رفوزه ها، کارنامه ی شعری ابوالفضل زرویی نصرآباد(ملانصرالدین) در طول بیست و یکی- دو سال اخیر است. زرویی اصولاً طنزپرداز کم کاری است و به کیفیّت بیشتر از کمیّت بها می دهد. از همین رو است که خوانندگان آثارش می دانند که آنچه از او منتشر می شود، قبل از نشر، بارها از صافی ذوق سخت گیر او گذشته است و شاید از همین روست که به سختی می شود از اشعارش گلچین کرد.

این مجموعه تقریباً دربردارنده ی همه ی طنز سروده های زرویی است؛ از «با معرفت ها» و «اصل مطلب» گرفته تا اخوانیات و اشعاری که پیش از این هیچ گاه، جایی چاپ و نشر نشده اند.

اگر به غرفه نیستان سر زدید، سراغ بقیه کارهای زرویی را هم بگیرید؛ ضرر نمی‌کنید!

 

 

 

 

 

"در این اتاق جز گل هندوانه و گل نخ‌نما شده قالی و زغال گل كرده سماور، حرف‌هایی گل می‌كند كه نظیرشان را در هیچ سمینار و پارلمانی (به معنای لغوی) نمی‌شنوید." 

قلندران پیژامه پوش (‌مویدی، كپورچالی، ‌امیرشاهی و روشن ضمیر) اولین بار در ستون طنز شهرهای نامرئی و كرگدن‌نامه روزنامه ‌شرق، هسته مركزی خود را شكل دادند و چیزی نگذشت كه هواخواهان بسیاری پیدا كردند. در پشت جلد كتاب چنین آمده است: 

«موسسان این حزب نه در پی نشر اكاذیب و افترا هستند و نه تشویش اذهان عمومی بلكه منتهای آمالشان این است كه با ابزار وارداتی مخصوص (‌كه كم از رمل و اسطرلاب نیست) ‌پلی بزنند میان گذشته و آینده و از تاریخ و فرهنگ و اقتصاد و اخلاقیات و فلسفه و نجوم و حكمت و قس‌علی هذا بگویند.»

 

 

 

 

كتاب "مثنوي دانشجويي" مجموعه شعر طنزي است كه در قالب مثنوي بلند به سبك مثنوي مولانا سروده شده. در اين كتاب مسائل و مشكلات فرهنگي، صنفي و اجتماعي دانشجويان به زبان طنز بيان شده است.

در بخشي از اين كتاب مي خوانيم :

باز هم در عشق و حكايت آن جوان عذب كي به خواستگاري كنيزك... ببخشيد دختري دانشجو رفت و ندادندش و الخ

باز هم با عشق با نام خدا

با سلام اي دوستان آشنا

....در ميان باغ آن دانشكده

يك جوان، اوراق و خارج از رده

را بديدم كهنه جامه در برش

بينوا قيفي نهاده بر سرش...

 

 

 

 

 

چه کردند ناموران، ۲۰ روايت طنز از سرگذشت انسان‌هايى است که به برکت نبوغ يا خباثت خود به شهرت رسيده‌اند و از آنجاکه نصف بيشتر مطالب اين کتاب خالى‌بندى است، مطالعه آن حتى به کسانى که حوصله ندارند زندگي نامه بخوانند، توصيه مى‌شود.

این کتاب در دو بخش تنظیم شده است که در بخش اول به نام "چه کردند ناموران" داستانهایی چون صد رحمت به ببر، از جنگ پلوپونزی تا سوسمار، یافتم!یافتم!، تعارف توکیویی، دو صد گفته و نیم‌کردار، معمای دستها، آفتاب آمد دلیل آفتاب، مادر فرانکنشتاین، از سبیل چخماقی حذر کن، باجناق لویی آراگون روایت می‌شود.

