به گزارش مشرق، زمانی که مذاکرات ایران و 1+5 روزهای نفس‌گیر خود را طی می‌کرد، خواب از چشمان «بنیامین نتانیاهو» گرفته شده بود. بعد از حصول توافق نیز او اولین نفری بود که تمام قد در مقابل آن قد علم کرد و آن را «اشتباهی تاریخی» خواند.

او حتی همین فرصت دو ماهه برای بررسی توافق از سوی کنگره را مغتنم شمرده و با اعزام نمایندگان خود به آمریکا در تلاش است، به تعداد مخالفان برجام بیفزاید و مانع تصویب آن در کنگره شود.

هفته گذشته نیز او در یک کنفرانس خبری گفت: «ایران با این توافقنامه اسرائیل را خفه خواهد کرد». وی با بیان اینکه «هر قدر در مورد مفاد توافق وین بیشتر اطلاعات کسب می‌کنیم، بر مخالفت با آن می‌افزاییم»، مدعی شد: «توافق هسته‌ای وحشتناک است و بهتر بود هیچ توافقی با این شرایط به دست نمی‌آمد».

نتانیاهو حتی مدعی شد، ایران پس از لغو تحریم‌ها امکانات قابل توجهی برای به خرید اجزای سلاح اتمی به دست می‌آورد و ممکن است در آستانه ساخت سلاح اتمی قرار گیرد و بتواند در مدت زمان کوتاهی تمام اجزای سلاح اتمی را گرد آورد!

در اوج همه این رجزخوانی‌های نخست وزیر اسرائیل، پایگاه اطلاع رسانی وزارت جنگ رژیم صهیونیستی سندی 30 صفحه‌ای را منتشر کرد که به سرعت توسط رسانه‌های عبری زبان و به تبع آن بقیه رسانه‌ها از آن به عنوان «دکترین گادی ایزنکوت» رئیس ستاد کل نیروهای مسلح رژیم صهیونیستی یاد شد.

گرچه رسانه‌های پر مخاطب صهیونیستی همچون هاآرتص یا یدیعوت آحارونوت در تحلیل این سند تاکید می‌کنند که این بخش علنی یا قابل علنی شدن استراتژی نظامی رژیم صهیونیستی بوده و سند جامع و اصلی همچنان جنبه محرمانه دارد، اما به هر شکل بررسی این اطلاعات هم می‌تواند بخش‌هایی هرچند کوچک از برنامه‌های رژیم صهیونیستی را به عنوان دشمن شماره یک منطقه مشخص کند.

در مقدمه این سند که به امضای ایزنکوت رسیده، تاکید شده، طی سال‌های اخیر فضای استراتژیک منطقه دستخوش تغییر شده و باعث شده تا هرم تهدیدها علیه این رژیم تغییر پیدا کند و به تبع آن نیازهای زیر ساختی ارتش نیز برای مقابله با این خطرات نیز تغییر پیدا کند.

در مقدمه اصلی سند هم آمده است، این سند استراتژیک ارتش برای سمت و سو دادن به بهره‌گیری و ساخت بهینه قدرت است و در آن نحوه تحلیل جو داخلی و خارجی و توصیف دولت اسرائیل در اسناد گذشته و چشم اندازهای آینده، استراتژی داخلی برای مقابله با جرم، توجه ویژه به فاکتورهای مشترک مبتلا به در صحنه کشورهای دشمن و نیز مقابله با ساختارهایی همچون حزب الله و حماس وسازمان‌هایی همچون دولت اسلامی (داعش)، آمده است.

اما از جمله نکات دیگر این سند، تفاوت آشکار میان مواضع سیاسی کابینه اسرائیل در قبال توافق هسته‌ای با ایران است. در حالی که سران این رژیم در تریبون‌های عمومی دائما با این توافق مخالفت می‌کنند، در سند مذکور، هیچ اشاره‌ای به تهدید هسته‌ای ایران نشده، که این امر ساختگی بودن ابراز نگرانی‌های تل‌آویو از برنامه هسته‌ای ایران را آشکار می‌کند.

در بخشی از این سند آمده است: «بعد از صلح با مصر و اردن و در حالیکه سوریه به جرگه کشورهای ورشکسته و در حال تجزیه پیوسته و ایران هسته‌ای تا سال 2025 به تعطیلات رفته، دشمنان اصلی امروز در دکترین ارتش، سازمان‌های اسلامگرایی هستند که ساختاری کمتر از دولت دارند، واژه‌ای توصیفی که متناسب داعش بوده اما اصولا برای حزب‌الله وحماس به کار می‌رود».

در رابطه با عوامل تهدید و ایجاد خطر برای رژیم صهیونیستی نیز تاکید شده است که ایران به عنوان یکی از کشورهای دور دست جزو این تهدیدها محسوب می‌شود اما با توجه به توافق هسته‌ای تا سال 2025 این تهدید کمتر شده است. همچنین لبنان و نیز سوریه که در حال فروپاشی می‌باشد جزو این تهدیدها می‌باشند و در کنار آن سازمان‌های شبه دولت همچون حزب الله وحماس و نیز ساختاری همچون جهاد جهانی که جایگاهی کمتر از یک دولت دارند، هستند. در واقع، ایران در این سند، به عنوان حامی و پشتیبان حزب الله و حماس طبقه‌بندی می‌شود، نه به عنوان یک تهدید هسته‌ای.

پیش از این نیز ده‌ها تن از مسئولان ارشد سابق امنیتی اسرائیل برجام را «توافق خوب» برای اسرائیل خواندند و با نوشتن نامه‌ای به نتانیاهو از او خواستند «واقعیت را بپذیرد» و از مخالفت با توافق هسته‌ای ایران دست بردارد.

حتی اداره اطلاعات ارتش رژیم صهیونیستی نیز چندی پیش توافق ایران و 1+5 را مانعی بر سر راه اقدامات ضدصهیونیستی ایران عنوان کرده و گفته بود، به کمک این توافق، امنیت اسرائیل تقویت خواهد شد.

همه این موارد در کنار هم نشان می‌دهد رجزخوانی‌ها و گله و شکایت‌های نتانیاهو و اعضا کابینه‌اش بیش از آنکه ریشه مستند و واقعی داشته باشد، بیشتر از سر سیاسی‌کاری و به منظور جلوگیری از اجرایی شدن توافق هسته‌ای است.

به نظر می‌رسید هدف نتانیاهو از تلاش برای به شکست کشاندن توافق هسته‌ای، مانوری است که می‌تواند بر سر این مسئله در عرصه داخلی بدهد و اندکی از انتقادات فراوان داخلی علیه خود به خاطر سوءمدیریتش در روابط با آمریکا بکاهد.