گروه سیاسی مشرق؛ 1- تقریباً همه فوتبال دوستان، لوییس سوارز مهاجم اهل اروگوئه را که هم اکنون در تیم بارسلونای اسپانیا توپ می‌زند، می‌شناسند. سوارز بیش از آنکه به خاطر بازی، تکنیک و گل‌های به ثمر رسانده اش مشهور باشد، به خاطر گازهایی که در میدان مسابقه از بازیکنان حریف گرفته است مشهور است!
در مسابقه تیم ملی فوتبال اروگوئه و ایتالیا، از سری مسابقات مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، سوارز اقدام به گازگرفتن از کتف جورجو کیه‌لینی نمود. ۲ روز بعد از این اتفاق، کمیته انضباطی فیفا مورخ ۵ تیر ۱۳۹۳ تشکیل جلسه داد و سوارز را به دلیل این عمل غیرورزشی، به محرومیت از حضور در ۹ بازی ملی و ۴ ماه محرومیت از هرنوع فعالیت فوتبالی، محکوم کرد.
البته این سومین باری بود که این بازیکن در طی یک مسابقه رسمی فردی را گاز می‌گرفت. او قبلاً دست ایوانوویچ بازیکن چلسی را نیز گاز گرفته بود. قبلاً هم یک‌بار با پیراهن آژاکس اقدام به گاز گرفتن گوش حریف کرده بود. وی در زمان برنامه معارفه به عنوان بازیکن جدید بارسلونا، اعلام کرد که برای ترک عادت گاز گرفتن، در حال درمان در نزد روانپزشکان است.
درباره ماجرای گاز گرفتن‌های سوارز تحلیل‌های بسیاری انجام شده است. یکی از این تحلیل‌های عمیق روانشناختی را نشریه آی اسپورت انجام داده است. نویسنده در این تحلیل معتقد است، سوارز هنگام گاز گرفتن به دوران کودکی خود بازمی گردد و البته گاز گرفتن در کودکان چیز عجیبی نیست. اما کودکان چرا گاز می‌گیرند؟ به این سه علت؛ 1) بچه‌ها در سنین پایین گاز می‌گیرند، چون با این حربه می‌خواهند قدرت کنترل دیگران را به دست بیاورند 2) گاز گرفتن بچه‌ها می‌تواند به دلیل عصبانیت یا ترس از یک اتفاق یا کسی باشد. 3) احساس باخت در جدال، احساس ناتوانی از غلبه بر طرف مقابل، یکی دیگر از دلایل استفاده از گاز گرفتن به وسیله بچه‌هاست.
حالا این امکان وجود دارد که یک‌بار دیگر به آن سوال اساسی و جهانی و... درباره ستاره فوتبال اروگوئه بازگردیم: چرا لوئیز سوارز گاز می‌گیرد؟ به نظر می‌رسد فرآیند بازگشت به دوره کودکی در او اتفاق افتاده است. در نتیجه سوارز در زمین فوتبال، در لحظه‌های پراسترس که احساس ناتوانی از غلبه بر حریف مستقیم می‌کند یا از تصور شکست در پایان بازی احساس عصبانیت و ترس دارد یا می‌خواهد بر بازیکن سمج مقابل برتری پیدا کند (کنترل او را در دست بگیرد) به شکل کودکانه از گاز گرفتن استفاده می‌کند.
بررسی تصاویر ثبت شده از گاز گرفتن‌های سوارز ـ در هر سه مورد ـ موارد مشابهی را نشان می‌دهد! اول این‌که سوارز پشت بازیکن مورد نظر قرار دارد (کاملا پوشش داده شده و از تصاحب توپ، پیش از بازیکن حریف ناتوان است) دوم این‌که نتیجه بازی می‌تواند سرنوشت نهایی تیم او را در یک رقابت مهم تعیین کند و او در بازی‌های سرنوشت‌ساز اقدام به گاز گرفتن بازیکن حریف کرده که می‌تواند معادل همان ترس از باخت در کودکان باشد. سوم این‌که دقایق بازی به پایان نزدیک شده و تا لحظه پیش از گاز گرفتن، بازیکن مورد نظر در تمام نبردها بر سوارز برتری داشته!
2- طی روزهای اخیر دو روزنامه مدعی اصلاح طلبی کشور دو کاریکاتور فوتبالی-انتخاباتی منتشر کردند. در یکی از این کاریکاتورها دو تیم مقابل هم صف آرایی کرده‌اند. یک تیم بیش از 11 بازیکن در زمین دارد اما در تیم مقابل تنها چند بازیکن هستند و خبری از بقیه نیست. تیتر مطلب مربوطه نیز «مسابقه نابرابر» است. کاریکاتور دوم یک میز فوتبال دستی را نشان می‌دهد. آدمکهای یک طرف میز کامل هستند و آدمکهای رقیب کنده شده و به زمین افتاده‌اند و تنها دروازه بان در میز فوتبال دستی باقیست. این دو کاریکاتور را می‌توان چکیده ذهنیت مدعیان اصلاحات نسبت به انتخابات آتی و موضوع تاییدصلاحیت‌ها دانست. آنان ادعا می‌کنند در حقشان اجحاف شده است.
 اگرچه دلایل متعددی برای ردصلاحیت افراد می‌توان متصور بود اما درباره این طیف به نظر می‌رسد اقدام فتنه آمیز و خطرناک آنها در سال 88 احتمالاً اصلی‌ترین علت ردصلاحیتشان باشد. مدعیان اصلاحات از ترس باخت، خطا کردند. آن هم خطایی نابخشودنی. سوارز به خاطر یک گاز گرفتن از 9 بازی ملی و تا چهار ماه از هرگونه فعالیت فوتبالی محروم شد و برای درمان مشکل خود نزد روانپزشک رفت. آنان که در آشوب و شورش 88 نقش داشتند، چگونه انتظار دارند بدون عذرخواهی، خسارت جبران، تحمل مجازات و برطرف کردن بیماری قانون‌شکنی، یک‌بار دیگر به میدان رقابت انتخابات پا بگذارند؟! کاریکاتورهای آن دو روزنامه تنها یک اشکال دارد. صحنه خطای بازیکنان اخراجی را سانسور کرده است غافل از اینکه مردم خیانت و جنایت‌های فتنه 88 را فراموش نکرده‌اند.

محمد صرفی/ کیهان