در بخش دوم که "این مردمان خبیث" نام دارد ۱۰ داستان به نامهای تقصیر مارکی دوساد بود، قلبهای تنها، در تعقیب ریش آبی، دلقک بازی بسه جان وین، در خدمت پزشکی، رقص خون آشامان، سکوت دره‌ها، غریبه و مهتاب، فقط دو بار برج ایفل را می‌فروشید، همه چیز برای فروش آورده شده است.

در این کتاب داستانهایی اغلب آشنا از زندگی دانشمندان، هنرمندان، ادیبان، پادشاهان و ستمگران معروف تاریخ با دستمایه طنز روایت می‌شود و نویسنده سعی داشته با چاشنی طنز ضمن روایت یک داستان، اطلاعات تاریخی را هم به خواننده منتقل کند. گرچه نویسنده برای کتاب خود گروه سنی مخاطب تعیین نکرده ولی نثر داستانها به گونه‌ای است که بیشتر مخاطب نوجوان و جوان جذب آنها می‌شود.

 

 

 

 

 

«جشن پتو» مجموعه‌ای از طنز تعدادی از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است .جنگ تحميلي ۸ ساله به كشورمان با همه خشونت ها و زمختي هايش مثل هر موقعيت ديگري داراى اتفاقات طنزي هم بود. به اين صورت كه گاهي ناخواسته و اتفاقي جرياني پيش مي آمد كه موجب خنده مي شد؛ گاهي هم بر و بچه هاي شوخ براي بالا بردن روحيه نشاط رزمنده ها دست به خلق اتفاقات طنزآميزي مى زدند. باهم بخش شیرینی از این خاطرات را مرور می کنیم:

"«قرار گذاشته بودیم هرشب یکی از بچه‌‌های چادر رو توی «جشن پتو» بزنیم. یه روز گفتیم: ما چرا خودمون رو میزنیم؟ واسه همین قرار شد یکی بره بیرون و اولین کسی رو که دید بکشونه توی چادر. به همین خاطر یکی از بچه‌‌ها رفت بیرون و بعد از مدتی با یه حاج آقا اومد داخل. اول جاخوردیم. اما خوب دیگه کاریش نمی‌شد کرد. گفت: حاج آقا بچه‌‌ها یه سوال دارن. گفت: بفرمایید و ....

یه مدت گذشت، داشتم از کنار یه چادر رد می‌شدم ..."

 

 

 

 

 

گاهی اوقات بد نیست به آن‌هایی که تاکنون هیچ حقی را برای ابراز وجودشان قایل نبوده‌ایم و طی سالیان متمادی از دست ما آدم‌های فراموشکار حسابی به ستوه آمده‌اند حق بدهیم تا برای خودشان هم خاطراتی داشته باشند. در این رمان یک گوسفند خیلی لطیف خاطراتش را بیان می کند، روایت هایی از زندگی را که موجب می شود انسان بیشتر به ارزش های خود پی ببرد. «خاطرات یک گوسفند» نشان می دهد حیواناتی از جمله گوسفند هم می توانند دارای جهان بینی و دیدگاه باشند. نخستین فصل این کتاب این‌گونه آغاز شده است: 

«چند روزی از یک سالگی من نگذشته بود که با پرنده فرزانه‌ای،‌ بلبل، آشنا شدم، ‌او بر بالای درختی مشرف بر رودخانه قشنگی که مادرم می گفت دیر زمانی نیست که به فاضلاب آدم‌ها بدل شده است زندگی می‌کرد. بلبل علیرغم بوی زننده رودخانه مرده حاضر نبود آشیانه‌اش را عوض و به جای خوش آب و هواتری کوچ کند، به نظر می‌رسید او همانند اجداد خود با درخت بلوط پیر ارتباط خوبی داشت...»

 

 

 

 

 

شهبازی طنزهایی که بین سالهای ۸۷ تا ۹۲ در مطبوعات و رسانه‌های مختلف و در موضوعات فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و... نوشته بود را چلانده و بهترینهای آنها را در این کتاب جمع آوری کرده است. عنوان کتاب هم از یکی از فصل‌های کتاب برداشته شده و مشخص است که در این فصل همان آقازاده معروف این چند سال سوژه طنزپردازی بوده است.

