به گزارش مشرق، در اینجا نگاهی داریم به آخرین ستاره هایی که در دو دهه اخیر، پیراهن هر غول فوتبال اسپانیا را به تن کردند.
آلبرت سلادس بعد از اینکه نتوانست در ترکیب اصلی بارسا جایگاه ثابتی پیدا کند، راهی سلتاویگو شد و بازی های خوبش در این تیم، توجه رئال را جلب کرد. همزمان با فیگو، به بارسا پیوست اما سر و صدای آن انتقال، باعث شد تا توجه چندانی به او نشود. او در سه فصلی که عضو رئال بود، چندان درخشان کار نکرد.
آلفونسو پرز نه در بارسا و نه در رئال، بازیکنی کلیدی نبود. او هیچ وقت نتوانست درخشش اش در بتیس را در این دو تیم تکرار کند.
دنی گارسیا هم پیراهن هر دو باشگاه رئال و بارسا را به تن کرد اما درخشش او برای رئال، بیشتر از دوران حضورش در نوکمپ بود
گئورگی هاجی دو فصل برای رئال (92-1990) و دو فصل برای بارسا (96-1994) بازی کرد. از بدشانسی او، در سال هایی که رئال و بارسا شرایط خوبی نداشتند، عضو این تیم ها بود.
خاویر ساویولا در سال 2001 به عنوان یک پدیده از ریور پلات به بارسا پیوست اما هرگز نتوانست انتظارات را برآورده کند. او در سال 2007 به عنوان بازیکن آزاد به رئال رفت اما در دو فصلی که برای این باشگاه بازی کرد، تنها 5 گل به ثمر رساند.
سرمربی فعلی بارسا 6 فصل برای رئال بازی کرد اما به دلیل اختلاف با خورخه والدانو و مدیران رئال، در سال 1996 از این باشگاه جدا شد و به بارسا رفت. او 8 فصل هم برای آبی و اناری ها بازی کرد.
انتقال هیچ بازیکنی بین دو باشگاه در چند دهه اخیر به اندازه جابجایی لوئیز فیگو پر سر و صدا نبود. او که بین سال های 1995 تا 2000 برای بارسا بازی کرد، یکی از ارکان اصلی این تیم بود اما با انتقالی غیرمنتظره راهی رئال شد. او 5 فصل هم برای رئال بازی کرد.
یکی از ستاره های تیم رویایی یوهان کرایوف، بعد از حضور روماریو در نوکمپ، جایگاهش در ترکیب اصلی بارسا را از دست داد و سرانجام راهی تیم رقیب شد. او بین سال های 95 تا 97 برای رئال بازی کرد.
روبرت پروسینیچکی که با ستاره سرخ بلگراد نامی برای خود دست و پا کرد، بین سال های 91 تا 94 عضو رئال بود اما نتوانست درخشش چندانی داشته باشد. او راهی اوویه دو شد و پس از آن یک سال و نیم برای بارسا بازی کرد.
رونالدوی برزیلی تنها یک فصل (97-1996) برای بارسا بازی کرد اما وقتی در سال 2002 به رئال پیوست، هواداران آبی و اناری ها را حیرت زده کرد. او چهار سال و نیم عضو رئال بود و در کنار رائول، زوج خطرناکی را تشکیل داد.
ساموئل اتوئو که در 15 سالگی به رئال پیوست، هیچ گاه در این تیم نتوانست جایگاه ثابتی پیدا کند اما وقتی در سال 2004 راهی بارسا شد، خیلی زود زوج خطرناکی را با رونالدینیو تشکیل داد.
آلبرت سلادس بعد از اینکه نتوانست در ترکیب اصلی بارسا جایگاه ثابتی پیدا کند، راهی سلتاویگو شد و بازی های خوبش در این تیم، توجه رئال را جلب کرد. همزمان با فیگو، به بارسا پیوست اما سر و صدای آن انتقال، باعث شد تا توجه چندانی به او نشود. او در سه فصلی که عضو رئال بود، چندان درخشان کار نکرد.
آلفونسو پرز نه در بارسا و نه در رئال، بازیکنی کلیدی نبود. او هیچ وقت نتوانست درخشش اش در بتیس را در این دو تیم تکرار کند.
دنی گارسیا هم پیراهن هر دو باشگاه رئال و بارسا را به تن کرد اما درخشش او برای رئال، بیشتر از دوران حضورش در نوکمپ بود
گئورگی هاجی دو فصل برای رئال (92-1990) و دو فصل برای بارسا (96-1994) بازی کرد. از بدشانسی او، در سال هایی که رئال و بارسا شرایط خوبی نداشتند، عضو این تیم ها بود.
انتقال هیچ بازیکنی بین دو باشگاه در چند دهه اخیر به اندازه جابجایی لوئیز فیگو پر سر و صدا نبود. او که بین سال های 1995 تا 2000 برای بارسا بازی کرد، یکی از ارکان اصلی این تیم بود اما با انتقالی غیرمنتظره راهی رئال شد. او 5 فصل هم برای رئال بازی کرد.
روبرت پروسینیچکی که با ستاره سرخ بلگراد نامی برای خود دست و پا کرد، بین سال های 91 تا 94 عضو رئال بود اما نتوانست درخشش چندانی داشته باشد. او راهی اوویه دو شد و پس از آن یک سال و نیم برای بارسا بازی کرد.
ساموئل اتوئو که در 15 سالگی به رئال پیوست، هیچ گاه در این تیم نتوانست جایگاه ثابتی پیدا کند اما وقتی در سال 2004 راهی بارسا شد، خیلی زود زوج خطرناکی را با رونالدینیو تشکیل داد.
