این آثار را پس از درگذشت ولادیمیر مینورسکی، همسرش تاتیانا مینورسکی دسته‌بندی و تنظیم کرده و به آن مرکز انتقال داده است. این اسناد و مدارک بخشی از زندگی علمی مینورسکی است که آرشیو شخصی وی شامل زندگی شخصی، علایق پژوهشی، فعالیت‌های پژوهشی، ارتباطات منطقه‌ای و بین‌المللی وی را دربرمی‌گیرد.

این آرشیو منبعی ارزشمند برای بررسی تاریخ ایران، قفقاز و روابط میان ایران و روسیه، و فعالیت‌های ایرانشناسی است. برای نمونه، چون مینورسکی ماموریت‌های دیپلماتیک متعددی در ایران به‌ویژه در میانه سال‌های ۱۹۱۳ تا ۱۹۱۵میلادی داشته و در کمیسیون‌های مربوط به تعیین مرزهای ایران و عثمانی شرکت می‌کرده، در همین زمان اطلاعاتی از خود برجای گذاشته که در منابع دیگر وجود ندارد. همچنین دقت فوق العاده وی در جمع‌آوری منابع و تهیه گزارش‌های متعدد از رخدادها و دسته‌بندی منظم و حفظ اسناد و مدارک، بر اهمیت این فهرست می‌افزاید.

تا کنون روی این گنجینه هیچ کار علمی و پژوهشی صورت نگرفته و این کتاب حاصل یک سال تلاش و پیگیری مولفان آن است که تنها فهرستی از آنها را دربردارد و نقطه شروع و راهنمایی خوب برای تحقیق بر روی این گنجینه است.

این گنجینه شش بخش دارد که بر اساس موضوع تفکیک شده‌اند؛ ۱. آثار علمی مینورسکی ۲. اسناد شخصی، ‌خانوادگی و شغلی ۳. مکاتبات ۴. آثار علمی دیگران ۵. عکسها و تصاویر و ۶. مجموعه اسناد و بریده‌های نشریات. این فهرست همچنین دربردارنده فهرست نمایه‌های مفیدی است که به‌خوبی محققان را راهنمایی می‌کند.

ولادیمیر مینورسکی (Vladimir Minorsky) در ۶ فوریه ۱۸۷۷(۱۲۹۳شمسی) در شهر کوچک کُرچه‌وا (Korcheva) در نزدیکی مسکو چشم به جهان گشود. از سال ۱۸۹۶ تا ۱۹۰۰ در دانشگاه مسکو به تحصیل حقوق و سپس مشغول آموختن زبان‌های شرقی در انستیتوی لازارف شد. در ۱۹۰۳ به خدمت وزارت امور خارجه روسیه درآمد و از ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ در کنسولگری روسیه در تبریز و یک سال نیز در تاشکند خدمت کرد.

مینورسکی در سال های ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۴ نماینده روسیه در کمیسیون مرزی ایران وعثمانی (از آرارات تا خلیج فارس) بود و در جریان انقلاب ۱۹۱۷ روسیه را ترک کرد. از سال ۱۹۲۳ به تدریس زبان فارسی در مدرسه زبان‌های شرقی پاریس پرداخت. پس از آن، از ۱۹۳۲ به تدریس زبان و ادبیات فارسی و تاریخ ایران در مدرسه زبان‌های شرقی لندن (SOAS) و در سال ۱۹۳۷ استاد زبان فارسی در دانشگاه لندن شد.

وی در سال ۱۹۴۴ بازنشسته شد و از آن پس در دانشگاه کمبریج به تدریس تاریخ ایران پرداخت. مینورسکی در ۲۵ مارس ۱۹۶۶ (۵ فروردین ۱۳۴۵ شمسی) در کمبریج درگذشت که بنا به تصمیم همسرش (تاتیانا مینورسکی) در مسکو به خاک سپرده شد.

آثار پژوهشی ولادیمیر مینورسکی از تنوع کم نظیری در حوزه­‌های ایران­شناسی، کردشناسی، قفقازشناسی، فرق اسلامی و تصحیح نسخ خطی برخوردار است. وی در مدت شش دهه فعالیت علمی، بیش از دویست مقاله علمی (در دائره ­المعارف اسلام و مجلات دیگر)، و حدود پانزده کتاب به رشته تحریر درآورد و نسخ خطی فارسی، عربی و کردی زیادی تصحیح و منتشر کرد.

فهرست تفصیلیِ گنجینه مینورسکی در ۴۷۰ صفحه در قطع وزیری از سوی انتشارات کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی به چاپ رسیده است.