شهبازی که در این سالها با عنوان مستعار «م.ر.سیخونکچی» خیلی از طنزهایش را در رسانه‌ها چاپ می‌کرد، به مطالب این کتاب بیش از ۳۰۰ پاورقی طنز هم زده است که گاهی وقتها از خود مطالب طنز کتاب بانمک‌تر از آب درآمده است! «عدالت عزیز»، «جامعه عزیز»، «آقازاده عزیز»، «مغز پسته‌ای‌های عزیز» و «اوه... عزیزم!» نام فصلهای این کتاب است. 

در بخشی از این کتاب که در قالب نامه‌ای به شرکتهای خودروسازها نوشته شده، آمده است:

اين شما بوديد كه به ما فرصت پرايد  سواري را ارزاني داشتيد؛ آن هم پرايدي كه بوق داشت، درهايش از دو طرف باز مي‌شدند، لاستيك‌هايش امكان باد شدن مجدد داشتند، چند مدل تنوع قالپاق داشت، شيشه‌هايش بالا و پايين مي‌رفتند، ضبطش نوار مي‌خورد، سپرش مشكي بود و كلي مزاياي ديگر!

اين شما بوديد كه خودروهايي با قابليت آتش گرفتن در اختيار ما گذاشتيد. واقعا كدام يك از ملت‌ها اين امكان را داشته‌اند كه سوار فندك شوند؟ چه كسي را سراغ داريد كه بتواند خود و خانواده‌اش را سوار فندكش كند و برود سيزده بدر؟

اين شما بوديد كه ما را به نمايندگي‌هاي مجازتان راه داديد. به ما فرصت ثبت‌نام اينترنتي داديد. از شش صبح در سرما و گرما ما را به صف كرديد و پذيراي حضور سبزمان شديد! بيشتر از تعميرگاه‌هاي متفرقه از ما پول گرفتيد و آن قدر دوستمان داشتيد و مشتاق زيارت دوباره ما بوديد كه چند بار براي يك عيب ثابت ما را به حضور پذيرفتيد!

 

 

 

 

 

 

در مقدمه کتاب، مرحوم منوچهر احترامی درباره نویسنده می گوید: "زراندوز طنز نویسی را از سنین نوجوانی در مکتب گل آقا آموخته و با زیر و بم ها و حساسیت های ژورنالیستی به خوبی آشنا شده و با آن خو گرفته".

سزار، سقراط، صادق هدایت، داش آکل، پدر ژپتو، ژان والژان، ناپلئون، پینوکیو و ... همگی در کتاب هستند تا با شما چند دقیقه ای شوخی کنند و همانطور که استاد احترامی می گفت این کتاب یک مجموعه خواندنی است ...

امروز نسل سومی قات زده بود که ما یک سری جوات بیش نیستیم که تیریپ‏مان تو مایه‏های خز است و خلاصه حسابی مایه آبروریزی هستیم. بنابراین مدتی وقت صرف این موضوع کرد که درباره تیپ‌های جدید از جمله شلوار برمودایی، روش‏های چرب و سیخ کردن موها، ست کردن پیراهن زرشکی گل‏دار با شلوار هفت جیب و …توضیحاتی بدهد و در ادامه گفت که هرچه سریعتر باید تیپ‌های توپ بزنیم.

نیچه سیبیل‌هایش را تراشید و ریش چانه‏‌ای گذاشت، سزار تاج زیتونی که سرش می‏گذاشت چرب کرد و شلوار جین دم‏پا گشاد پوشید، صادق هدایت هم رفت کلاس بدن‏سازی و یک تی‏شرت چسبان آستین کوتاه تنش کرد. خلاصه تریپ‏مان به قول نسل سومی حسابی فرنگیز شده بود که یک روز کلاغ بنفش در حالی که سر زانوهای شلوارش پاره و لباسش رشته رشته و موهایش کاملاً سیخ شده بود وارد بخش شد. نسل سومی پرید جلویش و گفت: بابا، ایول کلاغی…چه تیریپ خفی زدی… بروبچز بیایید ببینید این کلاغی چه تیریپی زده… بعد با دست زد پشت کلاغ بنفش و پرسید: راستش را بگو بلا چطوری این تیپ را زدی؟

کلاغ بنفش هم نسل سومی را برد اتاق کناری و یک سیم لخت برق را که از دیوار آویزان بود گذاشت کف دستش و گفت: این طوری!

