به گزارش مشرق، نقل و انتقالات لیگ برتر به روزهای اوج خود رسیده است. باشگاه‌ها انتخاب‌های خود را کرده‌اند و بازیکنان هم دورهای خود را زده‌اند، بازارگرمی‌ها انجام شده و حالا وقت انتخاب رسیده است. وقت انتخاب تیمی که یک فصل می‌خواهند در آن بازی کنند. اما نقل و انتقالات امسال با سال‌های گذشته کمی تفاوت دارد. تفاوتش هم در خط و ربط‌هایی است که در انتقال بازیکنان به تیم‌ها دیده می‌شود.
زمانی در تیم ملی بازیکنان ملی‌پوش عصای دست سرمربی بودند و به جز فوتبال فکر دیگری نداشتند، مثلا حتی زمانی که علی پروین سرمربی تیم ملی بود هراسی نداشت که ٨ بازیکن از استقلال را در ترکیب اصلی تیم ملی بازی بدهد چون هیچ خط و ربطی در تیم ملی وجود نداشت. اما حالا بازیکنان شاغل در لیگ برتر هنگامی که می‌خواهند با باشگاه‌های خود قرارداد ببندند، اقدام به گنجاندن متمم و آپشن می‌کنند و حتی امسال شرط و شروط گذاشته‌اند که مثلا فلان بازیکن هم باید به تیم مدنظر بیاید، چون در تیم ملی با او همبازی است.
نکته جالب اینجاست که تعدادی از این بازیکنان تا روزهای آخر فصل نقل و انتقالات قرارداد خود را امضا نمی‌کنند تا تکلیف بازیکن مدنظرشان مشخص شود. چیزی که تا همین چند سال پیش در تیم ملی دیده نمی‌شد و مثلا کاپیتان وقت پرسپولیس هیچ وقت شرط نمی‌کرد که علی کریمی باید به این تیم برگردد، چون او در تیم ملی همبازی‌اش است یا به نوعی حامی او محسوب می‌شود.
زمانی که همه می‌دانستند علی کریمی در استیل‌آذین حضور دارد و بارها علاقه‌اش را به پرسپولیس نشان داد، هیچ ملی‌پوشی از پرسپولیس شرط نکرد که کریمی به این تیم برگردد، وگرنه قراردادش را تمدید نمی‌کند! اما حالا شرایط فرق کرده و فوتبال ما به روزی دچار شده که بازیکنان ملی‌پوش شرط می‌کنند که فلان بازیکن باید به این تیم بیاید و کار را به جایی می رسانند که تا روزهای آخر نقل و انتقالات قرارداد خود را امضا نمی‌کنند.
نمونه بارز اتفاقات اینجاست که فصل گذشته در تیمی مثل استقلال امیر قلعه‌نویی بارها اعلام کرد تعدادی از بازیکنان نباید به تیم ملی دعوت شوند و شاید حتی این مساله دامن خود سرمربی استقلال را هم گرفت، اما او پای حرفش ایستاد و ضربه خورد، اما از اصول خود کوتاه نیامد. او به کرات در مصاحبه‌هایش اشاره کرد تعدادی از بازیکنان نا آماده تیمش مثل حیدری، بیک‌زاده، صادقی و حتی کریمی مصدوم نباید به تیم ملی دعوت شوند. چون شاید او احساس کرده بود دعوت شدن این نفرات به تیم ملی، عواقبی دارد که به ضرر استقلال تمام می‌شود.
حالا هم شرایط به شکلی پیش رفته که مظلومی بازیکنانی مثل صادقی، بیگ‌زاده و فروزان را از تیمش کنار می‌گذارد تا به نوعی ملی‌پوشان تیمش را کم کند و اتفاقاتی را که به قلعه‌نویی ضربه زد، گریبان او را نگیرد. اما حکایت این روزهای فوتبال ما، حکایت کاریکاتوری است که روز گذشته در یکی از رسانه‌ها منتشر شده بود، کاریکاتوری که نشان می‌داد در فوتبال روز دنیا همه مشکلات روی دوش بازیکنان و مربی است و آنها وظیفه دارند تیم را موفق کنند و پاسخگوی هوادار باشند، اما در اینجا بازیکنان روی دوش باشگاه‌ها هستند و به نوعی از باشگاه‌ها سواری می‌گیرند.
