به گزارش مشرق، ضیاء دیلمی در نشست مستندنگاری اشیای تزیینات و بناهای تاریخی با استفاده از فناوری‌های نوین نقشه‌برداری گفت: امکان بهره‌مندی از داده‌ها برای رسیدن به نتیجه بدون تماس مستقیم در هر نقطه از جهان از مهم‌ترین مزیت‌های مستندنگاری برای اندازه‌گیری و آسیب‌شناسی اثر تاریخی است.

وی با بیان اینکه استفاده از روش‌های فتوگرامتری برای مستندنگاری در گذشته و حال همواره روشی بسیار مفید بوده است تصریح کرد: مستندنگاری امکان ثبت اثر در موقعیت موجود را برای همیشه فراهم می‌‌کند، به این صورت که پس از پایان مرحله نخست، یعنی برداشت، امکان پردازش اطلاعات هندسی آثار برداشت‌شده در هر زمان و مکان دیگر امکان‌پذیر می‌شود.

دیلمی که در جمع پژوهشگران و متخصصان پژوهشکده حفاظت و مرمت پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری سخن می‌گفت به بیان  استفاده از روش اسکن لیزری برای حفظ اسکلت زن 7هزار ساله تهران پرداخت و خاطرنشان کرد: با انجام روش مستندنگاری، پژوهشگران می‌توانند بدون نزدیک‌شدن به اسکلت پژوهش‌های گسترده‌ای را برای شناسایی ویژگی‌های آن انجام دهند.

این کارشناس نقشه‌برداری اظهار داشت: تلفیق روش فتوگرامتری کلاسیک با روش‌های نوین نظیر برداشت با لیزر اسکنر و تبدیل فتوگرامتری عکس‌ها کمکی بسیار مفید برای برداشت سریع با هزینه به مراتب کمتر است.

وی افزود: امروزه با این روش، پردازش داده‌ها برای تهیه نقشه‌های خطی، تجزیه و تحلیل آنها در امر آسیب شناسی و انجام مطالعات علمی و ریشه‌ای برای پی‌ریزی طرح مرمت و حفظ آثار به امری ضروری تبدیل شده است.

دیلمی‌پور تصریح کرد: با استفاده از مستندنگاری می‌توان در زمانی به مراتب سریعتر و صرف هزینه‌های کمتر از جنبه بکارگیری نیروی انسانی به بهترین نتایج در مورد سایت‌هایی که محدودیت‌ها و شرایط دشوار نظیر دسترسی سخت بر آنها حاکم است، دست یافت.

وی گفت: امکان بهره‌گیری از داده‌ها برای رسیدن به نتیجه بدون تماس مستقیم در هر نقطه از جهان از مهمترین مزیت‌های این روش برای اندازه‌گیری و آسیب‌شناسی اثر است.

این کارشناس نقشه‌برداری با ارایه گزارشی از فعالیت‌های انجام‌شده با روش مستندنگاری افزود: معرفی تجهیزات به همراه معرفی چند پروژه انجام شده با استفاده از روش‌های نوین می‌تواند عامل فهم آسان‌تر بکارگیری از این روش‌ها شود.

منبع: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری