به گزارش مشرق، «ولادیمیر سولنتسف» رییس شرکت طراحی موشکی «انرگیا» از جمله «سایوز» امروز (سه شنبه) در یک نشست خبری در مسکو گفت: پروازهای اولیه با سامانه جدید از سال 2021 آغاز خواهد شد.

وی پرواز عملیاتی سایوز برای پهلوگیری در کنار ایستگاه فضایی بین المللی را سال 2023 اعلام کرد و گفت: آخرین سنجش های ایمنی فناوری و تجهیزات فوق پیشرفته سال 2025 در پرواز بدون سرنشین به سوی ماه انجام خواهد شد و پس از اطمینان از موفقیت نهایی سال 2029 اعزام با 4 فضا نورد صورت خواهد گرفت که برنامه نهایی آن فرود آنان در سطح ماه و فعالیت چهار روزه است.

روسیه که اکنون پیشگام ارسال موشک های فضا پیما در جهان است و ماهواره های کشورهای مختلف را در مدارهای تعیین شده قرار می دهد، طرح بلندپروازانه جایگزینی یک سفینه 20 تنی با سایوز و باری خودکار پروگروس را در دست طراحی و اجرا دارد.

براساس برنامه آژانس فدرال فضایی روسیه (کوسموس) و طرح شرکت فضایی و موشک سازی انرگیا، طراحی این سفینه که از سال 2009 آغاز شده است، امسال پایان می یابد و بررسی نهایی به منظور اطمینان از آغاز مراحل ساخت انجام شده است.

براساس جدول برنامه تولید، این سفینه با وزن 20 تن هنگام برخاستن و با توان حمل 4 سرنشین، سال 2021 نخستین پرواز آزمایشی خود را بدون سرنشین انجام خواهد داد و در صورتی که گروه طراحی و بهره بردار آن را موفقیت آمیز اعلام کند، سال 2024 پرواز آزمایشی آن با سرنشین، عملیاتی خواهد شد.

اصلی ترین نوآوری طراحان روسیه در ساخت این سفینه، طراحی توالت فضایی است که جایگزین پوشک برای فضانوردان خواهد شد. موشک پرتاب کننده این سفینه نیز «آنگارا آ5» اعلام شده است.

براساس برنامه شرکت موشک سازی انرگیا، نخستین پرواز اصلی این سفینه سال 2030 انجام خواهد گرفت که مقصد آن کره ماه با 4 سرنشین است.

این سفینه که قرار است برای انتخاب نام آن فراخوان داده شود، با فضای کابین 17 متر مکعب در دو مدل پرواز به ماه و مدار نزدیک زمین، دو منظوره و قابل استفاده های مکرر به عنوان منتقل کننده فضانورد و انتقال دهنده محموله ها خواهد بود.

مدل مخصوص پرواز به ماه با حداکثر وزن 14 تن و 400 کیلو تا 365 روز امکان قرار داشتن در مدار دارد و نوع مدار نزدیک زمین نیز با حداکثر 20 تن می تواند 180 روز در مدار بماند.

قرار است میدان های پرواز و فرود این سفینه که 4 متر و 40 سانت قطر و 6 متر و 10 سانت طول دارد، در منطقه وستوچنی در جنوب روسیه ساخته شود و میزان دقت هر دو مدل هنگام فرود 5 کیلومتر نسبت به منطقه محاسبه شده است.

روسیه با ساخت این سفینه که هنوز هزینه آن اعلام نشده و با استفاده از مزیت هزینه های کمتر پرتاب نسبت به پرتاب های قبلی در آمریکا که اکنون متوقف شده است، می تواند برتری فضایی خود را در جهان حفظ کند.

روسیه که اکنون تمامی پروازهای رفت و برگشت به ایستگاه فضایی بین المللی را انجام می دهد، همیشه تلاش کرده است پیشگامی خود را در این عرصه حفظ کند.

سازمان فضایی آمریکا (ناسا) هم با همکاری آژانس فضایی اروپا توسعه فضاپیمای سرنشین دار اوریون را در دستور کار دارد که براساس گزارش های اعلام شده، توان انتقال 4 فضانورد به ایستگاه فضایی، ماه و سیاره های نزدیک زمین را خواهد داشت.