به گزارش مشرق، یک چهره سرشناس جمهوریخواهان، اظهارات دولت
اوباما در قبال مکانیسم بازگشت تحریمها را شبیه به اظهاراتش درباره باقی
بودن گزینه نظامی در قبال ایران، «شعار سیاسی توخالی» خواند.
جان بولتون که مانند دیگر جمهوریخواهان همواره از مذاکرات هسته‌ای ایران انتقاد کرده، این بار در یادداشت منتشرشده در صفحه نظرات نیویورک تایمز تاکید کرد: «توافق هسته‌ای ایران یک نمونه و سابقه خطرناک است».
وی نوشت: «اگر کسی سرود و شعار "همه گزینه‌ها روی میز است" رئیس‌جمهور باراک اوباما در توافق هسته‌ای ایران را پذیرفته بود، احتمالا توافق وین کمتر به نفع تهران می‌شد اما کسی تهدید آقای اوباما به نیروی نظامی را جدی نگرفت یک شکاف ناشی از اعتبار و نفوذ که اسرائیل همچنان از آن می‌هراسد و ایران از آن بهره‌برداری می‌کند».
او که از چهره‌های جنگ‌طلب در آمریکا است، مدعی شد: با وجود ابراز اطمینان بی رمق و خسته خود در قبال توافق، دولت اوباما تقریبا به طور قطع می‌داند که ایران حرف خود را نقض می‌کند. نقضهای محتمل تهران تنها یکی از موضوعات بسیار مهم برای مذاکره‌کنندگان نبود بلکه موضوعات مهم اساس و عصاره گفتگوها است. ساختار کل توافق بر این موضوع روی آورده که چطور نقضها را کشف و اداره کنیم».
بولتون افزود: «اگر ایران(توافق) را نقض کند، طرح آقای اوباما توسل به زور نیست بلکه بکار بردن بازگرداندن تحریمها است. دولت او بارها استدلال کرده که این تحریمها یا حتی تحریمهای تازه مانع از نقض توافق یا تنبیه چنین اقداماتی و حفظ مسیر توافق و دور ماندن ایران از سلاحهای هسته‌ای می‌شود. اما متاسفانه مکانیسم پرداختن به نقض توافق دچار نقص و اشکال است. در دو جای توافق وین(پاراگرافهای 26 و 37) ایران مشروعیت بازگشت تحریمها را رد می‌کند. در این عبارات آمده است که "ایران اعلام کرده اگر تحریمها دوباره به صورت کلی یا جزئی اعمال شوند، ایران با آنها به عنوان زمینه‌ای برای متوقف کردن اجرای تعهداتش در برجام رفتار و برخورد خواهد کرد"».
نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل ادامه داد: «الگوی تسلیم نشدینی و سرسختانه این نیست که ایران توافق را نقض کند، تحریمها برگشته و ایران تبعیت خود از توافق را ازسرمی‌گیرد بلکه تفقریبا معکوس است. آینده بسیار محتملتر این است که : ایران توافق را نقض کند، تحریمها بازگشته و ایران با استفاده از زبان فن دیپلماتیک به ما می‌گوید بیایید توافق با ما را بپذیرید. البته نسخ کردن توافق تنها وقتی که ایران از مزایای آزادی داراییها و پایان تحریمها بهره برد، صورت می‌گیرد. اروپاییها چنان جذب بازگشت به روابط اقتصادیبا ایران خواهند شد که کنار گذاشتن توافق به همان اندازه ایران برای آنها هم دردناک و با ضرر مواجه خواهد بود. موضوع ناراحت کننده آن است که ایرانیها اروپاییها را بهتر از آقای اوباما میشناسند».
وی افزود: «حتی در شرایط ایده‌آل "مکانیسم حل اختلاف" فرصتهای بسیاری برای تهران جهت آنکه "بازگشت تحریمها" به زودی به شعاری مسخره تبدیل شود استفاده کند. نقضهای مدعایی ابتدا به کمیسیون مشترک ارجاع می‌شود و طرفهای حاضر در آن شاید از یک هیات مشاوره برای بررسی موضوع درخواست کمک کنند. دستور و حکم غیراجباری دوباره برای ملاحظه و بررسی به کمیسیون برمی‌گردد. مکانیسم بازگشت اختلافات را حل نخواهد کرد بلکه آن را طولانی و ادامه دار می‌کند».
