های اتومبیلرانی شرکت می‌کنیم.
حرف پایانی؟
کل ساختار اتومبیلرانی ایران مشکل دارد. همین هفت، هشت نفر ثابت رقابت‌های اتومبیلرانی اگر نباشند این رشته دیگر وجود ندارد. استقبالی نیست و کسی حکم‌های ما را نمی‌پذیرد. ما اصولا از مشکلاتمان حرف نمی‌زنیم؛ اما گاهی اوقات واقعا نمی‌شود سکوت کرد.
