به گزارش مشرق، "هشام الغنام" با انتشار مقاله ای در روزنامه عربستانی "الحیات" چاپ لندن، خاطرنشان کرده که شاید رؤیاهای ایران برای دست یابی به سلاح اتمی برای یک دهه یا بیشتر به دنبال مذاکرات اخیر، به تاخیر افتاده باشد که این در جای خود دستاورد دیپلماسی خوب و مفیدی برای دولت کنونی آمریکا و نیز ایرانی ها باشد اما این امر حامل خبرهای مسرت بخش برای دیگر کشورهای منطقه نیست.
این نویسنده عربستانی که گویی در موج ایران هراسی غرب غرق شده، ادعا کرده که دست یابی ایران به سلاح هسته ای و شکست مذاکرات هسته ای، بهترین گزینه و مناسب ترین سناریو برای آیندۀ کشورهای منطقه و در راس آنها کشورهای حوزه خلیج فارس می باشد.
وی در این مقاله ادعا کرده که «ایران قبل از مذاکرات، به دستیابی اولیه به سلاح اتمی بسیار نزدیک شده بود، زیرا توانسته بود چرخه کامل سوخت اتمی را تولید کند و پر واضع است که انتقال از این مرحله به تولید سلاح اتمی دشوار نیست؛ ایران حتی با وجود تحریم ها فقط چند سال تا دست یابی به سلاح اتمی و ورود به باشگاه قدرت های جهانی فاصله داشت».
این نویسنده عربستانی در پاسخ به این سوال که چرا ایرانی ها با وجود نزدیک شدن زمان پیوستن به باشگاه کشورهای اتمی و نیز اشتیاق فراوان برای قدرتمند شدن و قرار گرفتن در کنار کشورهای قدرتمند، توافق هسته ای را پذیرفتند تا به رویاهای آنها برای دست یابی به سلاح هسته ای پایان دهد، می گوید: این به ماهیت سلاح هسته ای باز می گردد که سلاحی بازدارنده و تشویق کننده به صلح و تعقل است، نه سلاحی تهاجمی؛ بنابراین اگر ایران برنامه هسته ای خود را پیش می برد، سناریوی دست یابی ایران به سلاح هسته ای محقق می شد، بدون آن که اقدامی نظامی صورت بگیرد و در این صورت هیچ تهدیدی از جانب ایران متوجه کشورهای منطقه نمی شد، زیرا طرف هایی که باید علیه ایران اقدام نظامی می کردند، از توانی چندین برابر توان ایران برخوردارند و به محض احساس این که نظام ایران در فکر استفاده از سلاح اتمی است، این کشور را نابود می کردند.
الغنام سپس در پاسخ به این سوال که «آیا سلاح هسته ای ایران، دیگر کشورهای منطقه از جمله عربستان، ترکیه و امارات را به تلاش برای دست یابی به سلاح اتمی تحریک می کند یا نه؟»، می نویسد: این مساله نیز بعید است، زیرا تاریخ هسته ای ثابت کرده که هیچ کشور اتمی نمی تواند کشورهای دیگر را که متحدانشان برخوردار از قدرت هسته ای هستند، تحریک کند.
وی می افزاید: آمریکا متحد هسته ای ترکیه، امارات و عربستان سعودی است و این کشورها را زیر چتر اتمی خود دارد، بنابراین محال است که ایران بتواند این کشورها را با سلاح اتمی تهدید کند و نیز بعید است که این کشورها برای رسیدن به سلاح اتمی تلاش کنند، زیرا با وجود چتر آمریکایی و هزینه های سنگین هسته ای، به آن نیاز ندارند.
این نویسنده سعودی سپس تاکید می کند که ایران هسته ای نباید برای کشورهای منطقه نگران کننده باشد زیرا پیامدهای ورود این کشور به باشگاه هسته ای و هزینه سلاح اتمی برای کشوری چون ایران با اقتصادی ضعیف، باعث می شود که نظام آن جراتی برای ماجراجویی هایی بی حساب و کتاب نداشته باشد و نیز این امر به افزایش ثبات منطقه کمک می کند.
