به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، منطقه عمومی موسیان، عین خوش و فکه به علت وجود محورهایی که به دزفول ختم می‌شود، از نظر عراق هم در ابتدای جنگ و هم در طول جنگ مورد توجه بود.

انجام چهار عملیات موفق در کمتر از سه ماه توان نیروهای عراقی را دو چندان افزایش داده و تداوم حضور نیروهای آمریکا در خلیج‌فارس و ادامه درگیری‌های پراکنده دریایی و تهدیدات سیاسی نظام برای جمهوری اسلامی ایران، موجب شده بود که نیروهای عراقی بتوانند از ضعیف بودن خطوط پدافندی نیروهای ایرانی که به دلیل تمایل به ادامه حملات به سمت عراق غالبا فاقد موانع و استحکامات مهندسی بوده، استفاده کرده و با انجام مکرر بمباران شیمیایی در منطقه شرهانی و فکه اقدام به تک و حمله بسیار گسترده کند.

سپاه چهارم و گارد ریاست جمهوری عراق با به کارگیری بیش از پنج لشکر زرهی به منظور جمع‌آوری اسیر و انهدام نیروهای ایرانی با استفاده از حجم غیرقابل تصور آتش توپخانه اقدام به حمله در منطقه شرهانی و فکه کرد.

لشگرهای 77، 21 و تیپ‌های 40 سراب و 45 تکاور در منطقه مسئو‌لیت پدافند و احتیاط را به عهده داشتند.

در نتیجه عملیات پدافندی فکه، شرهانی عراقی‌ها با اصل تمرکز قوا، آتش پرحجم و بمباران شیمیایی به مواضع نیروهای ایرانی رخنه کرده و تا عمیق قابل توجهی از خاک ایران پیشروی کرده و بعد از جمع‌آوری اسیر و غنائم به ارتفاعات مرزی عقب‌نشینی کردند. هر چند دشمن خسارات قابل توجهی وارد کرد و ظاهرا پیروز شد ولی صحنه‌هایی از ایثار، فداکاری و شهادت رزمندگان را در نهایت مظلومیت به تصویر کشید.

عملیات پدافندی فکه- شرهانی آخرین اقدام عراق در منطقه جنوب بود.