به گزارش مشرق، خانه، زمین و باغش را می فروشد و دار و ندارش را بار ماشین می کند و راهی تهران می شود، به امید پیدا کردن یک خانه ی 70 و 80 متری در یکی از محله های متوسط تهران. این سرنوشت بسیـــاری از کسـانی است که ترک شهر و دیار خویش می گویند و به تهران مهاجرت می کنند. شاید بهتر است بگوییم در بین خیل عظیم مهاجران حاشیه نشین، این سرنوشت مهاجرانی است که بخت با آن ها یار است. مهاجرت گسترده به تهران سال هاست که به یکی از معضلات کشور تبدیل شده و برای جلوگیری از آن پیشنهادات زیادی صورت گرفته است.

در همین راستا اسماعیل دوستی عضو شورای شهر تهران در جلسه هفته ی پیش شورا گفت: می‌گویند انسان‌ها به دنبال برخورداری‌اند و به سمت نقاط برخوردار میل پیدا می‌کنند. پیشنهاد می‌کنم کارگروهی در شورا، شهرداری یا استانداری برای جلوگیری از مهاجرت به تهران تشکیل شود چرا که اگر نسبت به این موضوع بی‌توجه باشیم حاشیه‌نشینی افزایش می‌یابد. وی پیشنهاد کرد می‌توان در جهت کاهش مهاجرت به تهران کارت‌های شهروندی ارائه کرد.

عدم تعلق یارانه به شهروندان تهرانی

سید مهدی هاشمی، نماینده تهران در این خصوص می گوید: اعمال یک شیوه مدیریت برای مهاجرت ضرورت دارد. این که چگونه روش ها را اعمال کنیم مهم است. صدور کارت شهروندی و کارت سکونت در تهران هم یکی از این روش هاست ولی باید به عنوان راه آخر مد نظر قرار گرفته شود. یکی از این روش ها این است که بگوییم به شهروندان تهرانی یارانه تعلق نمی گیرد. در این صورت مهاجرت به تهران رشد معکوس پیدا می کند. در اجرای این طرح باید تلاش شود تهرانی هایی که وضعیت خوب معیشتی ندارند به گونه ای (کمیته امداد امام خمینی (ره)، بهزیستی و ...) حمایت شوند.

هزینه خدمات در دیگر شهرها کمتر از تهران باشد

در همان جلسه شورا مهدی چمران، رییس شورای شهر تهران گفت: باید علت مهاجرت را پیدا کرد تا وقتی در روستاها شغل و درآمد نباشد نمی‌توان مردم را در روستاها تثبیت کرد و اگر شغل و درآمد باشد هیچ روستایی به حلبی آباد نشینی روی نمی‌آورد.

هاشمی در این باره می گوید: بهتر است دلایل مهاجرت را آسیب شناسی کنیم و اقدامات لازم را در جهت کنترل آن انجام دهیم. یکی دیگر از روش ها این است که به کسانی که در دیگر شهرها زندگی می کنند خدمات بیشتری تعلق بگیرد. جاذبه های تهران همین خدمات است. باید خدمات در دیگر شهرها حتی با هزینه کمتری نسبت به تهران در اختیار مردم قرار بگیرد. یکی دیگر از جاذبه های تهران شغل های کاذب است. باید از ورود افراد به این شغل ها جلوگیری شود. کسانی که در تهران شاغل هستند باید سکونتشان در این شهر اهواز شود.

استفاده از مشوق های غیر اجباری

هاشمی بر افزایش هزینه سکونت در تهران تاکید می کند و می گوید: باید مدیریتی صورت بگیرد که هزینه زندگی در تهران بیش از سایر شهرها باشد. این خود برای جلوگیری از ورود مهاجران به تهران بسیار موثر است. کنترل های سخت و استفاده از قوه قهریه باید روش های آخر در جلوگیری از ورود مهاجران به تهران باشد. بهتر است تلاش ها در این جهت باشد که مردم خودشان ترجیح دهند که در شهرهایشان بمانند و به تهران مهاجرت نکنند. استفاده از مشوق های غیر اجباری می تواند موثرتر واقع شود.