وی می نویسد: دست یابی به سلاح اتمی مسئولیت های بزرگ تری را به ایران تحمیل می کند، جهان با جدیت بیشتر به ایران نگاه می کند و این کشور مورد حسابرسی جدی تری قرار می گیرد.
در این مقاله ادعا شده که اگر توافق هسته ای میان ایران و غرب حاصل شود، عکس تمام این امور محقق خواهد شد.
الغنام که کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را بازنده توافق هسته ای ایران و غرب تصور می کند، ادعا کرده که سلاح اتمی دست و پای ایران را زنجیر می کرد، اما اگر توافق هسته ای محقق شود، دست نظام ایران برای فعالیت در منطقه باز می شود، زیرا دیگر سلاح اتمی وجود ندارد که غرب یا اسرائیل از آن بترسند.
وی در ادامه اذعان می کند که با تحقق توافق هسته ای، تحریم های ایران یکی پس از دیگر برداشته می شود و این امر ایران را قدرتمند می کند و باعث خواهد شد روحی تازه در جای جای کالبد آن دمیده شود.
این نویسنده عربستانی که گویی نمی خواهد ببیند که آل سعود با حمایت از گروه های تکفیری- تروریستی، منطقه را به شدت ناآرام و متشنج کرده و اینک با دخالت مستقیم مردم بی گناه یمن را به خاک خون کشیده اند، نوشته است: در صورت تحقق توافق هسته ای، دیگر غرب و اسرائیل (رژیم صهیونیستی) به درگیری ها و کشمکش های منطقه که ایران در پس آنها قرار دارد، توجه نخواهند کرد و در این میان، این کشورهای عربی از جمله کشورهای حوزه خلیج فارس هستند که بهای این توافق را خواهند پرداخت.
وی در پایان تاکید می کند: به هیچ وجه تردید ندارم که اگر ایران به سلاح اتمی دست می یافت، کشورهای حوزه خلیج [فارس] امنیت بیشتری داشتند؛ نظام ایران آنقدر عاقل و واقع بین است که می داند سلاح اتمی، بار سنگینی بر دوش آن خواهد بود، بنابراین نباید عقیده داشته باشیم که ایران با توافق هسته ای ضرر کرده یا به طرف مقابل امتیاز داده است، بلکه این همان چیزی است که ایران آرزوی آن را داشت؛ لذا کشورهای عرب حوزه خلیج فارس باید مراقب نوع رفتارهای خود با ایران باشند.
این نویسنده عربستانی که گویی در موج ایران هراسی غرب غرق شده، ادعا کرده که دست یابی ایران به سلاح هسته ای و شکست مذاکرات هسته ای، بهترین گزینه و مناسب ترین سناریو برای آیندۀ کشورهای منطقه و در راس آنها کشورهای حوزه خلیج فارس می باشد.
وی در این مقاله ادعا کرده که «ایران قبل از مذاکرات، به دستیابی اولیه به سلاح اتمی بسیار نزدیک شده بود، زیرا توانسته بود چرخه کامل سوخت اتمی را تولید کند و پر واضع است که انتقال از این مرحله به تولید سلاح اتمی دشوار نیست؛ ایران حتی با وجود تحریم ها فقط چند سال تا دست یابی به سلاح اتمی و ورود به باشگاه قدرت های جهانی فاصله داشت».
این نویسنده عربستانی در پاسخ به این سوال که چرا ایرانی ها با وجود نزدیک شدن زمان پیوستن به باشگاه کشورهای اتمی و نیز اشتیاق فراوان برای قدرتمند شدن و قرار گرفتن در کنار کشورهای قدرتمند، توافق هسته ای را پذیرفتند تا به رویاهای آنها برای دست یابی به سلاح هسته ای پایان دهد، می گوید: این به ماهیت سلاح هسته ای باز می گردد که سلاحی بازدارنده و تشویق کننده به صلح و تعقل است، نه سلاحی تهاجمی؛ بنابراین اگر ایران برنامه هسته ای خود را پیش می برد، سناریوی دست یابی ایران به سلاح هسته ای محقق می شد، بدون آن که اقدامی نظامی صورت بگیرد و در این صورت هیچ تهدیدی از جانب ایران متوجه کشورهای منطقه نمی شد، زیرا طرف هایی که باید علیه ایران اقدام نظامی می کردند، از توانی چندین برابر توان ایران برخوردارند و به محض احساس این که نظام ایران در فکر استفاده از سلاح اتمی است، این کشور را نابود می کردند.
