به گزارش مشرق، پایگاه خبری المانیتور، بامداد سه‌شنبه در گزارشی با عنوان «مثلث نظامی ایران، حزب‌الله و روسیه» به بیان ویژگی‌های مثبت ان در مبارزه با تروریسم پرداخته است.
المانیتور در ابتدای این گزارش می‌نویسد: «از هنگامی که حضور حزب‌الله در سوریه در تابستان سال 2012 آشکار شد، بحث‌های داغی درباره ان چه در داخل لبنان و چه فراتر از آن مطرح شد. بسیاری در عاقلانه بودن این اقدام شک داشته و می‌فگتند حزب‌الله بعد از کسب محبوبیت بالا در جهان عرب به عنوان یک نیروی مقاومت ضد اسلامی، چهره‌اش را با وارد شدن به درگیری سوریه خدشه‌دار کرد.»
این گزارش، علی‌رغم این می‌افزاید: «اما با جدیدترین سیر تحولات رویدادها که با مداخله روسیه در سوریه در 30 سپتامبر آغاز شد، جنبش حزب‌الله، اکنون در جایگاه سکان‌دار برای ایفای نقشی عمده در منطقه نشسته است.»
نگارنده این تحلیل، این اتفاق را نویدبخش تولد یک «خاورمیانه جدید» می‌داند که «البته با خاورمیانه جدید مورد اشاره کاندولیزا رایس، وزیر خارجه وقت آمریکا که بعد از جنگ اسرائیل برای نابود کردن حزب‌الله در جولای 2006 مطرح شد، کاملاً در تقابل قرار دارد.»
یک نشانه بروز این اصطلاحاً «خاورمیانه جدید»، به نوشته المانیتور، این است که روسیه ظاهراً قصدی برای جایگزین کردن محور ایران - حزب‌الله در سوریه ندارد، بلکه به دنبال کامل کردن آن است.
ایران، همواره ادعاها درباره حضور نظامی در سوریه را رد و بر نقش مستشاری خود در مسائل این کشور تأکید کرده است.
سرگئی استراکان، تحلیلگر مسائل سیاسی در روزنامه روسی کامرسنت در گفت‌وگو با المانیتور مدعی شده اکنون یک «مثلث نظامی ایران، روسیه و حزب‌الله در سوریه وجود دارد.»
المانیتور، در ادامه به همکاری‌های حزب‌الله، ایران و روسیه برای مقابله با گروه‌های تروریستی در سوریه اشاره کرده است. یک مقام حزب‌الله در گفت‌وگو با این رسانه، اتاق عملیاتی مشترک سه طرف در دمشق برای هدف قرار دادن گروه‌های تروریستی را موردی از همکاری سه‌جانبه دانسته است. این مقام حزب‌الله که نخواسته نامش فاش شود گفته است که حزب‌الله اکنون «از یک ابرقدرت حمایت دریافت می‌کند و برای انجام حملات هوایی اطلاعات در اختیار مسکو قرار می‌دهد.
یک مقام آگاه ایرانی که او هم اشاره‌ای به نامش نکرده به این رسانه گفته که روسیه و چین، «به این دیدگاه رسیده‌اند که ایران و حزب‌الله را موثرترین نیروی مبارزه با تروریسم می‌دانند.»
استراکان، با ارائه دیدگاهی مشابه می‌گوید که حزب‌الله اکنون برای روسیه، اهمیت بسیار بیشتری نسبت به گذشته پیدا کرده است.
المانیتور در ابتدای این گزارش می‌نویسد: «از هنگامی که حضور حزب‌الله در سوریه در تابستان سال 2012 آشکار شد، بحث‌های داغی درباره ان چه در داخل لبنان و چه فراتر از آن مطرح شد. بسیاری در عاقلانه بودن این اقدام شک داشته و می‌فگتند حزب‌الله بعد از کسب محبوبیت بالا در جهان عرب به عنوان یک نیروی مقاومت ضد اسلامی، چهره‌اش را با وارد شدن به درگیری سوریه خدشه‌دار کرد.»
این گزارش، علی‌رغم این می‌افزاید: «اما با جدیدترین سیر تحولات رویدادها که با مداخله روسیه در سوریه در 30 سپتامبر آغاز شد، جنبش حزب‌الله، اکنون در جایگاه سکان‌دار برای ایفای نقشی عمده در منطقه نشسته است.»
نگارنده این تحلیل، این اتفاق را نویدبخش تولد یک «خاورمیانه جدید» می‌داند که «البته با خاورمیانه جدید مورد اشاره کاندولیزا رایس، وزیر خارجه وقت آمریکا که بعد از جنگ اسرائیل برای نابود کردن حزب‌الله در جولای 2006 مطرح شد، کاملاً در تقابل قرار دارد.»
یک نشانه بروز این اصطلاحاً «خاورمیانه جدید»، به نوشته المانیتور، این است که روسیه ظاهراً قصدی برای جایگزین کردن محور ایران - حزب‌الله در سوریه ندارد، بلکه به دنبال کامل کردن آن است.
ایران، همواره ادعاها درباره حضور نظامی در سوریه را رد و بر نقش مستشاری خود در مسائل این کشور تأکید کرده است.
سرگئی استراکان، تحلیلگر مسائل سیاسی در روزنامه روسی کامرسنت در گفت‌وگو با المانیتور مدعی شده اکنون یک «مثلث نظامی ایران، روسیه و حزب‌الله در سوریه وجود دارد.»
المانیتور، در ادامه به همکاری‌های حزب‌الله، ایران و روسیه برای مقابله با گروه‌های تروریستی در سوریه اشاره کرده است. یک مقام حزب‌الله در گفت‌وگو با این رسانه، اتاق عملیاتی مشترک سه طرف در دمشق برای هدف قرار دادن گروه‌های تروریستی را موردی از همکاری سه‌جانبه دانسته است. این مقام حزب‌الله که نخواسته نامش فاش شود گفته است که حزب‌الله اکنون «از یک ابرقدرت حمایت دریافت می‌کند و برای انجام حملات هوایی اطلاعات در اختیار مسکو قرار می‌دهد.
یک مقام آگاه ایرانی که او هم اشاره‌ای به نامش نکرده به این رسانه گفته که روسیه و چین، «به این دیدگاه رسیده‌اند که ایران و حزب‌الله را موثرترین نیروی مبارزه با تروریسم می‌دانند.»
استراکان، با ارائه دیدگاهی مشابه می‌گوید که حزب‌الله اکنون برای روسیه، اهمیت بسیار بیشتری نسبت به گذشته پیدا کرده است.
