گروه ورزشی مشرق - آنقدر نرفتیم که خودشان نتیجه گرفتند، فوتبال به درد المپیک نمی‌خورد، کم کم شک می کنیم نکند این همه ناکامی یک سناریو بوده، ما خودمان از ۴۴ سال پیش می‌دانستیم که المپیک به دردمان نمی خورد، برای همین بود که همیشه المپیک نمی رفتیم. ما خوب یاد گرفته بودیم که از فردای روز ناکامی به فکر ۴ سال بعد باشیم، بدجوری هم به فکر بودیم، هیچ کشور آسیایی بلد نیست مثل ما در مدت زمان کمتر از یک ساعت ستاد تشخیص بحران، ستاد مهار بحران و یا ستاد آمادگی برای بحران را تشکیل بدهد. این بار با امید فراوان راهی قطر شدیم، شاید راهی المپیک بشویم، اما نشد که نشد ...

صبح روز ناکامی در حالی که کاروان امید به تهران برگشته بود و با استقبال دو خبرنگار خواب آلوده در فرودگاه مواجه شد، خبری در رسانه‌های خارجی به چشم خورد که سوژه و تیتر برخی رسانه ها را مهیا کرد، دیگر نه حرف های شیک و گرین کارتی خاکپور به درد تیتر اول می خورد، نه فرار رو به جلوهای کاشانی و نه سخنان فلسفی مایلی‌کهن، تیتر این بود: ناکامی امید، ابدی شد!

ماجرا از این قرار است که کمیته بین المللی المپیک پیشنهاد حذف فوتبال را از المپیک ارایه کرده و علاقه مند است تا فوتسال جایگزین آن شود. علت این پیشنهاد هنوز تصویب نشده در گاردین انگلیس ۴ مورد عنوان شده است:

اول – به رسمیت نشناختن تیم‌های زیر ۲۳ سال فوتبال در تقویم فیفا و عدم همکاری باشگاه های جهان با تیم‌های ملی زیر ۲۳ سال و وجود مشکل همیشگی غیبت بازیکنان مهم و کلیدی به خاطر عدم رضایت باشگاه‌های داخلی و خارجی در یک کشور

دوم – دردسرهای فراوان میزبانی از رشته فوتبال در دهکده المپیک، به طوری که همواره این رشته ورزشی پرطرفدار سایر رشته‌های ورزشی را تحت تاثیر قرار داده و چون در چند شهر مختلف برگزار می شود و در دهکده جایش تنگ می شود نظم المپیک را به خطر می اندازد.

سوم – بر اساس آمار و ارقام موجود و به استناد نظرسنجی های صورت گرفته در چند ماه گذشته، مشخص شده که بسیاری از داوران بزرگ، مربیان حرفه ای، بازیکنان کلیدی و حامیان مالی در دنیای فوتبال اصولا ارزشی برای فوتبال المپیک قایل نیستند و حتی خرده موفقیت‌های خود را در المپیک وارد کارنامه کاری و حرفه ای خود نمی کنند.

چهارم – فوتبال در کاروان المپیک هر کشور، تافته جدا بافته است، معمولا کاروان فوتبال با عظمت تر از کاروان المپیک وارد کشور میزبان می شود و استقبال مردم از فوتبال قابل مقایسه با سایر رشته های ورزشی نیست و این تصاویر برای مقامات کمیته المپیک قابل تحمل نبوده و نخواهد بود.

کمیسیون برنامه ریزی المپیک در نشست هماهنگی با مقامات برگزار کننده المپیک ۲۰۱۶ ریو بر اهمیت ورود فوتسال تاکید کرده، در همین نشست البته بر اهمیت نظارت بر وعده های فدراسیون جهانی کشتی نیز تاکید شده تا مشخص شود به راستی کشتی می‌تواند همچنان مردم را به استادیوم بکشاند و هیجان داشته باشد یا خیر.

در این میان ما البته چندان نگران نیستیم، رویایی که ۴ دهه در رویای باطل تحقق به خواب رفته، بیدارش نکنیم بهتر است. یک روز از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند اصلا فوتسال بوده نه فوتبال.

گزارش Inside games به عنوان وب سایت خبری تحلیلی وابسته به کمیته بین المللی المپیک نیز خواندنی است، گزارشی که از چند صدایی اما ناهماهنگی در چند صدایی می‌نویسد و مشخص نیست این پیشنهادات از کجا سرچشمه می گیرند و به کجا می ریزند، در شرایطی که خانه فوتبال بی صاحب مانده، این ارباf حلقه ها در خانه شاید صلح و آرامش المپیک است که برایش تصمیم می گیرد و کسی نیست که لااقل به احترام بغض ۴۴ ساله ایران، فوتبال را از المپیک کنار نگذارد و ناکامی امید ما را ابدی نکند.