الغنام سپس در پاسخ به این سوال که «آیا سلاح هسته ای ایران، دیگر کشورهای منطقه از جمله عربستان، ترکیه و امارات را به تلاش برای دست یابی به سلاح اتمی تحریک می کند یا نه؟»، می نویسد: این مساله نیز بعید است، زیرا تاریخ هسته ای ثابت کرده که هیچ کشور اتمی نمی تواند کشورهای دیگر را که متحدانشان برخوردار از قدرت هسته ای هستند، تحریک کند.
وی می افزاید: آمریکا متحد هسته ای ترکیه، امارات و عربستان سعودی است و این کشورها را زیر چتر اتمی خود دارد، بنابراین محال است که ایران بتواند این کشورها را با سلاح اتمی تهدید کند و نیز بعید است که این کشورها برای رسیدن به سلاح اتمی تلاش کنند، زیرا با وجود چتر آمریکایی و هزینه های سنگین هسته ای، به آن نیاز ندارند.
این نویسنده سعودی سپس تاکید می کند که ایران هسته ای نباید برای کشورهای منطقه نگران کننده باشد زیرا پیامدهای ورود این کشور به باشگاه هسته ای و هزینه سلاح اتمی برای کشوری چون ایران با اقتصادی ضعیف، باعث می شود که نظام آن جراتی برای ماجراجویی هایی بی حساب و کتاب نداشته باشد و نیز این امر به افزایش ثبات منطقه کمک می کند.
وی می نویسد: دست یابی به سلاح اتمی مسئولیت های بزرگ تری را به ایران تحمیل می کند، جهان با جدیت بیشتر به ایران نگاه می کند و این کشور مورد حسابرسی جدی تری قرار می گیرد.
در این مقاله ادعا شده که اگر توافق هسته ای میان ایران و غرب حاصل شود، عکس تمام این امور محقق خواهد شد.
الغنام که کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را بازنده توافق هسته ای ایران و غرب تصور می کند، ادعا کرده که سلاح اتمی دست و پای ایران را زنجیر می کرد، اما اگر توافق هسته ای محقق شود، دست نظام ایران برای فعالیت در منطقه باز می شود، زیرا دیگر سلاح اتمی وجود ندارد که غرب یا اسرائیل از آن بترسند.
وی در ادامه اذعان می کند که با تحقق توافق هسته ای، تحریم های ایران یکی پس از دیگر برداشته می شود و این امر ایران را قدرتمند می کند و باعث خواهد شد روحی تازه در جای جای کالبد آن دمیده شود.
این نویسنده عربستانی که گویی نمی خواهد ببیند که آل سعود با حمایت از گروه های تکفیری- تروریستی، منطقه را به شدت ناآرام و متشنج کرده و اینک با دخالت مستقیم مردم بی گناه یمن را به خاک خون کشیده اند، نوشته است: در صورت تحقق توافق هسته ای، دیگر غرب و اسرائیل (رژیم صهیونیستی) به درگیری ها و کشمکش های منطقه که ایران در پس آنها قرار دارد، توجه نخواهند کرد و در این میان، این کشورهای عربی از جمله کشورهای حوزه خلیج فارس هستند که بهای این توافق را خواهند پرداخت.
وی در پایان تاکید می کند: به هیچ وجه تردید ندارم که اگر ایران به سلاح اتمی دست می یافت، کشورهای حوزه خلیج [فارس] امنیت بیشتری داشتند؛ نظام ایران آنقدر عاقل و واقع بین است که می داند سلاح اتمی، بار سنگینی بر دوش آن خواهد بود، بنابراین نباید عقیده داشته باشیم که ایران با توافق هسته ای ضرر کرده یا به طرف مقابل امتیاز داده است، بلکه این همان چیزی است که ایران آرزوی آن را داشت؛ لذا کشورهای عرب حوزه خلیج فارس باید مراقب نوع رفتارهای خود با ایران باشند.
