گروه فرهنگی مشرق ـ مردی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و از گرسنگی شکایت کرد. پیامبر به منازل همسرانش فرستاد و جویای غذایی شد. گفتند: نزد ما چیزی جز آب نیست!
سپس رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود: چه کسی امشب عهده دار این مرد است؟ علی بن ابی طالب علیه السلام عرض کرد: من عهده دار او هستم ای رسول الله.
سپس نزد فاطمه ـ سلام الله علیها ـ آمد و به او فرمود: ای دختر پیامبر نزد تو چیست؟ گفت: چیزی نزد ما نیست مگر غذای کودکانمان، ولی میهمانمان را مقدم می داریم.
سپس علی ـ علیه السلام ـ فرمود: ای دختر محمد!، کودکان را بخوابان و چراغ را خاموش کن.
به هنگام صبح، علی ـ علیه السلام ـ نزد پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ رفت و او را از موضوع با خبر کرد. هنوز نزد ایشان بود که خدای عزّ وجلّ این آیه را نازل کرد: «وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‏» -و هر چند در خودشان احتیاجی [مبرم] باشد، آن ها را بر خودشان مقدم می دارند؛ و هر کس از خسّت نفس خود مصون ماند، ایشانند که رستگارانند.-(حشر/9)
 منبع: بحار الانوار، جلد 34،  به نقل از امالی طوسی ص 116

**********
سخاوت و بخشندگی
بادیه نشینی نزد علی علیه السلام آمد و گفت: ای امیرالمؤمنین! من سه نوع بیماری گرفته ام: بیماری جان، بیماری فقر و بیماری نادانی!
 امیرالمؤمنین علیه السلام در پاسخ وی گفت: ای برادر عرب! بیماری جان را به طبیب، بیماری نادانی را به دانشمند و بیماری فقر را به سخاوتمند عرضه کن.
بادیه نشین گفت: ای امیرالمؤمنین! سخاوتمند تویی، دانشمند تویی و طبیب تویی.
 امیرالمؤمنین علیه السلام دستور داد که از بیت المال سه هزار درهم به او داده شود و فرمود: هزار برای بیماری جان، هزار برای بیماری نادانی و هزار برای بیماری فقر خرج کن.  

منبع: بحارالانوار، جلد 41، ص 43، به نقل از جامع الأخبار ص 158 ـ159