زمانی در تیم ملی بازیکنان ملی‌پوش عصای دست سرمربی بودند و به جز فوتبال فکر دیگری نداشتند، مثلا حتی زمانی که علی پروین سرمربی تیم ملی بود هراسی نداشت که ٨ بازیکن از استقلال را در ترکیب اصلی تیم ملی بازی بدهد چون هیچ خط و ربطی در تیم ملی وجود نداشت. اما حالا بازیکنان شاغل در لیگ برتر هنگامی که می‌خواهند با باشگاه‌های خود قرارداد ببندند، اقدام به گنجاندن متمم و آپشن می‌کنند و حتی امسال شرط و شروط گذاشته‌اند که مثلا فلان بازیکن هم باید به تیم مدنظر بیاید، چون در تیم ملی با او همبازی است.
نکته جالب اینجاست که تعدادی از این بازیکنان تا روزهای آخر فصل نقل و انتقالات قرارداد خود را امضا نمی‌کنند تا تکلیف بازیکن مدنظرشان مشخص شود. چیزی که تا همین چند سال پیش در تیم ملی دیده نمی‌شد و مثلا کاپیتان وقت پرسپولیس هیچ وقت شرط نمی‌کرد که علی کریمی باید به این تیم برگردد، چون او در تیم ملی همبازی‌اش است یا به نوعی حامی او محسوب می‌شود.
زمانی که همه می‌دانستند علی کریمی در استیل‌آذین حضور دارد و بارها علاقه‌اش را به پرسپولیس نشان داد، هیچ ملی‌پوشی از پرسپولیس شرط نکرد که کریمی به این تیم برگردد، وگرنه قراردادش را تمدید نمی‌کند! اما حالا شرایط فرق کرده و فوتبال ما به روزی دچار شده که بازیکنان ملی‌پوش شرط می‌کنند که فلان بازیکن باید به این تیم بیاید و کار را به جایی می رسانند که تا روزهای آخر نقل و انتقالات قرارداد خود را امضا نمی‌کنند.
نمونه بارز اتفاقات اینجاست که فصل گذشته در تیمی مثل استقلال امیر قلعه‌نویی بارها اعلام کرد تعدادی از بازیکنان نباید به تیم ملی دعوت شوند و شاید حتی این مساله دامن خود سرمربی استقلال را هم گرفت، اما او پای حرفش ایستاد و ضربه خورد، اما از اصول خود کوتاه نیامد. او به کرات در مصاحبه‌هایش اشاره کرد تعدادی از بازیکنان نا آماده تیمش مثل حیدری، بیک‌زاده، صادقی و حتی کریمی مصدوم نباید به تیم ملی دعوت شوند. چون شاید او احساس کرده بود دعوت شدن این نفرات به تیم ملی، عواقبی دارد که به ضرر استقلال تمام می‌شود.
حالا هم شرایط به شکلی پیش رفته که مظلومی بازیکنانی مثل صادقی، بیگ‌زاده و فروزان را از تیمش کنار می‌گذارد تا به نوعی ملی‌پوشان تیمش را کم کند و اتفاقاتی را که به قلعه‌نویی ضربه زد، گریبان او را نگیرد. اما حکایت این روزهای فوتبال ما، حکایت کاریکاتوری است که روز گذشته در یکی از رسانه‌ها منتشر شده بود، کاریکاتوری که نشان می‌داد در فوتبال روز دنیا همه مشکلات روی دوش بازیکنان و مربی است و آنها وظیفه دارند تیم را موفق کنند و پاسخگوی هوادار باشند، اما در اینجا بازیکنان روی دوش باشگاه‌ها هستند و به نوعی از باشگاه‌ها سواری می‌گیرند.
