براساس مقررات دولتی حاکم بر ژاپن، این کشور تعداد معدود و مشخصی ایستگاه رادیویی دارد. منتقدان می‌گویند همین مساله یکی از نکات اصلی دور بودن گروهی از مردم از این رسانه است. بر همین اساس، این گروه از منتقدان ادعا می‌کنند ژاپن در مقایسه با دیگر کشورهای پیشرفته جهان، تعداد کمتری شنونده رادیویی دارد. البته مقایسه بین ژاپن و تعدادی از کشورهای همجوار در منطقه، حکایت از همین مورد تعداد کمتر شنونده می‌کند، اما این مساله معمولا این‌گونه توجیه می‌شود که این کشورها در مقایسه با ژاپن دارای یک صنعت قوی سینما و تلویزیون نیستند. در عین حال، اهل‌فن روی تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی هم تاکید می‌کنند. اشاره آنها به نوع نگاهی است که در ژاپن و دیگر کشورها نسبت به رادیو و هویت آن وجود دارد. واقعیت این است که در ژاپن، رسانه تلویزیون به‌عنوان استاندارد مورد قبول مردم شناخته شده است.

ژاپن جمعیتی جوان دارد و به‌صورت طبیعی چنین جمعیتی بیشتر به تلویزیون روی خوش نشان می‌دهد. طبق یک سنت قدیمی، آدم‌های سن و سال‌دار قرابت بیشتری با رادیو و برنامه‌های آن دارند. در ژاپن، ایستگاه‌های رادیویی طبقه‌بندی خاصی دارند و به دسته‌های عمومی، تجاری، آموزشی و نظامی تقسیم می‌شود. در دسته عمومی چهار ایستگاه رادیویی با نام NHK فعال است. این ایستگاه برای تمام مردم و تمام گروه‌های سنی برنامه‌های عمومی پخش می‌کند. نکته مهم در ارتباط با این ایستگاه، شعبه‌های محلی آن در تمام نقاط کشور است.

این شبکه‌های محلی در کنار پخش برنامه‌های شبکه مادر، برنامه‌هایی هم از تولیدات محلی را پخش می‌کنند که اختصاص به مسائل خاص آن منطقه دارد. دسته تجاری رادیوی ژاپن شامل پنج ایستگاه و شبکه می‌شود. همان‌طور که از نام این ایستگاه پیداست، عموم برنامه‌های آن سرگرم‌کننده و تفریحی است و اخبار داخلی و خارجی حضوری در آن ندارد. ایستگاه آموزشی فقط یک شبکه دارد و منتقدان هم بر این باورند که همین یک شبکه برای پخش برنامه‌های آن کافی است!

این شبکه ارتباط نزدیکی با نهادهای فرهنگی و دانشگاهی دارد و با شعار «دانشگاهی باز و همگانی برای ژاپنی‌ها» به فعالیت خود ادامه می‌دهد. طبیعی است که شنوندگان این شبکه هم گروه خاصی از مردم هستند. برنامه‌های ایستگاه رادیویی نظامی (که فقط یک شبکه دارد) به زبان انگلیسی است و برد عمومی ندارد. مدتی است که شبکه‌های کابلی رادیویی هم فعالیت‌شان را در ژاپن آغاز کرده‌اند، اما این شبکه‌ها نتوانسته‌اند بخش زیادی از مردم و شنوندگان را جذب خود کنند.