 

 

 

 

 

قهوه قندپهلو، همچنان كه از نامش پيداست، زهرخندهايي است به ماجراهاي گذشته و حال مردمان ايران زمين كه اين احوال در جريان‌ها و حادثه‌هاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي بررسي شده است. گردآورنده اين كتاب ۶۲۴ صفحه‌اي تلاش مي‌كند از هر نسل و جمعي، نماينده‌اي در اين اثر حاضر باشد و مرادش از جمع‌آوري «گزيده شعر طنز امروز» ايران، گرد آوردن مجموعه‌اي از سروده‌هايي است كه از مشروطه به اين سو گفته و شنيده شده‌اند و بلكه در كتاب‌ها و بياض‌هاي گوناگون به چاپ رسيده‌اند. مهدي‌نژاد با يك بررسي يك ساله، اشعار و سروده‌هاي متعددي از ۹۱ شاعر طنزسراي معاصر ايران كنار هم قرار داده است. او تمام اين افراد را با دسته‌بندي ساده‌ بر مبناي «حروف الفبا» كنار هم چيده است تا مخاطب از خواندن سروده‌هايي از قريب به يكصد شاعر از مشاهير امروز نظير زنده‌يادان سيدحسن حسيني، عمران صلاحي و منوچهر احترامي گرفته تا نسيم شمال و رهي معيري و علي اكبر دهخدا، لذت ببرد و همه و همه را يكجا ببيند. گردآورنده اين مجموعه تلاش مي‌كند آنها كه طنزگويي و طنزپردازي اشتهار بيشتري دارند، سهم افزون‌تري هم در «قهوه قندپهلو» داشته باشند و در كنار اين كار، تقلاي فراواني براي معرفي شاعراني دارد كه به طنز شناخته نشده‌اند و همواره از آنها كارهاي جدي مورد خوانش مخاطب قرار گرفته است.

 

 

 

 

 

ابعاد حرکت آزادی خواهانه و دینمدارانه مردم ایران به رهبری امام خمینی (ره) چنان گسترده است که به رغم تلاش‌های مختلفی که با هدف واکاوی وقایع و بازشناسی آنها صورت گرفته، همچنان حقایق فراوانی از چشم علاقه مندان آگاه و ناظران بی‌طرف یا پنهان مانده و یا تحت الشعاع برخی نوشته‌ها و مطالب غرض آلود مخالفان قرار گرفته است.  به همین دلیل گفتن و نوشتن پیرامون ابعاد و زوایای مختلف انقلاب اسلامی از سوی مبارزان، شاهدان، نویسندگان و محققان متعهد ضرورتی غیرقابل انکار به شمار می‌رود.

کتاب «طنز درباره‌ی پهلوی» از منظر ادبیات طنز، اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دوران پهلوی را با بهره‌گیری از داستان‌های شاخص و نقد آن‌ها به تصویر درآورده است. در این اثر از تعدادی نویسنده و شاعر برجسته طنز که مظاهر مختلف زندگی در رژیم پهلوی از زوایه طنز مورد نقد و بررسی قرار داده‌اند آثاری انتخاب شده است.