بیکاری دلیل اصلی مهاجرت به تهران

طبق آمارهای منتشر شده توسط مرکز آمار ایران، بیشترین تعداد افراد وارد شده به تهران از استان آذربایجان ‌شرقی بوده است چرا که طی ده سال 85-1375 مقدار 172629 نفر از استان مزبور به استان تهران مهاجرت کرده اند که 12 درصد از کل مهاجران وارد شده به استان تهران را تشکیل می دهد. از همین با یکی از نمایندگان استان آذربایجان شرقی به گفتگو پرداختیم.

عباس فلاحی باباجان نماینده اهر و هریس در این خصوص می گوید: در این جا بحث تمرکز گرایی و تمرکز زدایی مطرح می شود. بهترین امکانات در تهران است. صنایع، هتل ها، دانشگاه ها، بیمارستان های خوب و ... همه در تهران متمرکزند. ما در ایران شاهد تمرکز همه امکانات رفاهی، بهداشتی، اداری، فرهنگی و ... در تهران هستیم. در کشور های توسعه یافته این حریم ها را شکسته اند و تمرکز زدایی صورت می گیرد. در حال حاضر در شهر هریس 50 تا 60 درصد جوانان بیکارند. همین باعث می شود که موج گستره مهاجرت جوانان به تهران صورت گیرد. مردم به دنبال یک لقمه نان هستند. بیشترین دلیل مهاجرت به تهران از استان های حاشیه ای، همین بیکاری است.

توزیع امکانات عادلانه باشد

فلاحی باباجان در ادامه می گوید: ما در هریس یک کارخانه نداریم، فاضلاب شهری هنوز تمام نشده است، طلاق و استعمال مواد مخدر ناشی از فقر در حال گسترش است، حدود 140 نفر سالانه در جاده ها جا می سپارند. ما تمام عوامل زندگی را به تهران وارد کرده ایم. حتی کودکان هم به دلیل وجود پارک ها و شهربازی های بزرگ دوست دارند در تهران وقت بگذرانند. ما به دنبال مساوات نیستیم بلکه به دنبال عدالت هستیم.

اگر توزیع امکانات عادلانه باشد، دست بوس مسئولان هستیم. ما تهرانی ها را دوست داریم. می گوییم دود را به تهران نبرید. چرا با اشتباهاتمان هر روز مردم را بیشتر جذب تهران می کنیم؟ تهران حتی توان تامین آب این تعداد جمعیت را ندارد.

توسعه ایران در گرو توسعه استان ها

فـلاحی باباجان در ادامه می افزاید: سال هاست سخن از این مـــی رود که زلـزله تهـــران اجتناب ناپذیر است. باید با برنامه ریزی های دقیق جمعیت را از تهران دور کنیم. بهتر است بیمارستان ها را در شهر هایی بسازیم که آب و هوای پاکیزه ای دارند. الآن ما شاهد تمرکز بیمارستان ها در تهران در بین دود و آلودگی هستیم. چرا وزارت نفت باید تهران باشد؟ مگر تهران نفت خیز است؟ درست این است که وزارت نفت در استان خوزستان واقع شود. وزارت جهاد کشاورزی باید به استان هایی منتقل شود که در کشاورزی سرآمد هستند.

وزارت آب باید کنار دریا باشد در جنوب کشور. به این ترتیب استان هایی که در آن ها وزارت خانه قرار دارد توسعه می یابند و در پی آن ایران توسعه خواهد یافت. این که می گویند ورود به پایتخت باید کنترل شود، راه درستی نیست. مگر می شود افراد یک کشور را از ورود به پایتخت محروم کرد؟ بحث درباره جلوگیری از مهاجرت به تهران سر دراز دارد. سال هاست که این حرف ها را می شنویم. تهران دیگر فقط برای خودروها شهر پر ترافیکی نیست.

کم پیش نیامده که در پیاده روهای این شهر راه برویم و به دیگران برخورد نکنیم. در تهران همه چیز دچار ترافیک شده است. اما همین ترافیک و شلوغی هم نمی تواند مردم دیگر شهرهای ایران را از مهاجرت به تهران بازدارد. شاید چون امکانات موجود در تهران به این ازدحام و آلودگی می چربد.

منبع: روزنامه ابتکار