بولتون تصریح کرد: «طرح آقای اوباما برای ممانعت از وتوی روسیه یا چین در برابر مسدود کردن بازگشت خودکار تحریمها خطرهای مخفی و پوشیده برای آمریکا دارد. بر اساس توافق و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل اگر یکی از اعضای برجام مدعی یک نقض مهم توافق شود، شورا باید ظرف 30 روز درباره "ادامه لغو تحریمها" رای گیری کند. در نتیجه اگر در تئوری واشنگتن مدعی نقض شود، مسکو و پکن مسئول باقی ماندن و حفظ لغو تحریمها خواهند شد و نه اینکه واشنگتن مسئول بازگرداندن تحریمها شود. در صورت عدم توافق(در موضوع نقض تعهد) "لغو تحریمها ادامه می‌یابد"».
وی ادامه داد: «در 70 سال تاریخ سازمان ملل، تنها حافظ تغییرناپذیر واشنگتن وتوی شورای امنیت آن بوده است. تلاش آقای اوباما برای دور زدن حق وتو خطرات بلندمدتی ایجاد می‌کند که بسیار مهمتر از هر آنچه سود کوتاه مدت ناشی از مبارزه با روسیه و چین در حال حاضر است».
بولتون تاکید کرد: «دین اچسون وزیر خارجه ترومن اشتباه مشابهی کرد وقتی تلاش کرد با تقویت مجمع عمومی سازمان ملل بر وتوی شوروی در جریان جنگ کره فائق آید. آچسون تردیدهای انگلیس درباره اینکه این تاکتیک شاید تاثیر معکوس داشته باشد را رد کرد. خوشبختانه با گذشت سالیان،فقدان قاطعیت در مجمع عمومی ما را نجات داده است اما تدبیر آقای اوباما در حال ایجاد سابقه و نمونه مضری است که می‌تواند برای شکست دادن حق وتو همه 5 عضو دائم شورای امنیت و به ویژه آمریکا استفاده شود. متاسفانه بازگشت تحریمها همانند وردخوانی آقای اوباما درباره وجود همه گزینه ها روی میز، فقط احتمالا ادبیات توخالی سیاسی است. لیست دلایل برای مخالفت با توافق وین هم اکنون بلند بالا است اما قطعا نقایص بازگشت تحریمها تقریبا در صدر این فهرست قرار دارد».
جان بولتون که مانند دیگر جمهوریخواهان همواره از مذاکرات هسته‌ای ایران انتقاد کرده، این بار در یادداشت منتشرشده در صفحه نظرات نیویورک تایمز تاکید کرد: «توافق هسته‌ای ایران یک نمونه و سابقه خطرناک است».
وی نوشت: «اگر کسی سرود و شعار "همه گزینه‌ها روی میز است" رئیس‌جمهور باراک اوباما در توافق هسته‌ای ایران را پذیرفته بود، احتمالا توافق وین کمتر به نفع تهران می‌شد اما کسی تهدید آقای اوباما به نیروی نظامی را جدی نگرفت یک شکاف ناشی از اعتبار و نفوذ که اسرائیل همچنان از آن می‌هراسد و ایران از آن بهره‌برداری می‌کند».
او که از چهره‌های جنگ‌طلب در آمریکا است، مدعی شد: با وجود ابراز اطمینان بی رمق و خسته خود در قبال توافق، دولت اوباما تقریبا به طور قطع می‌داند که ایران حرف خود را نقض می‌کند. نقضهای محتمل تهران تنها یکی از موضوعات بسیار مهم برای مذاکره‌کنندگان نبود بلکه موضوعات مهم اساس و عصاره گفتگوها است. ساختار کل توافق بر این موضوع روی آورده که چطور نقضها را کشف و اداره کنیم».
بولتون افزود: «اگر ایران(توافق) را نقض کند، طرح آقای اوباما توسل به زور نیست بلکه بکار بردن بازگرداندن تحریمها است. دولت او بارها استدلال کرده که این تحریمها یا حتی تحریمهای تازه مانع از نقض توافق یا تنبیه چنین اقداماتی و حفظ مسیر توافق و دور ماندن ایران از سلاحهای هسته‌ای می‌شود. اما متاسفانه مکانیسم پرداختن به نقض توافق دچار نقص و اشکال است. در دو جای توافق وین(پاراگرافهای 26 و 37) ایران مشروعیت بازگشت تحریمها را رد می‌کند. در این عبارات آمده است که "ایران اعلام کرده اگر تحریمها دوباره به صورت کلی یا جزئی اعمال شوند، ایران با آنها به عنوان زمینه‌ای برای متوقف کردن اجرای تعهداتش در برجام رفتار و برخورد خواهد کرد"».
نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل ادامه داد: «الگوی تسلیم نشدینی و سرسختانه این نیست که ایران توافق را نقض کند، تحریمها برگشته و ایران تبعیت خود از توافق را ازسرمی‌گیرد بلکه تفقریبا معکوس است. آینده بسیار محتملتر این است که : ایران توافق را نقض کند، تحریمها بازگشته و ایران با استفاده از زبان فن دیپلماتیک به ما می‌گوید بیایید توافق با ما را بپذیرید. البته نسخ کردن توافق تنها وقتی که ایران از مزایای آزادی داراییها و پایان تحریمها بهره برد، صورت می‌گیرد. اروپاییها چنان جذب بازگشت به روابط اقتصادیبا ایران خواهند شد که کنار گذاشتن توافق به همان اندازه ایران برای آنها هم دردناک و با ضرر مواجه خواهد بود. موضوع ناراحت کننده آن است که ایرانیها اروپاییها را بهتر از آقای اوباما میشناسند».
وی افزود: «حتی در شرایط ایده‌آل "مکانیسم حل اختلاف" فرصتهای بسیاری برای تهران جهت آنکه "بازگشت تحریمها" به زودی به شعاری مسخره تبدیل شود استفاده کند. نقضهای مدعایی ابتدا به کمیسیون مشترک ارجاع می‌شود و طرفهای حاضر در آن شاید از یک هیات مشاوره برای بررسی موضوع درخواست کمک کنند. دستور و حکم غیراجباری دوباره برای ملاحظه و بررسی به کمیسیون برمی‌گردد. مکانیسم بازگشت اختلافات را حل نخواهد کرد بلکه آن را طولانی و ادامه دار می‌کند».
بولتون تصریح کرد: «طرح آقای اوباما برای ممانعت از وتوی روسیه یا چین در برابر مسدود کردن بازگشت خودکار تحریمها خطرهای مخفی و پوشیده برای آمریکا دارد. بر اساس توافق و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل اگر یکی از اعضای برجام مدعی یک نقض مهم توافق شود، شورا باید ظرف 30 روز درباره "ادامه لغو تحریمها" رای گیری کند. در نتیجه اگر در تئوری واشنگتن مدعی نقض شود، مسکو و پکن مسئول باقی ماندن و حفظ لغو تحریمها خواهند شد و نه اینکه واشنگتن مسئول بازگرداندن تحریمها شود. در صورت عدم توافق(در موضوع نقض تعهد) "لغو تحریمها ادامه می‌یابد"».
وی ادامه داد: «در 70 سال تاریخ سازمان ملل، تنها حافظ تغییرناپذیر واشنگتن وتوی شورای امنیت آن بوده است. تلاش آقای اوباما برای دور زدن حق وتو خطرات بلندمدتی ایجاد می‌کند که بسیار مهمتر از هر آنچه سود کوتاه مدت ناشی از مبارزه با روسیه و چین در حال حاضر است».
بولتون تاکید کرد: «دین اچسون وزیر خارجه ترومن اشتباه مشابهی کرد وقتی تلاش کرد با تقویت مجمع عمومی سازمان ملل بر وتوی شوروی در جریان جنگ کره فائق آید. آچسون تردیدهای انگلیس درباره اینکه این تاکتیک شاید تاثیر معکوس داشته باشد را رد کرد. خوشبختانه با گذشت سالیان،فقدان قاطعیت در مجمع عمومی ما را نجات داده است اما تدبیر آقای اوباما در حال ایجاد سابقه و نمونه مضری است که می‌تواند برای شکست دادن حق وتو همه 5 عضو دائم شورای امنیت و به ویژه آمریکا استفاده شود. متاسفانه بازگشت تحریمها همانند وردخوانی آقای اوباما درباره وجود همه گزینه ها روی میز، فقط احتمالا ادبیات توخالی سیاسی است. لیست دلایل برای مخالفت با توافق وین هم اکنون بلند بالا است اما قطعا نقایص بازگشت تحریمها تقریبا در صدر این فهرست قرار دارد».