 

 

 

 

احسانپور سال قبل با «خنده‌های امپراطور» به نمایشگاه آمده بود و اتفاقا کتابش هم در نمایشگاه و هم در طول سال خوش درخشید تا جایی که امسال چاپ پنجم همان کتاب روانه بازار شد. این شاعر و طنزپرداز امسال کتاب طنز «چوپان معاصر» را به نمایشگاه آورده است. این کتاب پر است از مناجات‌های طنزی که با زبان امروزی نوشته شده‌اند. البته طنز بودن و امروزی بودن این نوشته‌ها باعث نشده تا از جنبه مناجات بودن آنها کاسته شود یا ظرافت و دقتی که در گفتگو با خداوند باید در آنها باشد لطمه ببیند. خلاصه آنکه «چوپان معاصر» لطفی دارد نگفتنی ولی خواندنی!

 

 

 

 

 

روایتی است كه از زبان مورخی به نام «ابرام كابلی» روایت می شود و رویدادهای آن با الهام از اتفاقات سال های اخیر افغانستان با بیانی طنزگونه سعی در تقبیح سال های حكومت طالبان و به خصوص بن لادن دارد. این كتاب كه به ملت افغان تقدیم شده است در ۲۳ فصل با پرداختن به حوادث پیرامون ظهور و حضور بن لادن در عرصه جهانی داستانی طنز را ارائه می دهد. 

 

 

 

 

 

در این کتاب شما با منحصربه فردترین حکایت های شیرین ملا سروکله می‌زنید به طوری که دلتان از خنده پردرد می شود. در یک حکایت از ملا آمده است:  

ملا دو زن داشت و سعي مي كرد هر دو را راضي نگه دارد. روزي يكي از زنها از ملا پرسيد «كداميك از ما را بيشتر دوست داري؟». ملا گفت «هردوي شما را يك اندازه دوست دارم». اما زنها رضايت نداده و زن جوانتر پرسيد «اگر روزي در حين قايق سواري، ما زنها در دريا بيفتيم، شما كداميك را اول نجات مي دهيد!؟». ملا كه مانده بود چه بگويد رو به زن پيرتر كرد و گفت «فكر مي كنم شما كمي شنا بلد باشيد!!!».

 

 

 

 

 

کتاب «مو، لای درز فلسفه» یکی از معدود کتاب های ایرانی جذاب در مورد فلسفه است. عطاپور روزنامه نگار تقریبا سیاسی است که از قوه طنز خوبی برخوردار است و از همین طنز در نگارش این کتاب کمک گرفته است. او با کنایه زدن به جملات فیلسوفان بزرگی همچون نیچه ، دکارت و ۱۹ فیلسوف دیگر عقاید آنها را به خواننده می آموزد و حتی به صورت کاملا محسوس به مشکلات جامعه امروزی نیز می پردازد.

کتاب عطاپور، کتابی ساده و لطیف، به سبکی زیبا و عامیانه و طنزآمیز است که در واقع تاریخ فلسفه را در متنی بسیار کوتاه و به شکل داستان روایت کرده است ...

"روزی ارشمیدس به حمام رفت. به جای این که کیسه بکشد شروع به بازی و غوطه ور خوردن در آب کرد. مدام در آب بالا و پایین می رفت. یک بار که در آب فرو می رفت، ناگهان فریاد زد: «یافتم، یافتم...». فریاد او در حمام البته به پژواک موسیقایی خاصی هم تبدیل شده بود و باز فریاد می زد «یافتم یافتم». اول فکر می کردند شاید ارشمیدس سنگ پایی یا چیز دیگری در حمام پیدا کرده است. آنهایی که نزدیکتر بودند بی اختیار ذهنشان به ثروت و جواهری رفت که شاید از روی خوش شانسی و اتفاق پیدا کرده است و آنها فریاد در فریاد ارشمیدس در انداختند که مال ماست، مال ماست.... ارشمیدس چنان غرق در کشف تازه اش شده بود که بی اعتنا به همه چیز و همه کس و حتی لباس هایش، از سر شوق لخت مادرزاد از حمام بیرون رفت. صاحب حمام هم فریاد کوتاهی برکشید که پول حمام چی شد؟ اون هم که شاید ارشمیدس چیز با ارزشی پیدا کرده و من صاحب حمام به او جواهر نزدیکترم فریاد بر آورد که مال من است مال من است! حمامی هم در پی ارشمیدس دوید!...  ارشمیدس از کنار بازار شهر گذشت، حدود بیست نفر هم از پی او می دویدند و همچنان فریاد می زد یافتم یافتم. شمع فروشان، نعل بندان و کاسب کاران و مس گران از کسانی که دنبال ارشمیدس می دویدند می پرسیدند « مگر چی شده» و آنها جواب می داند « یافتش یافتش» و باز همین طور دنبال او می دویدند. پیر زنی می گفت چه بی حیاست این مرد! لاتی در اون نزدیکی بود گفت: این چی چی پیدا کرده که باید حتما لخت باشه!.... 

 

 

 

 

 

افسانه تمثيلي موش و گربه شيخ بهايي، نويسنده قرن يازدهم هجري، داستان دشمني موش و گربه است كه به زباني ساده بازنويسي شده. هر يك از آنها سعي مي‌كند با ذكاوت بيشتري كه هنگام قصه‌گويي به خرج مي‌دهد ديگري را با حيله‌گري اغفال كند. 

موش و گربه شيخ بهايي، در واقع جدال فلسفی و عقیدتی دو اندیشه ‌ی‌ در چالش است: صوفی‌گری و شیعه‌گری. علاوه بر این‌که به عنوان اثری داستانی‌ آموزشی در نظر گرفته شده و عناصر داستانی محدود در آن با توجه به آرا و عقاید این دو و نحوه‌ی سلوک با یک دیگر مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نوع دفاع موش و گربه از صوفیه‌ و متشرعه، به نحوه‌ی تعامل شیخ با این‌ دو گروه و تمایل به هریک از آن‌ها نیز پرداخته می‌شود.

در این حکایت طولانی، موش‌ و گربه که نماینده‌گان صوفیه و متشرعه‌اند، یا جدل‌های لفظی و نقل حکایات و احادیث‌ و روایات،به نقد یک‌دیگر نشسته، هریک‌ دیگری را محکوم می‌کنند. جدال این دو بر سر آرا و عقاید این دو گروه است که از دشمنی گربه و قصد وی در شکار موش آغاز گشته است.این جدال گرچه گاهی به نفع‌ موش پیش می‌رود اما پیروز نهایی میدان گربه‌ است، هم‌چنان‌که در سخن نیز،وی بر موش‌ برتری دارد و حکایات بیش‌تر و منطقی‌تری را بر زبان می‌آورد.

 

 

 

 

 

«خواجه هربرت کرومانیون در شپش‌نامه فرماید: کمال خِرَد پرزیدنت آن باشد که خشم گیرد و هر پرزیدنت را که هوای نفس بر وی و خرد وی چیره نباشد، مرد نتوان خواند و امیر و وزیر و دیگر بزرگان باید همه آن کنند که از دیوانگان در وجود آید که دانایان گفته‌اند: بردباری نکوهیده است و به وقت کامگاری نکوهیده‌تر. علم نکوهیده است و با ریاست نکوهیده‌تر. طاعت نکوهیده است و به هنگام شهریاری نکوهیده‌تر و امیران را شایسته‌ترین صفات آن است که نهند و ندهند و خورند و نخورانند و پوشند و نپوشانند و مدام در کار ستاندن باشند و تواند بود که مرگ را بر آنان دسترس نیفتد و تا ابد در نعمت بمانند و وام ستانند و تلف کنند...»

با خواندن همین بند از کتاب، می‌توان دریافت طنز «دیپلمات‌نامه» چه سبک و سیاقی دارد. «دیپلمات‌نامه» مجموعه طنزهایی است که میرشکاک با نام مستعار «خواجه هربرت‌علی درام‌الملک آجری» در ماهنامه نیستان نوشته است. این طنزها در قالب نقیضه‌ای بر سیاست‌نامه و قابوس‌نامه نوشته شده‌اند و در آن ‎ها نویسنده از نظرگاهی حکمی به نقد وضع موجود فرهنگ و سیاست در دهه هفتاد پرداخته است.